• واقعاً به فرد و سلامت او اهمیت می دهد.
• می تواند محبت خود را به طور لفظی یا بوسیله رفتارهایش نشان دهد.
• می تواند احساس هم دردی کند و حتی اگر تجربه ای مشابه نداشته است باید
احساسی مشابه در گذشته تجربه کرده باشد، مانند: ” می دانم احساس تحقیر شدن چگونه
است.”
• احساسات را همانگونه که هست می پذیرد و نمی گوید که چه احساسی باید
داشته باشی، مانند” نباید غمگین باشی تازه باید خوشحال هم باشی که از دستش خلاص شدی” ، یا
” اصلا نمی فهمم تو چرا عصبانی شدی،این مسئله که به تو ارتباط نداشت”.
• به قضاوت نمی نشیند و اگر فکر کند اشتباه از خود فرد بوده در این مورد سکوت می کند.
• شنونده خوبی است و در طی انجام این مرحله فرد را با خاطرات یا داستان های زندگی خود
مشغول نمی کند و دائماً به نصیحت کردن نمی پردازند.
• انتظار جبران ندارد.
• آن قدر قاطعیت دارد که اگر نمی تواند یا نمی خواهد کمک کند صراحتاً می گوید.
• مسئولیت پیامدهای ناشی از کمک را می پذیرد، مثلاً می گوید: ” نگران نباش با اضافه
کاری زمان از دست رفته را جبران می کنم “.
• وقت،عاطفه و توان جسمی لازم برای تسلی دادن دارد.
برای تقویت عزم خود به منظور درخواست کمک از دیگران، مزایای تسلی دادن به دیگران را با خود مرور کنید.
به یاد داشته باشید واکنش به تروما در افراد مختلف متفاوت است و نیاز به صبر و حوصله بالا دارد.
منبع: سایت روان