ما براندازیم با جور نمی سازیم
ما نمی بازیم بر ظلم می تازیم؛ بر ظلم می تازیم
شعارمان را از شعوری بیشتر بهره مند سازیم. نه اصلاح طلب نما نه اصول گرا و نه حتی اعتدالی نما پایان دهیم به ماجرا.
کلید احزابی که دغدغه ای جز بر سر سفره انقلاب ماندن و غارتگری نداشته اند؛ قفل زنگ زده را باز نخواهد کرد. کلید در دست تو و من است. بجز من و تو هیچکس و هیچ کجا درد ما را چاره نخواهد کرد.
برای پیروزی بیش از هر چیز باید مطالباتمان را بدانیم. داشتن یک قوه قضاییه به واقع مستقل و البته بهره مندی از قوانین متناسب با نیازهای امروز و پایان دادن به سیستم سرمایه داری فاسد ولایتی مثل بیت رهبری؛ حوزه علمیه؛ آستان قدس رضوی و میلیته کاپیتالیزم سپاه پاسداران باید در راس مطالباتمان قرار گیرد.
اما راه رسیدن به مطالباتمان باید این حقیقت را بپذیریم که جمهوری اسلامی هرگز زبان مسالمت آمیز را نفهمیده است و نخواهد فهمید.
نوشتیم حکم اعدام دادند؛ خواندیم به زنجیر کشیدند؛ راهپیمایی سکوت کردیم و کشتند.
آری گاهی برای رسیدن به صلح باید جنگید. و اکنون که یارانمان را کشتند و به زنجیر کشیدند چاره ای نیست مگر آنکه را در قلم را در یک دست و اسلحه را در دست دیگر بگیریم. و تا پایان یعنی سرنگونی سلطنت عمامه بر سران و چفیه پوشان ادامه بدهیم.
نخواب وقتی که هم قفلت به زنجیره
نخواب وقتی که خون از شب سرازیره
به مبارزه ادامه بده به یاد آنکه در قرنطینه اوین جان سپرد.

سهیل عربی
زندان اوین
۱۸ دی ماه