امروز جمعه ۲۱ تیرماه ۱۳۹۸زینب جلالیان، زندانی سیاسی کُرد که محکومیت حبس ابد خود را در زندان خوی می‌گذارند، همچنان از خدمات پزشکی و مرخصی استعلاجی محروم است.
بنابه گزارش سایت حقوق بشری نگاه به نقل از شبکه حقوق بشرکردستان، زینب جلالیان، زندانی سیاسی کُرد که محکومیت حبس ابد خود را در زندان خوی می‌گذارند، به سردرد های مشکوک مبتلا شده است.
یک منبع آگاه به وضعیت این زندانی سیاسی به شبکه حقوق بشر کردستان گفت: «متاسفانه وضعیت سلامتی زینب جلالیان که در دوازدهمین سال حبس خود قرار دارد روز به روز وخیم‌تر می‌شود. این زندانی سیاسی که پیشتر از “ناخنک چشم” و بیماری مشکوک به “تب‌برفکی” رنج می‌برد، از چند ماه پیش نیز دچار سردردهای شدید شده است.»
به گفته این منبع، با توجه به امکانات محدود بهداری زندان و عدم انتقال این زندانی سیاسی به بیمارستانی خارج از زندان، وی به صورت تلفنی با چند متخصص مشورت کرده است و احتمال این وجود دارد که این سردردها ناشی از بیماری میگرن باشد. به همین دلیل خانواده وی با تلاش فراوان چند بسته قرص برای وی به مسئولین سالن ملاقات تحویل داده‌اند ولی با گذشت بیش از یک ماه تاکنون این داروها به خود زینب تحویل داده نشده است.
زینب جلالیان از بهمن ماه ۱۳۹۵ در اعتراض به عدم رسیدگی پزشکی در خصوص وضعیت چشمانش و بیماری گوارشی‌اش در اعتصاب دارو به سر می‌برد اما با شروع سردردهای شدید و اصرار خانواده، قبول کرده بود که از داروی میگرن استفاده نماید اما این داروها نیز به وی تحویل داده نمی‌شوند.
گفتنی است حدود دو هفته پیش اسماعیل جلالیان برادر این زندانی سیاسی در جریان یک تصادف در نزدیک ماکو فوت کرد. اما تلاش اعضای خانواده برای گرفتن مرخصی برای وی جهت شرکت در مراسم خاک‌سپاری برادرش بی‌نتیجه بود.
شبکه حقوق بشر کردستان همچنین مطلع شده است که طی روزهای گذشته هیئتی از بازرسان سازمان زندان‌ها به زندان خوی مراجعه کرده و از بند نسوان این زندان نیز بازدید کرده‌اند. در جریان بازدید این هیئت که دادستان خوی نیز آنها را همراهی کرده بود یکی از اعضای هئیت به زینب جلالیان اعلام کرده تا زمانی که نامه‌ایی ب مضمون ابراز از پشیمانی از کارهای خود ننویسد از همه حقوق یک زندانی محروم خواهد بود. زینب جلالیان این درخواست را با قاطعیت رد کرده است.
همچنین پیشتر وزارت اطلاعات شرط انتقال زینب جلالیان به بیمارستان را انجام مصاحبه تلویزیونی اعلام کرده بود. درخواستی که این زندانی سیاسی از انجام آن امتناع کرده است. به همین دلیل علی‌رغم تایید پزشکان بهداری زندان در خصوص لزوم اعزام وی به بیمارستان برای درمان بیماری‌های ناخنک چشم و تب برفکی، وی همچنان از این حق محروم است.
زینب جلالیان، متولد ۱۳۶۱ و اهل روستای «دیم قشلاق» از توابع شهرستان ماکو است. وی اسفند ماه سال ۱۳۸۶ توسط نیروهای اداره اطلاعات کرمانشاه بازداشت شد و حدود سه ماه در بازداشتگاه ستاد خبری اداره اطلاعات کرمانشاه به اتهام عضویت در «پژاک» تحت شکنجه‌های جسمی و روحی شدید مورد بازجویی قرار گرفت و پس از آن به کانون اصلاح و تربیت کرمانشاه منتقل شد.
وی در تاریخ ۱۳ آذرماه سال ۱۳۸۷، در شعبه یک دادگاه انقلاب اسلامی کرمانشاه به ریاست قاضی مرادی به اتهام عضویت در پژاک و اقدام مسلحانه علیه جمهوری اسلامی ایران به اعدام محکوم شد. بعد از اعتراض به این حکم، پرونده به شعبه ۴ دادگاه تجدید نظر استان کرمانشاه ارجاع داده شده و حکم عینا تایید شد و در نهایت، در زمستان سال ۱۳۸۸ حکم صادره به تایید دیوان عالی کشور رسید. این زندانی سیاسی در اسفند ۱۳۸۸ به صورت غیرمنتظره از زندان کرمانشاه به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد و بعد از پنج ماه نگهداری در این زندان مجددا به زندان دیزل‌آباد کرمانشاه برگشت.
به دنبال تلاش‌های زیادی که برای لغو حکم اعدام زینب جلالیان از سوی خانواده، وکیل و فعالان حقوق بشر صورت گرفت، حکم اعدام این زندانی سیاسی در آبان ماه سال ۱۳۹۰ با عفو رهبر جمهوری اسلامی ایران از اعدام به حبس ابد کاهش یافت. بعدها نیز در آذرماه سال ۱۳۹۳ با موافقت دادستانی و اداره اطلاعات، نامبرده از کرمانشاه به زندان خوی انتقال یافت تا خانواده وی برای هر بار ملاقات مجبور به طی مسیر طولانی ماکو تا کرمانشاه نباشند.
لازم به ذکر است امیرسالار داوودی، یکی از وکلای مدافع زینب جلالیان که نقش فعالی در پرونده وی داشت از ۲۹ آبان ماه امسال در بازداشت وزارت اطلاعات به سر می‌برد و اخیرا به ۱۵ سال حبس محکوم شده است. وی در اوایل خردادماه سال ۱۳۹۸ توسط شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ۱۱۱ ضربه شلاق و ۳۰ سال حبس محکوم شد که از این میزان مجازات حبس، ۱۵ سال آن قابل اجراء است. زینب جلالیان در نامه‌ها و پیام‌های خود از زندان، بازداشت و صدور حکم سنگین برای وکیلش را به شدت محکوم کرده است.