فریبا داودی مهاجر

اینجا نعمت آباد تهران- خیابان طالقانی است. ساعت چهار بامدادکه  “آیلین”چهار ساله بدون آن که از دنیا خوب و بدی بفهمد با ضربات متعدد جسم تیز برای همیشه به خواب می رود. بدن بی جان دخترک در کنار جسد مادرجوانش   “شب بو “  افتاده است و تنها خواهرش  “آذین” ۱۱ ساله ، بی جان و خون آلود نفس می کشد تا به پلیس بگوید: عمو احمد به خانه ما آمد و ما را با شمشیر زد. هوا دم کرده و تب دار است که ماموران اورژانس آذین را به بیمارستان می رسانند. 

همسایه ها صدای جیغ زن جوان و کودکش را شنیده بودند. یکی از آن ها که با ۱۱۰ تماس گرفته و گفته بود: همسایه طبقه پائین هستم ؛ ساعت چهار صبح در آپارتمان طبقه دوم درگیری شدیدی اتفاق افتاده و موضوع مشکوک است به خصوص که دخترم می گوید هر چه در می زنیم بچه های همسایه مان بیرون نمی آیند.

 همسایه دیگرآن ها  در اظهاراتی مشابه عنوان داشت : ” ساعت چهار بامداد دیروز  صدای جیغ زدن های دختران همسایه مان را می شنیدم که ناگهان صدای آنها قطع شد ؛ همزمان، از داخل پنجره فردی حدودا ۵۰ ساله را دیدم که به سرعت از خانه آن ها خارج و از محل دور شد. 

ماموران کلانتری ۱۵۲ خانی آباد به هم راه عوامل آتش نشانی در محل حاضر می شوند و با توجه به شواهد، پرونده مقدماتی با موضوع قتل عمد را به دستور بازپرس شعبه ششم دادسرای ناحیه ۲۷ تهران در اختیار اداره دهم ویژه قتل پلیس آگاهی تهران بزرگ قرار می دهند. به گزارش ایسنا، کارآگاهان این اداره احمد متولد ۱۳۴۱ را دستگیر و هم اکنون تحقیقات از وی در دستور کار قرار دارد.

اما آن چه در دستور قرار نمی گیرد این است که چگونه می توان از وقوع چنین حوادث رو به رشدی که در گوشه و کنار کشور رخ می دهد جلوگیری کرد.

چه عواملی دست به دست هم می دهد که زنان و کودکان در معرض چنین قتل ها و خشونت های مرگباری قرار می گیرند و سکوت می کنند و به قانون پناه نمی برند . حتما اگر شب بو زنده بود و می توانست با ما سخن بگوید از همه ترس ها و نگرانی هاو بی پناهی هایش حرف می زد و حتما اگر مکانی را سراغ می گرفت به آنجا پناه می برد.

واقعیت این است که در نهایت وقتی قانون و قانون گذار ساکت است زنان از ترس بدتر نشدن اوضاع ترجیح می دهند در برزخی از ترس و تنهایی باقی بمانند ؛وضعیتی که به لحاظ روحی قادر به تصمیم گیری نیستند تا جایی که ممکن است به قیمت جان خود و فرزندانشان تمام شود .

شرایط بحران 

مداخله گری در شرایط بحران برای جلوگیری از خشونت های خانگی نیازمند سیاست گذاری عمومی ست و دولت حسن روحانی وظیفه دارد ساز و کار های لازم برای مقابله با این پدیده اجتماعی را فراهم کرده و با تشکیل ستاد های ویژه از امنیت جانی افراد در معرض خطر دفاع کند. 

چندی پیش به گزارش رکنا   مرد جوانی در مشهد پس از تیراندازی به همسر و پدر زن و مادرزنش به زندگی خود پایان داد و تحقیقات پیرامون این حادثه درمرکز  پلیس خراسان رضوی  جریان است. 

همچنین دادستان عمومی و انقلاب مرکز استان کرمانشاه از وقوع یک فقره قتل خانوادگی در اسلام آباد غرب خبر داد.  محمد حسین صادقی در پی وقوع این حادثه چنین  گفت: ساعت سه و نیم ظهر امروز شخصی با هویت مشخص متولد سال ۵۹ و با انگیزه نامشخص و با استفاده از اسلحه شکاری تک لول همسر و دو فرزند دختر خود که یکی ده ساله و دیگری چهار ساله بوده‌اند را با شلیک گلوله به ناحیه صورت در منزلش به قتل رساند.

دادستان اسلام آباد غرب در این رابطه پرونده قضایی تشکیل داده است. 

این حوادث بخشی از اخباری ست که در هفته های گذشته پیرامون خشونت خانگی در ایران رخ داده است. اخباری که منجر به مرگ قربانیان خشونت شده است در حالیکه بسیاری از خشونت های فیزیکی هیچوقت گزارش نمی شود و دیگر اشکال خشونت خانگی همچنان پنهان باقی می ماند. 

در گفت و گو بااغلب افرادی که در معرض خشونت خانگی قرار می گیرند در می یابیم که آن ها مدت ها درگیر انواع خشونت های فیزیکی ، روانی و کلامی و اقتصادی بوده اند ، تحقیر و تهدید شده اند ولی سکوت می کنند چرا که فکر می کنند به حق خود نخواهند رسید و قانون به نفع آن ها نیست و در نهایت بازنده هستند؛آنهم در شرایطی که توان روحی و روانی خود را از دست داده اند.

قصد ما این نیست که حوادث غمبار برای شما تعریف کنیم و روح شما را آزار دهیم . قصد ما این است که مساله را با مخاطب و قانون گذار در میان بگذاریم و در تلاشی هماهنگ قانون گذار را متقاعد کنیم که برای مقابله با خشونت خانگی چاره ای به جز تغییر قانون نیست. 

مجلس شورای اسلامی نیز می تواند برای تغییر قانون اقدام کند. نمایندگان مجلس با چالشی بزرگ در تک تک استان ها و شهر هایی که از آمده اند روبرو هستند و آن چالش موضوعی به نام خشونت علیه زنان و خشونت خانگی است. 

چرا دست به تغییر و اصلاح قانون نمی زنند نمی دانم ولی وقت آن رسیده که نه تنها برای حل خشونت خانگی بلکه برای حل خشونتی که می تواند امنیت اجتماعی را زیر سوال می برد اقدام کنند.

خشونت خانگی علیه زنان یکی از مشکلات عمده سلامت زنان به شمار می آید. امروزه، پیشگیری از بروز این مشکل و همچنین شناسایی و مدیریت موارد خشونت خانگی علیه زنان در بسیاری از کشورها به عنوان یک اولویت سلامت زنان مورد توجه قرار گرفته است . مداخلات انجام شده در زمینه پیشگیری از بروز خـشونت خـانگی علیـه زنـان، نشان می دهد که چنانچه دولت ، سازمان های غیر دولتی و سازمان های میان بخشی در این موضوع وارد شده و قاطعانه و با برنامه ریزی عمل کنند بر روی سلامت روانی خانواده و اجتماع موثر است.

فردا دیر است

در نهایت می توان گفت توانمندسازی کارکنان مراکز بهداشتی درمانی و پلیس و نیروی انتظامی ، تـشخیص و مـدیریت مـوارد خشونت خانگی علیه زنان و نیز آموزش زنان در زمینه عوامل زمینـه  سـاز بـروز خـشونت، کـسب مهارتهای ارتباطی و سازگاری و انتخاب صحیح رفتارهای جایگزین در مواجهه بـا موقعیـت هـای خشونت زا و جلب حمایت همه جانبه جامعه می تواند گام هایی مهم در پیشگیری یـا کـاهش مـوارد خشونت علیه زنان و کودکان باشد . 

فردا دیراست. باید امروز تصمیم گرفت و امروز عمل کرد.