امروز سه شنبه ۱ شهریور ماه ۱۴۰۱، سازمان عفو بین الملل با انتشار یک در خواست اقدام فوری نگرانی خود را از تداوم سرکوب جامعه بهائی ایران ابراز کرد.
بنابه گزارش سایت حقوق بشری نگاه، امروز سه شنبه ۱ شهریور ماه ۱۴۰۱، سازمان عفو بین الملل با انتشار درخواست اقدام فوری ضمن محکم کردن سرکوب و اعمال فشارهای امنیتی و اجتماعی بر جامعه بهائی ایران به عات باورهای مذهبی این شهروندان خواستار پایان دادن به سرکوب بهائیان ایران شد.
درخواست اقدام فوری سازمان عفو بین الملل پس از یورش نیروهای امنیتی و لباس شخصی با ماشین آلات راهسازی و تخریب منازل و اراضی متعلق به بهائیان روستای روشنکوه از توابع استان مازندران و محرومیت بیش از صدها تن از شهروندان بهایی از تحصیل به علت باور آنها به دیانت بهایی صادر شد.
متن درخواست اقدام فوری سازمان عفو بین‌الملل در ادامه می آید:
“مقامات جمهوری اسلامی ایران در حال تشدید حملات ضدحقوق بشری خود علیه اقلیت تحت آزار بهائی هستند. از ۹ مرداد ۱۴۰۱، مقامات به خانه‌ی ده‌ها نفر از بهائیان یورش برده، وسایل باارزش آنها را ضبط کرده، حداقل ۳۰ نفرشان را بازداشت کرده و بسیاری دیگر را صرفا به دلیل باورهای بهائی خود مورد بازجویی، بستن اجباری پابند ردیاب الکترونیکی و تهدید به زندان قرار داده‌اند.
براساس اعلام دفتر جامعه جهانی بهائی، دستکم ۶۸ شهروند بهائی در حال حاضر به دلیل باورهایشان در زندان‌های ایران هستند، از جمله افرادی که از سال ۱۳۹۱ به این رو در زندان بوده‌اند. به گفته سازمان ملل، بیش از ۱۰۰۰ بهائی اکنون در معرض خطر زندان قرار دارند، از جمله ۲۶ نفر در شیراز که در تیر ۱۴۰۱ پس از یک محاکمه‌ی دسته‌جمعی به شدت ناعادلانه به دو تا پنج سال حبس محکوم شدند.
مقامات همچنین روند مصادره اموال بهائیان را تشدید کرده‌اند. در ۱۱ مرداد، مقامات شش خانه متعلق به بهائیان در روستای روشنکوه استان مازندران را با بولدوزر تخریب و بیش از ۲۰ هکتار زمین متعلق به ۲۵ فرد بهائی را مصادره کردند. در نتیجه، حداقل ۱۸ کشاورز بهائی از دسترسی به منبع امرار معاش خود محروم شده‌اند. به گفته رسانه‌های حکومتی، تخریب منازل با حضور چند مقام ارشد دادستانی و دولتی صورت گرفت.
سه تن از قربانیان این اقدامات به سازمان عفو بین‌الملل گفتند که بیش از ۲۰۰ مأمور امنیتی از جمله مأموران اطلاعاتی لباس شخصی و گارد ضدشورش، روستا و جاده دسترسی اصلی آن را از ساعت ۶ صبح تا ۴ بعدازظهر محاصره و مسدود کردند. به گفته قربانیان، نیروهای امنیتی برای جلوگیری از فیلمبرداری، تلفن‌های همراه روستاییان را ضبط کردند، بیش از ۲۰ نفر، از جمله چند مرد مسن، را که در اعتراض به تخریب ها به صورت مسالمت‌آمیز گرد هم آمده بودند مورد ضرب‌و‌شتم قرار داده و یا به صورت‌شان اسپری فلفل پاشیدند. آنها همچنین برای متفرق‌کردن جمعیت دست به شلیک تیر هوایی زده و دو مرد را پس از ضرب‌و‌شتم شدید به مدت چند ساعت بازداشت کردند.
در یک پرونده دیگر، دادگاه تجدیدنظر تهران حکمی را در ۴تیر ماه تایید کرد که بر اساس آن ۱۸ ملک متعلق به بهائیان در استان سمنان باید توقیف شوند تحت این عنوان که مالکان از «اعضای معرف فرقه ظاله بهائیت بوده که فعالیت غیرقانونی و جاسوسی آن به نفع اجانب محرز است».
فورا و بدون هیچ قید‌و‌شرطی تمام شهروندان بهائی اخیرا بازداشت شده و همچنین کسانی که از قبل صرفا به دلیل استفاده مسالمت‌آمیز از حق آزادی مذهب زندانی شده‌اند را آزاد کنند و کلیه محکومیت‌ها و مجازات‌های صادره بر این اساس را لغو نمایند.
سریعا به تخریب و مصادره‌ی اموال بهائیان خاتمه دهند، از آسیب‌دیدگان جبران خسارت کنند و اطمینان حاصل نمایند که بهائیان در روشنکوه، سمنان و نقاط دیگر کشور بتوانند بدون هیچ مانعی به املاک خود دسترسی داشته باشند.
به تبعیض در قانون و عمل علیه اقلیت بهائی، از جمله در دسترسی آنها به اشتغال، مسکن و فعالیت‌های کشاورزی، صنعتی، تجاری و سایر فعالیت‌های ضروری برای بهره‌مندی از حقوق اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی پایان دهند.
لازم به ذکر است، در تاریخ ۳۰ تیر ماه ۱۴۰۱، جامعه جهانی بهائی با انتشار بیانیه ای نسبت به افزایش فشارهای امنیتی و موج گسترده بازداشت، سرکوب محرومیت بهائیان ایران از حقوق شهروندی شان در ایران هشدار داد.