کیهان و دادخواهی بهائیان
فاخر لاهوری
روزنامهء کیهان چاپ تهران در شمارهء ۱۸۴۹۹ (دوشنبه ۴ اردیبهشت ۱۳۸۵)[۱] خود با نقل بخشی از بیانیهء اخیر بیت عدل اعظم (عالی‌ترین مرجع دیانت بهائی) دربارهء خطر حاد و بحرانی که جامعهء بهائی ایران با آن روبروست، در یک خبر بیست سی خطی بار دیگر بهائیان را به رویارویی با نظام جمهوری اسلامی، حمایت دولت‌های انگلیس و امریکا، فضا سازی علیه ایران هم‌زمان با ماجرای انرژی هسته‌ای همراه با فشار سیاسی به ایران اسلامی، شکستن عزت غرور و استقلال ایران، هم‌نوایی با سلطه جویان غربی، و سرانجام همپایی با امریکای سلطه جو به ویژه اسرائیل در منطقه متهم ساخته است.
این که بهائیان جهان از وضع برادران و خواهران خود در ایران نگرانند و خطری حاد را متوجه ایشان می‌دانند حرفی درست است. اما دست به دامن شدن ایشان به سازمان ملل متحد و مراجع بین‌الملی حقوق بشر با دلایلی که کیهان آورده کوچکترین ارتباطی ندارد.
اگر کیهان چند خط از بخش اول بیانیهء بیت عدل را که حاوی اطلاعیه گزارشگر سازمان ملل متحد برای دین یا عقیده است نقل می‌کرد بر خوانندگانی که دسترسی به آن اطلاعیه ندارند سبب نگرانی بهائیان معلوم می‌شد و می‌دانستند این احساس خطر نه ارتباطی به نظام جمهوری اسلامی دارد، نه برای شکستن عزت و غرور و استقلال ایران است و نه هم‌نوایی بهائیان است با سلطه جویان غربی. در آغاز پیام بیت عدل خطاب یه بهائیان ایرانی تبار برون مرزی چنین آمده است:
بطوریکه احیاناً مطّلع هستید، راپرت اخیر گزارشگر ویژۀ سازمان ملل متّحد برای آزادی دین یا عقیده، موجب نگرانی عمیقی دربارۀ اقدامات اخیر دولت ایران علیه بهائیان عزیز مهد امرالله شده است، اقداماتی که گزارشگر مزبور آن را "غیر مجاز و غیر قابل قبول" توصیف می‌کند… این جمع به سهم خود اقدامات منظّمی را در عرصۀ ملّی و بین‌المللی، به منظور آگاه ساختن عالم و عالمیان از این خطر حاد و بحرانی که آن جامعۀ معزّز و محبوب با آن روبرو است، دنبال می‌کند. در نتیجۀ مجهودات بی‌درنگ افرادی که مسئولیّت انجام این کار به آنان محوّل شده است، دوائر مختلف سازمان ملل متّحد و دولت‌ها و سازمان‌های مدنی و رسانه‌های گروهی در بسیاری از ممالک جهان به بررسی وضع بهائیان ایران مشغولند، شاید فریادی شدید و عالم‌گیر بلند شده و دست ظالمین را کوتاه نماید.
معلوم نیست که روزنامهء کیهان، ارگان رسمی دستگاه رهبر انقلاب آیت الله سید علی خامنه ای، بر چه مبنایی تظلم و حق خواهی جامعهء جهانی بهائی و نگرانی ایشان را در بارهء امنیت جانی بهائیان ایران را در راستای اهداف سیاسی دولت های غربی می بیند؟ در همان پیام می خوانیم که در سال ۲۰۰۴ میلادی جامعهء بهائی ایران نامهء سرگشاده ای "خطاب به رئیس جمهور سابق نوشته جبران نقض حقوق انسانی و مدنی خود را تقاضا نمودند. عکس العمل اولیای امور در قبال این مسائل ایجاد موجی از بازداشت ها و حبس های بی علت جمعی" از بهائیان بود. هنگامی که بهائیان درون مرزی به دولت ایران تظلم کردند و حقوق مدنی خود را طلبیدند بازداشت و حبس شدند و گوش شنوایی نیافتند و حال که در مقابل وضعیت بسیار بحرانی تری قرار دارند و لازم می دانند که به سازمان ملل و انسان دوستان و فعالان حقوق بشر تظلم کنند روزنامه کیهان بنابر دستوری که می گیرد نیت شوم خود را پیاده می کند و بار دیگر به دادخواهی و احقاق حق برچسب سیاسی می زند. البته اگر دولت جمهوری اسلامی دست از فشار و اذیت بهائیان بر می داشت و اقدامات خود را شدیدتر نمی کرد التبه تظلم به مراجع جهانی لازم نمی شد.
لازم به تذکر نیست که اگر مدیران کیهان از انصاف و وجدان بهره مند بودند، بنابر رسالت روزنامه نگاری خود می بایست مانند رسانه های آزاد جهان دولتی را که در حق شهروندانی نمونه و درستکار چنین ظلمی می کند را زیر سوال می بردند.
مسئولین کیهان نیک می‌دانند که پس از استقرار رژیم جمهوری اسلامی وضع همهء اقلیت‌های دینی مخصوصا بهائیان رو به وخامت گذاشت. کسی از بهائیان نبود که اموالش مصادره نشده باشد، کسب و کارش بر هم نخورده باشد، حقوق بازنشستگی‌اش قطع نشده باشد و یا فرزندش از تحصیلات عالیه محروم نمانده باشد. این را همهء مردم ایران می‌دانند. این را نیز می‌دانند که بیش از دویست نفر از برگزیدگان جامعه را در چند سال اول انقلاب جلوی جوخه‌های آتش گذاردند، و تمام اموال جامعه را که تعلق به صدها هزار بهائیان ایران داشت به یغما بردند.
بهائیان در مقابل این همه ظلم نه دست به مقاومت و خرابکاری زدند، نه بر علیه نظام شبنامه و اعلامیه دادند، و نه در اعتقادشان نسبت به اسلام به عنوان دینی آسمانی رخنه‌ای وارد شد. تنها کاری که در این بیست و شش سال کردند آگاه نمودن کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد از این بیدادگری‌ها بود.
اما اینک گزارشگر سازمان ملل متحد وضع بهائیان را از پیش نیز وخیم‌تر می‌بیند. در گزارش او آمده است که: "به موجب یک سند محرمانه که به دست آمده در تاریخ ۲۹ اکتبر ۲۰۰۵ رئیس ستاد نیروهای نظامی، از سوی آیت‌الله علی خامنه‌ای، به وزارت اطلاعات، سپاه پاسداران، و شهربانی کل کشور دستور داده شده است که کلیه افراد بهائی را شناسائی نموده و بطور خیلی مخفیانه هر نوع اطلاعاتی که می‌توانند در مورد افراد جامعهء بهائی جمع‌آوری نمایند. گزارشگر سازمان ملل متحد گفته است که چنین دستوری مخالفت صریح با کلیه موازین حقوق بشر دارد و دخالتی غیر قابل قبول در اساسی‌ترین حقوق افراد بشمار می‌رود… [زیرا] این دستور مبنای آزار فزاینده و تبعیض علیه بهائیان خواهد شد."
آیا جامعهء بهائی حق ندارد از این دستور آیت‌الله علی خامنه‌ای احساس نگرانی کند مخصوصا وقتی می‌بیند که هم زمان با صدور همین دستور، یعنی تنها از اواخر اکتبر ۲۰۰۵ تا اواخر نوامبر روزنامهء کیهان که صاحب امتیاز آن رهبر جمهوری اسلامی آیت‌الله خامنه‌ای است ده‌ها مقاله بر علیه آئین بهائی منتشر کرده، و شبکهء تلویزیون ملی پخش یک برنامهء هفتگی را در همین راستا آغاز نموده است. آیا نباید از این اقدامات که هدفی جز ایجاد کینه و دشمنی علیه بهائیان ندارد ابراز نگرانی کرد؟
وقتی دولت ایران اینگونه بین شهروندان خود تبعیض قائل می‌شود و به شهادت مسئولان رژیم متن قانون اساسی زیر پا می‌گذارد تا بهتر به آزار بهائیان و نابود ساختن این جامعه بپردازد آیا نباید دست به دامان سازمان ملل متحد شد؟
کیهان با حربهء زنگ زدهء دشمنی بهائیان با ایران و رویارویی ایشان با مردم ایران نه تنها به آتش نفاق و دشمنی با بهائیان دامن می‌زند بلکه می‌خواهد این حق را هم از بهائیان سلب کند تا در برابر این همه ظلم حتی دست به شکایت نیز برندارند.
بهائیان همانطور که کیهان آورده بر وفق عقاید خود از حکومت اطاعت می‌کنند، هرگز دنبال آشوب و بلوا نمی‌روند، دست به اسلحه و خرابکاری نمی‌برند و تا بتوانند جزای کار ظالم را به خداوند وا می‌گذارند. اما این بدان معنی نیست که گوسفندوار و دست بسته بنشینند، قربانی تعصب‌های مذهبی قرون وسطائی شوند و حتی سرشان را از جلوی تیغهء سلّاخ عقب نکشند.
بهائیان به ایران عشق می‌ورزند و این سرزمین را مقدس می‌شمارند. بر اساس تعالیم دینیشان خیانت به وطن را بزرگترین گناه می‌دانند و هرگز از جادهء وطن دوستی و حقیقت پرستی پای بیرون نمی‌گذارند. اما اگر کسانی برای محو جامعهء‌شان و غارت خانه و خانواده‌شان برنامه بریزند البته حق شکایت، حق ناله کردن، و حق دادخواهی را برای خود محفوظ خواهند داشت.
نکته اینجاست که تجاوزات جمهوری اسلامی به حقوق بهائیان از همان سال‌های اول در بیانیه‌های بیت عدل مطرح گردید و از مراجع بین‌المللی تقاضای دادرسی شد. عکس‌العملی که این بار کیهان ایران نشان داده و اتهاماتی این چنین ناروا و بی‌پا که بدون کوچکترین دلیل نثار بهائیان نموده آیا خود نمی‌تواند دلیل گویایی بر سبب نگرانی‌های عمیق جامعهء بهائی ایران از سرنوشت خود باشد و حکایت از نقشه‌ای پنهانی برای محو این جامعه نماید؟
برای حسن خِتام سخن را با آوردن بخشی دیگر از پیام بیت عدل به پایان می بریم:
در ادوار گذشته مردم شریف آن سرزمین با استفاده از قوای خلّاقۀ تعالیم حضرت زرتشت و حضرت محمّد و با به کار بستن مبادی روحانی، تمدّنی بنا نهادند که "عزّت و سعادتش" به فرمودۀ حضرت عبدالبهاء "چون صبح صادق از افق کائنات طالع" شد:
در قطب عالم مرکز علوم و فنون جلیله بود و منبع صنایع و بدایع عظیمه و معدن فضائل و خصائل حمیدهء انسانیّه. دانش و هوش افراد این ملّت باهره حیرت‌بخش عقول جهانیان بود و فطانت و ذکاوت عموم این طایفهء جلیله مغبوط عموم عالمیان.
وضع امروز ایران موجب نهایت تأسّف است، وضعی که به سختی می‌توان آن را با شکوه و جلال گذشتۀ آن کشور نسبت داد. بهائیان ایران، علی‌رغم تضییقات موجوده، مصمّم‌اند که به کمک خود برای بنیان‌گذاری جامعه‌ای بر اساس تعالیمی روحانی، معنوی و اجتماعی ادامه دهند، جامعه‌ای که مقدّر است نه تنها میراث نفیس آن ملّت را باز یابد بلکه به مراتب بر آن بیفزاید.
به امید آن روز.