امروز دوشنبه ۴ فروردین ماه ۱۳۹۹, زندانیان سیاسی محبوس در زندان مرکزی کرج که تعداد آنها ۱۳ نفر است و با اتهاماتی از قبیل توهین به رهبری و یا فعالیت تبلیغی علیه نظام در حال سپری کردن دوران محکومیتهای حبس تعزیری خود در سایه انواع و اقسام محرومیت که شامل عدم دسترسی به امکانات دارو و درمان, کیفیت نامناسب تغذیه و رفتارهای نامناسب از سوی مسئولان این زندان و کمبود جا برای اسکان زندانیان برای استراحت بسر می برند. زندانیان سیاسی محبوس در این زندان پس از محکومیت از سوی دادگاه انقلاب کرج و تائید احکام در دادگاه تجدید نظر استان البرز جهت اجرای احکام حبس تعزیری خود به این زندان منتقل شدند. فقط در موارد خاص زندانیانی همچون “مهدی فراحی شاندیز” بصورت تبعید در این زندان بسر می برد.
به گزارش سایت حقوق بشری نگاه،, امروز دوشنبه ۴ فروردین ماه ۱۳۹۹, زندان مرکزی کرج که در ضلع شمالی زندان قزلحصار در استان البرز واقع شده تعداد ۱۳ نفر از زندانیان سیاسی با جرائم توهین به رهبری و فعالیت تبلیغ علیه نظام را در خود جای داده است. زندانیان محبوس در این زندان با محرومیتهای گسترده ای از قبیل عدم دسترسی به امکانات بهداشت و درمان مناسب, کمبود جا برای استراحت زندانیان با توجه به عدم رعایت اصل تفکیک جرائم و ادغام زندانیان سیاسی با زندانیان جرائم غیرسیاسی و خطرناک , توزیع گسترده انواع و اقسام موادمخدر, وجود حشراتی از قبیل ساس و شپش در این زندان در حال سپری کردن دوران محکومیتهای حبس خود هستند.
بنقل از یک منبع مطلع در گفتگو با گزارشگر سایت حقوق بشری نگاه ضمن اعلام این خبر گفت: “زندانیان سیاسی محبوس در زندان مرکزی کرج که در بند ۶ این زندان بسر می برند با کمبود فضای مناسب برای سپری کردن دوران محکومیت حبس تعزیری با توجه به تعداد بالای افراد و عدم رعایت اصل تفکیک جرائم در این زندان که باعث شده ظرفیت اتاقهای بند بیش از تعداد استاندارد تعیین شده در قوانین سازمان زندانها هست مواجه می باشند و نیمی از این افراد از صبح تا شب در گرمای تابستان و سرمای زمستان باید در قسمت هواخوری بسر ببرند که اصطلاحاً به آنها کارتن خواب گفته می شود”.
این منبع مطلع همچنین گفت: “البته شرایط برای سایر بندهای این زندان به همین شکل است و در شرح مواردی بیشتر می توان به نامناسب غذا, نبود بهداشت مناسب, وجود حشراتی از قبیل ساس و شپش که تو زندان به آنها گبل گفته می شود و ابتلای زندانیان به بیماریهای پوستی مثل گال شایع هست. امکانات بهداری در تامین و ارائه دارو و پزشک هم محدود است و در بسیاری موارد افراد تا ۴ هفته باید در انتظار اعزام به بهداری زندان در نوبت بمانند”.
این منبع مطلع پیرامون موارد دیگر مشکلات در زندان مرکزی کرج ادامه داد: ” با توجه به عدم رعایت اصل تفکیک جرائم زندانیان سیاسی در میان زندانیانی با جرائم سرقت مسلحانه, قتل و سایر جرائم غیرسیاسی نگهداری می شوند و اداره سالنهای این زندان با افرادی هست که به آنها در اصطلاح “قل چماق” گفته می شود و این افراد از میان زندانیان جرائم غیرسیاسی انتخاب می شوند و رفتار خیلی بدی با سایرین دارند و هر از گاهی هم درگیریهای فیزیکی منجر به ضرب و شتم را در بندهای این زندان بوجود می آورند و در ورود و توزیع انواع مواد مخدر و سایر اقلام ممنوعه مثل کارد و سلاح سرد به داخل همه بندهای این زندان مافیا به راه انداختند و نکته تعجب برانگیز حمایت مسئولان زندان از این افراد هست”.
در ادامه لیست اسامی زندانیان سیاسی محبوس در بند ۶ زندان مرکزی کرج به شرح ذیل است:
ردیف نام و نام خانوادگی اتهام مدت محکومیت
۱ مهدی فراحی شاندیز توهین به رهبری ۱۴ سال حبس تعزیری, به دلیل تکرار مستمر اتهام در دوران حبس
۲ علیرضا برزگر تبلیغ علیه نظام و توهین به رهبری ۲ سال حبس تعزیری
۳ محمد آشتیانی عراقی تبلیغ علیه نظام ۲ سال حبس تعزیری
۴ محمد ریاضت تبلیغ علیه نظام ۲ سال حبس تعزیری
۵ امیرعلی مرادی تبلیغ علیه نظام و توهین به رهبری ۲ سال حبس تعزیری
۶ امین خاکی « نوکیش مسیحی » تبلیغ علیه نظام از طریق تبلیغ مسیحیت ۱۴ ماه حبس تعزیری, به دلیل تکرار اتهام
۷ مجید اصلانی وافی تبلیغ علیه نظام ۱ سال حبس تعزیری
۸ مهران برومند تبلیغ علیه نظام ۱ سال حبس تعزیری
۹ محمدرضا ربیعی تبلیغ علیه نظام ۱ سال حبس تعزیری
۱۰ مجتبی آییش تبلیغ علیه نظام ۱ سال حبس تعزیری
۱۱ کرم الله خزایی تبلیغ علیه نظام از طریق ارتباط با رسانه های معاند نظام ۱ سال حبس تعزیری
۱۲ پیمان دمشقی « شهروند بهائی » تبلیغ علیه نظام از طریق تبلیغ بهائیت ۶ ماه حبس تعزیری
۱۳ بابک مهرانی تبلیغ علیه نظام و توهین به رهبری ۳ سال حبس تعزیری
در حالی این شهروندان از دسترسی به امکانات اولیه در زندان مرکزی کرج محروم هستند که در ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر بر حق افراد در دسترسی به امکانات و برخورداری آنها از ملزومات بهداشت و در مان تاکید دارد و بر محق بودن افراد بر تامین اجتماعی مناسب به لحاظ؛ بهداشت, درمان, خوراک, مسکن, پوشاک و برخورداری از خدمات حمایتی اجتماعی در مواقع بیکاری، بیماری، نقص اعضا، بیوگی، پیری یا در تمام موارد دیگری که به علل خارج از اراده انسان، وسایل امرار معاش او از بین رفته باشد از شرایط آبرومندانه زندگی برخوردار شود اما برخوردهای قهرآمیز ارگانهای امنیتی و قضائی با شهروندان ایران و بیان اتهامات امنیتی بر خواسته های این افراد مصداق بارز نقض حقوق بشر نیز می باشد.
همچنین زندانیان سیاسی در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر بر آن تاکید شده است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی گوناگون که میتوان گفت اکثر این افراد این بیماریها را از زمانی که در زندان محبوس گردیده اند به آن مبتلا شده اند و از سوی دیگر پرونده سازیهای پی در پی برای آنها از جمله مواردی است که مستند و مشهود است. اما مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از این مسئله بعنوان یک اهرم فشار در جهت تفهیم نظریات و یا اتهامات وارده بر افراد استفاده میکنند که این مورد ناقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر است.