سمنان!

نگارش: فرزان فرامرزی

اصولا رژیم های دیکتاتوری هر آن کس و هر آنچه را که مطابق میل آنها نباشد، سرکوب می کنند؛ خواه گروه مقابل علیه آنها کاری بکند خواه نکند همیشه محکوم و مجرم است. اگر در خارج از مرزهای سیاسی باشد، دشمن خارجی و اگر داخل مرزها باشد مزدور و جیره خوار خارجی هاست. با همین بهانه ها سال هاست که دیکتاتورها در گوشه و کنار جهان مخالفین خود را سرکوب می کنند.

یکی از راه های سرکوب مخالفان البته محروم کردن آنان از حقوق ذاتی و طبیعی آنان است، حقوقی مانند تحصیل، ازدواج، کار و… یکی از نمونه های بسیار برجسته ی سرکوب داخلی اقلیت را در جریان جنگ دوم جهانی، نازی ها و نوع رفتارشان با یهودیان به وجود آورد. در ذیل واژه ی یهود ستیزی در ویکی پدیای فارسی چنین آمده است: “…بدین ترتیب گرچه از دیدگاه بسیاری از پژوهشگران، اختلافات عقیدتی ریشه خصومت ضد یهودی و عدم پذیرش اجتماعی آنها در تاریخ هزارساله قرون وسطی در اروپا را تشکیل می‌دهد، اما محروم کردن آنان از مشاغل کلیدی دولتی، مصادره زمینهای آنها توسط زمینداران بزرگ وابسته به کلیسا، ممنوعیت فعالیت آنها در حرفه‌های صنعتی توسط صنوف، به غارت کشیدن دائمی اموال و دارایی آنها… در این جنگ که هدفمند قدرت زدایی کامل یهودیان را از حق مالکیت و شرکت برابر در امور و حقوق اجتماعی دنبال می‌کرد، یهودی به عنوان سمبل معصیت در افکار عمومی توده‌های محروم که خود قربانی سودجویی زمینداران و تجار بزرگ بودند، معرفی شد[۱].”

فشار اقتصادی از اهرم های فشاری است که توسط نازی ها بکار گرفته شد و اتفاقا توانست نازی ها را به خواسته هایشان برساند. مثال های بالا از نوع رفتار نازی ها با یهودیان آشنا نیست؟ برای مثال بجای مصادره زمین های یهودیان توسط کلیسا بگذارید، مصادره خانه و زمین های بهائیان توسط وزارت اطلاعات و نمایندگان ولی فقیه در شهرستان ها!

چند سالی است که بهائیان سمنان تحت شدید ترین فشارهای دستگاه اطلاعاتی رژیم اسلامی قرار دارند. از بازداشت ها و زندان های بلند مدت گرفته تا پلمپ محل کسب این افراد همگی نشان از عزم راسخ حکومت اسلامی برای پیاده سازی نقشه ی نازی ها علیه یهودیان این بار در سمنان، توسط نیروهای اطلاعات حکومت اسلامی و علیه بهائیان می باشد.

۲۶ شهریور ماه ۹۰، مغازه ی پیمان شادمان که پیشتر سه بار به دست افراد ناشناس به آتش کشیده شده بود و در حال مرمت و بازسازی بود، پلمپ شد[۲]. پیش از این در ۱۶ شهریور ماه همان سال، پنج باب مغازه متعلق به بهائیان سمنان پلمپ شده بود. پس از پلمپ مغازه عینک فروشی سیامک ایقانی و بازرسی های گسترده مغازه های شهروندان بهائی سمنان، فروشگاه رشیک به مدیریت سپهر سبحانی نیز پلمپ شد[۳]. در تاریخ ۱۴ اردیبهشت ماه بدون هیچ پیش آگهی و اخطار قبلی، مغازه علی تبیانیان را پلمپ کردند. حدود یک ماه قبل نیز جواز کار وی بدون هیچ دلیل و سندی باطل شد و مغازه را تخلیه کرده بودند اما داستان پلمپ مغازه های بهائیان سمنان به همین جا ختم نشد. پلمپ مغازه، لغو  یا عدم تمدید جواز کسب شهروندان بهائی در سمنان به طور خاص و به صورت سیستماتیک از پاییز ۸۷ شدت بیشتری به خود گرفته است[۴].

اما اخیرا باز شاهد حمله ی مامورین نیروی انتظامی، پلمپ مغازه و بعضا ضبط اجناس مغازه بهائیان در سمنان بوده ایم. در تاریخ ۹ آذر ماه ۹۱، ماموران به مغازه ی عینک فروشی اکبر پورحسینی رفته ضمن توقیف اجناس مغازه به منزل ایشان مراجعه کرده و کامپیوتر و کتب مذهبی را نیز ضبط می کنند. توقیف اجناس مغازه به حدی بوده، که براحتی می توان از آن با عنوان “غارت” نام برد و نه توقیف یا ضبط.

همسر اکبر پورحسینی در شرح آن روز چنین می گوید: “روز ۹ آذر ۴ نفر بودند که وارد خونه شدند از جمله کامپیوتر، شمایل، کتابهای امری و غیرامری و سی دی ها را با خودشون بردند و این سومین بار است که وارد خونه میشن و در همون ساعت از ارگان های مختلف از جمله اداره آگاهی، اداره اطلاعات، علوم پزشکی، بهداشت و… وارد مغازه شدند و شروع به جمع آوری عینک ها کردند.”

واقعا در سمنان چه می گذرد و بهائیان سمنان به کدام جرم و کدام گناه چنین تحت فشار قرار گرفته اند؟ در کشوری که مشکلات اقتصادی حتی شرکت ها و کارخانه های بزرگ را با مشکلات عدیده ای روبر کرده است، پلمپ یک مغازه و یا عدم تمدید جواز کسب عواقب بسیاری را در بر دارد. جمهوری اسلامی از این عواقب باخبر است و با علم به این موضوع قصد دارد تا با تکیه بر همین عواقب فشار خود را بر بهائیان افزایش داده و آنان را وادار به ترک وطن کند.

در هفته ای که گذشت، وضعیت دو شهروند زن بهائی و کودکان شیرخوارشان در زندان سمنان، وخیم‌تر شده و کودکان نیازمند مراجعه به پزشک برای مراقبت پزشکی هستند. خانم ترانه ترابی (احسانی) ۳۰ ماه محکومیت دارد که به همراه پسرش بارمان احسانی که فقط ۵ ماه سن دارد در حال گذراندن دوران محکومیت خود می‌باشد و فرزندش نیز با او در زندان است. گفتنی است، زمانی که ترانه بار دار بود و منتظر ابلاغ حکمش برای اجرای احکام بود، از آنرو که مجددا به خانه‌شان هجوم بردند و همسرش عرفان احسانی را بردند به علت هیجان حاصله بچه هفت ماهه به دنیا آمده است لذا در حال حاضر این بچه ۵ ماهه بسیار ضعیف و نیازمند رسیدگی زیاد است. لازم به ذکر است که در حال حاضر عرفان احسانی همسر ترانه نیز مشغول گذرادن حکم یکساله خود می‌باشد. خانم زهره نیک آئین (تبیانیان) ۲۳ ماه محکومیت دارد که در حال حاضر به همراه پسرش رسام تبیانیان که حدود ۱۱ ماه دارد مشغول گذراندن دوران محکومیت خود است[۵].

سه شهروند بهائی به نام‌های بهزاد ذبیحی، انور مسلمی و اشکان زمانی صبح روز ۱۲ آذرماه در ساری بازداشت شدند[۶]. این عده پس از ۴۸ ساعت تفهیم اتهام شده و بلافاصله دستور انتقال ایشان به شهر مشهد صادر گردید.[۷] لازم به ذکر به است که این پرونده، نیابتی از مشهد عنوان گردیده و اتهام ایشان در پرونده “تبلیغ علیه نظام به نفع بهائیت” قید شده است.

در همین روز دو تن از دارویش گنابادی برای رسیدگی به اتهامات خود به دادگاه انقلاب تهران مراجعه کردند. علی معظمی و مصطفی عبدی صبح روز یکشنبه مورخ ۱۲ آذرماه برای رسیدگی به اتهام اجتماع و تبانی به قصد بر هم زدن امنیت ملی به صورت جداگانه به شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی صلواتی مراجعه کردند. لازم به ذکر است که پیش از این، دو اتهام دیگر تبلیغ علیه نظام و عضویت در گروهک مجذوبان نور نیز به این دو درویش منتسب شده بود که توسط دادستان مورد منع تعقیب قرار گرفت.[۸]

و خبر آخر این که، پرویز ملکشاهی از دراویش گنابادی شهرستان الشتر برای گذراندن محکومیتش روانه زندان مرکزی خرم آباد شد. پرویز ملکشاهی از فرهنگیان باسابقه الشتر که مجالس شب‌های جمعه دراویش در منزل وی برگزار می‌شود در سال ۸۹ به همراه ۴ عضو خانواده‌اش (حمزه ملکشاهی، محمد ملکشاهی، محسن ملکشاهی و حمید نادری) به تناوب از سوی مأمورین امنیتی دستگیر و در انفرادی‌های بازداشتگاه اطلاعات خرم آباد نگهداری شدند و برای تعطیلی مجالس درویشی در این شهرستان تحت فشار قرار داشتند. اتهامات این درویش گنابادی تبلیغ علیه نظام از طریق شرکت در مجالس درویشی و اتهام توهین به رهبری اعلام شده است. [۹]