ستاره و شکیب ، کوچک اما ….

تلفن خانهء پدربزرگ زنگ زد . شکیب که تازه بعد از جشن تولد سه سالگی اش ، مادرش را برای رفتن به زندان بدرقه کرده بود ، گوشی را برداشت مامان انیسا بود از زندان زنگ میزد مامان گفت : ” الو شکیب جون خوبی مامان ؟ چیکار میکنی ؟ ” و او کودکانه و بی ریا گفت : ” دارم صبر میکنم ” .

شکیب از وقتی که یکساله بود با صبر آشنا شد همان موقع که پدرش راهی زندان شد و حالا پدر و مادرش – مانند مامان بزرگ صهبا که سه سال را در اوین سپری کرد – هردو در زندان بودند . فقط به خاطر داشتن فکر و عقیده ای متفاوت .

یک روز بعد از آنکه مامان انیسا به زندان رفت ستاره که حالا هشت ساله شده بود در کابین ملاقات زندان به پدرش گفت : ” بابا وقتی شما به زندان رفتی من سعی کردم تحمل کنم و در مدت این دو سال احساس کردم ذره ذره یک برج بلند استقامت ساختم ولی دیروز که مامان هم به زندان آمد یکهو احساس کردم تمام این برج پایین ریخت “ بابا سیامک به او گفت : ” دخترم من فکر میکنم اون برج اونقدر قوی و محکم هست که هیچوقت فرو نمی ریزه . به نظر من اون برج اونقدر زیبا و قوی بوده که سرنوشت از تو خواسته یکی دیگه هم بسازی ” .

دنیای آینده آنچیزی است که کودکان ما از هم اکنون با خشت و گل صبر و استقامت آنرا میسازند . اما نقش من و شما برای ساختن دنیایی با برجهای محکم ، بلند ، زیبا و دنیایی بدون تعصب چیست ؟ ما چگونه سهم خود را در کمک به این کوچکان بزرگ ادا خواهیم کرد ؟

توضیحات :

سیامک ایقانی ، پدر ستاره و شکیب به علت بهایی بودن به ۳ سال زندان محکوم است. او از سال ۱۳۸۹ تا کنون در زندان سمنان دوران محکومیت خود را سپری میکند .

انیسا فناییان مادر ستاره و شکیب به علت بهایی بودن به ۲۲ ماه حبس محکوم شد . او از سال ۱۳۹۱ تا کنون در زندان زنان سمنان زندانی است .