از عرفان های کاذب تا تخریب قبرستان

نگارش: فرزان فرامرزی

فشار بر اقلیت های دینی و مذهبی در ایران، پیرو سخنرانی های برخی مراجع شدید تر شده است. اقلیت های مذهبی و یا آنچه مسئولان ایرانی می گویند “عرفان های کاذب” اکنون با فشار بیشتری از سوی دستگاه حاکمیت روبرو هستند. آیت الله مکارم شیرازی “عرفان‌های کاذب را نوعی جنگ روانی دشمنان دانست.[۱]” آیت‌الله خامنه‌ای نیز در اجتماع مردم قم در مهر ۸۹ گفت که هدف “اباحی‌گری و ترویج عرفان‌های کاذب و ترویج بهائیت و شبکه کلیساهای خانگی”  تضعیف دین در جامعه است[۲].

به گزارش سایت دویچه وله در هفته ای که گذشت، رسانه‌های ایرانی از بازداشت ۱۱ عضو “حلقه عرفان کیهانی” در شاهرود خبر می‌دهند. فشار بر این گروه پس از تاکید خامنه‌ای بر لزوم مبارزه با “ترویج عرفان‌های کاذب” شدت یافت. گورستان بهائیان سنگسر هم با بولدوزر تخریب شده ‌است. دستگیری این ۱۱ زن در شاهرود در حالی صورت گرفته که محمدعلی طاهری، رهبر “حلقه عرفان کیهانی” در اردیبهشت ۱۳۹۰ به اتهام “ارتداد” بازداشت و پس از اعترافات تلویزیونی به ۷ سال زندان محکوم شد[۳].

همزمان با دستگیری این ۱۱ زن به اتهام ترویج عرفان کاذب، قبرستان قدیمی بهائیان در سنگسر از توابع استان سمنان، بوسیله ی بولدوزر تخریب شد. حدود ۱۴ روز پیش در اواسط آذر ماه ۱۳۹۱ قبرستان قدیمی (اولی) بهائیان سنگسر بطور کامل توسط بولدوزر و کامیون زیر خاک و آوار رفته و بر روی تمام قبر‌ها خاک و سنگ ریخته شد تا دیگر هیچ قبری مشاهده نشود. این قبرستان در سال ۱۳۸۸ مورد هجوم افراد نا‌شناس ولی تحت حمایت نیروی انتظامی قرار گرفت؛ در آن سال غسالخانه را آتش زدند و بر تانکرهای آب دشنام نوشتند. بعد از این واقعه دیگر اجازه دفن اموات به شهروندان بهائی داده نشد و پس از مدتی زمین جدیدی برای دفن اموات بهائیان به ایشان داده شد که چندی پیش ساختمان غسالخانه و دیوارهای کوتاه سنگی اطراف آن بطور کامل توسط عوامل نا‌شناس تحت حمایت نیروی انتظامی و قضایی محل، تخریب و کلیه نهال‌های درختان و گیاهان کاشته شده در آن هم کنده شد[۴].

آزار و اذیت بهائیان سمنان چندی است افزایش یافته است، هم اینک دو زن بهائی با فرزندان شیرخوار خود در زندان سمنان به سر می‌برند. ترانه ترابی و زهره نیک‌آیین در حالی با کودکان ۵ ماهه و ۱۱ ماهه خود زندانی هستند که بچه‌ها نیاز به رسیدگی و مراقبت‌های پزشکی دارند. این مادران که اتهام روشنی ندارند، به ۳۰ ماه و ۲۳ ماه حبس محکوم شده‌اند[۵].

ترانه ترابی و پسرش بارمان

دوم دی ماه ۹۱، یکی دیگر شهروندان بهائی سمنان برای گذراندن دوران محکومیت خویش روانه زندان مرکزی سمنان شد. پویا تبیانیان که فروردین ماه سال جاری در دادگاه انقلاب استان سمنان به ریاست قاضی عین الکمال به ۶ سال و ۶ ماه حبس تعزیری محکوم و این حکم در دادگاه تجدید نظر عینا تایید شد. اتهام وی اقدام علیه امنیت ملی (ماده ۴۹۸ قانون مجازات سلامی ) و تبلیغ علیع نظام (ماده۵۰۰ قانون مجازات سلامی) عنوان شده است[۶].

فرامرز فیروزیان یکی دیگر از شهروندان بهائی ساکن سمنان اشت که در هفته ی گذشته در دادگاه تجدید نظر این استان به یک سال حبس تعزیری محکوم شد. اتهام ایشان تبلیغ علیه نظام است. وی پیشتر به چهار سال و شش ماه حبس محکوم شده بود[۷].

سه شهروند بهائی ساکن زاهدان به نام های مشتاق انوری، فرشید دادور و صدیقه شوکتی توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند. نیروهای امنیتی ضمن تفتیش منازل این سه شهروند بهائی، کتب و وسایل شخصی ایشان را جمع آوری و ایشان را بازداشت کرده اند.[۸]

یوسف ندرخانی، شهروند مسیحی که اخیرا از اتهام ارتداد تبرئه و آزاد شده بود، بر اساس محکومیتی که در پرونده مفتوح سال ۸۵ از سوی دادگاه برای وی صادر شده است خود را به زندان لاکان رشت معرفی کرد. گفتنی است، این شهروند مسیحی در خصوص پرونده سال ۸۵ به اتهام اقدام علیه امنیت ملی به سه سال حبس تعزیری محکوم شده است که با احتساب ایام بازداشت در پرونده اخیر که از اتهامات مطروحه آن تبرئه شده بود می بایست حدود  ۴۵ روز دیگر را در زندان لاکان رشت تحمل حبس نماید[۹].

چنانچه نگاهی دقیق به تمامی این اخبار و فشارهایی که بر اقلیت های مذهبی و دگراندیشان اعمال می شود بیندازیم و نیز بر طبق آمارهایی که نهادهای حکومتی در ایران از گرایش جوانان به مسیحیت یا بهائیت اعلام کرده اند، می توان ترس حکومت را از افول تشیع حس کرد. بعبارتی دیگر، اعمال فشار بیشتر بر اقلیت های مذهبی، در واقع واکنشی تدافعی از سوی حکومت به اقبال جوانان به عقاید و مذاهب دیگر است. اقبالی که زور و ترس در آن جایی ندارد و صد البته حکومتی که حکومت زور و ترس و وحشت است، از این اقبال واهمه دارد.