بیانیه محفل روحانی ملّی بهائیان ایالات متّحده آمریکا
کنگره برای اوّلین مرتبه به شهادت در مورد
وضعیت وخیم بهائیان در ایران و مصر توجّه می کند
۷ ژوئیه ۲۰۰۶
برای اوّلین مرتبه از سال ۱۹۸۸ تا کنون، نماینده ای از طرف محفل روحانی ملّی بهائیان ایالات متّحده دعوت شد تا در مقابل کمیته وابسته به کنگره در مورد وضعیت بهائیان در ایران و، برای اوّلین مرتبه، در مورد مصر، شهادت دهد. جلسه دادرسی روز جمعه، ۳۰ ژوئن، در مقابل کمیته فرعیِ آفریقا، حقوق جهانی بشر و اقدامات بین المللی وابسته به کمیته روابط بین الملل مجلس نمایندگان منعقد شد.
موضوع دادرسی چنین بود: "آیا کثرت گرایی دینی در خاورمیانه می تواند دوام آورد: مصیبت اقلّیّت های دینی." خانم کیت بیگلو، مدیر دفتر ارتباط با اولیاء امور محفل روحانی ملّی بهائیان ایالات متّحده، از طرف محفل روحانی ملّی شهادت داد و در بخشی از سخنانش گفت، "جوامع بهائی در مصر و ایران، هر دو، با تدابیر حساب شده، درازمد ت و کاملاً مستند حکومت که به انهدام نهایی آنها اختصاص یافته، تهدید می شوند. در هر دو مورد، تهدیدات اخیراً هولناک تر، و وضعیت اضطراری تر شده است."
در سایت کمیته روابط بین المللِ مجلس نمایندگان به نشانی زیر می توان به متن کامل کتبی و ویدیویی دسترسی یافت: http://wwwc.house.gov/international_relations/afhear.htm . شهادت نماینده بهائی در ۲:۴۸:۰۰ شروع می شود. در این شهادت، سفیر سیّار برای آزادی بین المللی دینی، جان هَنفورد و خانم نینا شیا از کمیسیون آزادی بین المللی دینی ایالات متّحده، وضعیت بهائیان در مصر و ایران را به طور مفصّل مورد بحث قرار دادند.
محفل روحانی ملّی بهائیان ایالات متّحده
دفتر ارتباط با اولیاء امور
بیانیه تهیّه شده خانم کیت بیگلو
مدیر دفتر ارتباط با اولیاء امور محفل روحانی ملّی بهائیان ایالات متّحده
برای حضور در مقابل
کمیته فرعی آفریقا، حقوق جهانی بشر و اقدامات بین المللیِ
کمیته روابط بین المللِ مجلس نمایندگان ایالات متحده
۳۰ ژوئن ۲۰۰۶
من کیت بیگلو، مدیر دفتر ارتباط با اولیاء امور محفل روحانی ملّی بهائیان ایالات متّحده هستم. ما مایلیم از کمیته فرعی آفریقا، حقوق جهانی بشر و روابط بین المللِ کمیته روابط بین المللِ مجلس نمایندگان تشکّر کنیم که از ما خواست امروز در مورد وضعیت جوامع بهائی ایران و مصر به ادای شهادت بپردازیم.
مایلیم این فرصت را مغتنم شمرده از کنگره به علّت حمایت درازمدّت از جامعه در تنگنا قرارگرفته ایران سپاسگزاری کنیم. در سالهای ۱۹۸۲، ۱۹۸۴ و ۱۹۸۸ جلسات دادرسی در مورد تضییقات بهائیان ایران تشکیل شد. از سال ۱۹۸۲، کنگره هشت قطعنامه به طور هم زمان تصویب نمود که طالب آزادی جامعه بهائی مزبور شده بود. کِرک و لانتوس، نمایندگان مجلس، قطعنامه ۴۱۵ را مطرح کرده اند که یک مرتبه دیگر سوء رفتار حساب شده با بهائیان در ایران را محکوم می کند. امیدواریم تا آنجایی که امکان دارد تعداد زیادی از نمایندگان از آن حمایت کنند. ما مایلیم امتنان خاصّ خود از اسمیت، نماینده کنگره را، که از شش مورد قطعنامه های مزبور حمایت کرده و حامی اصلی در مساعی کنگره برای مساعدت به جامعه بهائی ایران بوده، اعلام کنیم.
حکومت ایالات متّحده، ایران را به علّت "نقض فاحش آزادی دینی"، به عنوان "کشوری موجب نگرانی خاصّ" اعلام کرده است. مصر در فهرست دیده بانی کمیسیون آمریکایی آزادی بین المللی دینی قرار دارد.
جوامع بهائی در مصر و ایران، هر دو، با تدابیر حساب شده، درازمد ت و کاملاً مستندِ حکومت که به انهدام نهایی آنها اختصاص یافته، تهدید می شوند. در هر دو مورد، تهدیدات اخیراً هولناک تر، و وضعیت اضطراری تر شده است.
تضییقات در ایران
در ایران، که امر بهائی در سده نوزدهم در آنجا به وجود آمد، بهائیان بزرگترین اقلّیّت دینی را تشکیل می دهند. حدود ۰۰۰ر۳۰۰ تا ۰۰۰ر۳۵۰ بهائی در کلّیّه مناطق کشور زندگی می کنند. امّا، امر بهائی دیانتی قانونی و مشروع شناخته نمی شود: رژیم اسلامی آن را ارتداد و توطئه تلقّی می کند. بهائیان به عنوان "کفّار غیر اهلّ ذمّه" دارای هیچ حقوق قانونی نیستند.
به دستور حکومت ایران، بهائیان اجازه ندارند رهبران خود را انتخاب کنند، و از سال ۱۹۸۰ از ورود به مؤسّسات تحصیلات عالیه ممنوع شده اند. طبق قانون ایران، خون هر فرد بهائی را با مصونیت از مجازات می توان ریخت. آنها اجازه ندارند به طور جمعی به مراسم عبادی خود بپردازند. بهائیان از داشتن مشاغل و حقوق بازنشستگی نیز محرومند: بیش از ده هزار بهائی از سال ۱۹۷۹ از مشاغل دولتی و دانشگاهی اخراج شده اند. کلّیّه قبرستانها، اماکن مقدّسه و املاک جامعه بلافاصله بعد از انقلاب اسلامی سال ۱۹۷۹ مصادره شد. بسیاری از املاک تخریب شده، و هیچیک از آنها مسترد نشده است. بهائیان از حقّ ارث محرومند. از سال ۱۹۹۶ تا کنون، بهائیان از تقاضای تأیید وصیت نامه اکیداً ممنوع شده اند. در سالهای بلافاصله بعد از انقلاب اسلامی، بیش از دویست تن از بهائیان به قتل رسیدند یا عجولانه اعدام شدند، و هزاران نفر به زندان افتادند.
محو و نابودی جامعه بهائی ایران سیاست صریح و واضح حکومت است. سند محرمانه حکومت ایران که توسّط کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل در سال ۱۹۹۳ منتشر شد، رؤوس تدابیر و تمهیدات رسمی برای سرکوبی جامعه بهائی را بیان می کند. این سندِ مورّخ ۲۵ فوریه ۱۹۹۱، که توسّط شورای عالی انقلاب فرهنگی نوشته شده و به امضاء و تأیید علی خامنه ای، رهبر عالی کشور رسیده، رهنمودهای معیّنی را برای برخورد با بهائیان مطرح کرده تا "راه پیشرفت و توسعه آنها مسدود گردد."
در دو سال گذشته، موارد زندانی کردن و بازداشت های خودسرانه، تخریب اماکن تاریخی مذهبی، اقدامات گسترده افترا و تهمت و بدگویی در رسانه های تحت حمایت حکومت، و سایر موارد فشار از نوعی که از سالهای بلافاصله بعد از انقلاب اسلامی تا کنون تجربه نشده، افزایش یافته است. در سال ۲۰۰۵، حکومت ایران موج جدیدی از تهاجمات، حمله به منازل، اذیت و آزار و بازداشت را شروع کرد. بیش از ۱۲۰ تن از بهائیان بعد از آنها که مدّتی زندانی شدند و اکثر آنها هیچ اتّهامی نداشتند، در انتظار محاکمه به سر می برند. امّا، یکی از اتّهامات "تولید اضطراب در اذهان عمومی و اولیاء حکومت ایران" بوده است. در ماه دسامبر ۲۰۰۵، آقای ذبیح الله محرمی ۵۹ ساله بعد از ده سال زندانی به اتّهام ارتداد، به علل نامعلوم در زندان درگذشت. بهائیان از سال ۱۹۸۰ تا کنون از ورود به مؤسّسات تحصیلات عالیه ممنوع شده اند. علیرغم اطمینان هایی که حکومت ایران داده که بهائیان می توانند در سال ۲۰۰۵ به دانشگاه وارد شوند، اولیاء حکومت همچنان به مستثنی کردن بهائیان از ورود به دانشگاه صرفاً به علّت دیانت آنها، ادامه دادند. از اکتبر ۲۰۰۵ تا به حال، روزنامه کیهان که تحت حمایت حکومت است، به اقدامات گسترده ای در هتّاکی و تحریف حقایق در مورد امر بهائی دست زده تا احساسات خصمانه عامّه را علیه بهائیان برانگیزد. در سالهای ۲۰۰۴ و ۲۰۰۵، دو نقطه از اماکن مهمّ مقدّس بهائی تخریب شده و یک قبرستان مورد اهانت و بی احترامی واقع شده است.
یکی از شوم ترین علائم دالّ بر مقاصد حکومت در ۲۰ مارس ۲۰۰۶ برملا شد. گزارشگر ویژه سازمان ملل متّحد در آزادی دین یا عقیده از وجود نامه محرمانه ای پرده برداشت که رئیس ستاد مشترک قوای مسلّح ایران به برخی از نهادهای حکومتی ایران ارسال داشته بود. در نامه مزبور آمده است که آیت الله خامنه ای، رهبر عالی مملکت، به رئیس ستاد مشترک دستور داده اشخاصی را که به امر بهائی متمسّکند شناسایی نموده فعالیت های آنها را تحت نظر بگیرند. نامه مزبور در ادامه به وزارت اطّلاعات، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و نیروی انتظامی دستور داده که به نحوی فوق العاده محرمانه، کلّیّه اطّلاعات را، از هر قبیل که باشد، در مورد اعضاء جامعه بهائی جمع آوری نمایند. سپس کاخ سفید در مورد "وخیم تر شدن" وضعیت بهائیان در ایران ابراز نگرانی کرد. انجمن ضدّ هتّاکی، اقدامات حکومت ایران را "یادآور اقداماتی که علیه یهود در اروپا برداشته شد و قدمی خطرناک به سوی وضع قوانین نورنبرگ مانند" خواند.
در ۱۹ مه ۲۰۰۶، پنجاه و چهار نفر از بهائیان در شهر شیراز موقعی که به خدمات انسان دوستانه به اطفال محروم مشغول بودند، دستگیر شدند. اکثر بهائیان دستگیر شده جوان بودند. این یکی از گسترده ترین موارد دستگیری دسته جمعی بهائیان از دهه ۱۹۸۰ تا کنون بود. در همان روز، منازل شش تن از نفوس بازداشت شده مورد هجوم واقع شد. دفتر یادداشت، کامپیوتر و کتب و اسناد و مدارک مصادره شدند. بهائیانی که دستگیر شده بودند آزاد شدند، امّا جمیع آنها در انتظار محاکمه به سر می برند.
تضییقات در مصر
مبرم ترین موضوعی که جامعه بهائی در مصر با آن مواجه است تصمیم حکومت برای ملزم کردن کلّیّه شهروندان به اخذ کارتهای هویت اجباری است. در حال حاضر، بهائیان از لحاظ قانونی مجاز به دریافت این کارتها نیستند.
سابقه جامعه بهائی در مصر به دهه ۱۸۶۰ برمی گردد. اوّلین محفل روحانی ملّی مصر، که هیأت حاکمه ملّی بهائی است، در سال ۱۹۲۴ انتخاب شد و در سال ۱۹۳۴ رسماً تسجیل گردید.
در سال ۱۹۲۵، دادگاه عالی مذهبی قاهره ازدواج بین مرد بهائی و زن مسلمان را بدین علّت که امر بهائی را "بدعت در دین" خواند، فسخ کرد. دادگاه همچنین تصدیق کرد که امر بهائی "دینی جدید و کاملاً مستقلّ" است. این اوّلین شناسایی رسمی امر بهائی به عنوان دینی مستقل در دنیای اسلام بود.
در سال ۱۹۶۰، پرزیدنت ناصر حکم شماره ۲۶۳ ریاست جمهوری در ممنوعیت فعالیت های بهائیان را امضاء کرد. این ممنوعیت "کلّیّه محافل و مراکز بهائی" را منحل اعلام می کرد. "افراد، هیأت ها و مؤسّسات" از مبادرت "به هر فعّالیتی" ممنوع شدند. کلّیّه اموال بهائی، شامل ساختمان مرکزی ملّی،کتابخانه ها، قبرستانها و نیز کلّیّه صندوق های مالی و دارایی های بهائی مصادره شد. این اموال و دارایی ها هرگز مسترد نگشت. ممنوعیتِ سازمان ها و فعالیت های بهائی امروزه همچنان به قوّت خود باقی است.
بهائیان مصر، در اجرای اصل بهائیِ اطاعت از حکومت، بلافاصله کلّیّه تشکیلات بهائی را در سال ۱۹۶۰ منحل کردند. حکومت اجازه داد که افراد در اجرای مراسم و مناسک دینی خود آزادند و بهائیان در اجرای آن، عبادات فردی و خانوادگی را جایگزین مراسم جمعی ساختند. معهذا، با وقایع متعدّد دستگیری، بازداشت و زندانی شدن روبر شده اند که جدیدترین مورد آن در سال ۲۰۰۱ واقع شد. بهائیان همچنان به طور دائم تحت نظر قوای انتظامی هستند. خانه های آنها به طور ادواری مورد تفحّص واقع می شود. کتب و نشریات بهائی اخذ و نابود می گردد.
در چند دهه گذشته، ابعاد جامعه بهائی مصر تا ۹۰ درصد کاهش یافته و به ۵۰۰ نفر رسیده است.
امر بهائی، همراه با دیانت مسیحی و کلیمی، در رسانه های مصری، به طور مرتّب مورد هتّاکی و بی احترامی واقع شده و چهره ای غیرواقعی از آنها نشان داده شده است. حملات در وسائل ارتباط جمعی به نظر می رسد برای تحریک خصومت مردم نسبت به بهائیان طرّاحی شده است. مواضیعی که مرتّباً تکرار می شود این است که بهائیان جاسوسان قوای بیگانه اند و به افراط به فعالیت های غیراخلاقی می پردازند. این افتراها ابداً اساس و بنیادی ندارد، بلکه در نظر بسیاری از مصریان این تنها اطّلاعاتی در مورد امر بهائی است که آنها تا کنون با آن روبرو شده اند.
جامعه بهائی مصر با تضییقات و حرکتهای ایذائی از سوی مرتجعین مذهبی مصر نیز مواجه شده است. در طول سالها، امر بهائی موضوع "فتواهای" بی شماری واقع شده که آن را به عنوان بدعت در دین مورد استهزاء قرار داده و پیروانش را به ارتداد متّهم کرده اند؛ اتّهامی که تحت قوانین سنّتی اسلامی با مجازات مرگ روبرو است. اخیراً، در ۱۵ دسامبر ۲۰۰۳، فتوایی توسّط آکادمی پژوهش اسلامی دانشگاه الازهر امر بهائی را به عنوان "بیماری روحانی مرگباری که دولت در مبارزه با آن باید کلّیّه امکاناتش را برای نابودی آن بسیج نماید" توصیف نمود. بیانیه مزبور در ادامه می خواهد "آنها [بهائیانی] که علیه اسلام و کشور مرتکب جرم و جنایت شده اند باید از صحنه حیات محو گردند و نباید اجازه داد انحراف آنها از اسلام اعلام گردد."
بحرانی که جامعه بهائی مصر هم اکنون با آن مواجه است کارتهای هویتی است که باید هر یک از شهروندان مصری تا پایان سال ۲۰۰۶ دریافت نمایند. کارتها برای هرگونه خدمات دولتی، مانند مراقبت های پزشکی در بیمارستان های عمومی یا به جریان انداختن سند مالکیت و غیره باید ارائه گردد. وجود این کارتها برای استخدام، تحصیل و خدمات بانکی لازم است. برای عبور از پاسگاه های پلیس باید ارائه شود و افرادی که کارت ندارند از آزادی حرکت و جابجایی محرومند.
این کارتهای هویت شهروندان را ملزم می کند وابستگی دینی خود را اظهار نمایند. نظام فعلی ذکر فقط سه دیانت رسمی مصر، یعنی اسلام، مسیحی و کلیمی را مجاز می شمارد.
در گذشته، بهائیان اجازه داشتند محلّ مخصوص ذکر مذهب را خالی بگذارند، یا خط بکشند یا بنویسند "سایر." حتّی به معدودی از آنها اجازه دادند "بهائی" بنویسند. اکنون فقط یکی از سه دیانت به رسمیت شناخته شده را می توان ذکر کرد.
بهائیان در مصر در موارد متعدّد به حکومت خود مراجعه کرده و تقاضای تغییر کارتهای هویت را نموده اند. تقاضای آنها برای تغییر مکرّراً رد شده است.
مایلیم تأکید کنیم که بهائیان مصر طالب برخورد و رفتار استثنایی نیستند. آنها مایلند تابع مقرّرات حکومت خود باشند. بهائیان مایلند همچنان به کشیدن خطّ، یا خالی گذاشتن محلّ ذکر مذهب ادامه دهند. بدیهی است که معضلاتی که بهائیان با آن روبرو هستند ممکن است هر مصری دیگری که مسلمان، مسیحی یا کلیمی نباشد نیز با آن مواجه گردد.
آنچه که بهائیان مصری نمی توانند بدان مبادرت نمایند دروغ گفتن به حکومت است؛ آنها نمی توانند ادّعا کنند پیرو دیانتی هستند که پیرو آن نیستند ـ این از طرفی یکی از اصولی دینی آنها است و از طرف دیگر آنها مایل نیستند علیه حکومت خود به تزویر و ریا دست بزنند.
در تاریخ ۴ مه ۲۰۰۶، یک دادگاه اداری مصری دریافت که بهائیان حق دارند اسناد صادره توسّط دولت را با ذکر دین خود به عنوان بهائی اخذ نمایند. قابل توجّه آن که، به این نکته توجّه نمود که بهائیان حقّ دارند اسناد صحیح و دقیق داشته باشند صرف نظر از آن که حکومت مشروعیت دین آنها را برای "اقدام علنی" به رسمیت بشناسد یا نشناسد. وزارت داخله از این حکم استیناف داد. وزارت عدلیه از شورای مطالعات اسلامی الازهر تقاضا کرده عقیده خود را در باب مشروعیت دیانت بهائی اعلام کند. روز ۱۵ مه، دادگاه عالی اداری اجرای حکم دادگاه بدوی را به علّت استیناف در دست اجرای حکومت به حالت تعلیق در آورد. روز ۱۹ ژوئن، همان دادگاه جلسه دادرسی استیناف را تا ۱۶ سپتامبر ۲۰۰۶ به تعویق انداخت.
تداوم حرکت
در مصر، امید غایی جامعه بهائی به لغو یا ابطال حکم ۲۶۳ ریاست جمهوری، یعنی برداشتن ممنوعیت از دیانت آنها است. حکومت مصر یکی از امضاء کنندگان پیمانهای متعدّد بین المللی حقوق بشر، از جمله میثاق حقوق مدنی و سیاسی است که آزادی دینی را تضمین می کند. تقاضای مبرم و فوری ما این است که حکومت مصر اجازه دهد با کلّیّه شهروندانش، از جمله بهائیان، به طور یکسان رفتار شود. حکم ۴ مه دادگاه اداری قدم اوّلیه مثبتی در وصول به این هدف بود. امیدواریم که دادگاه عالی اداری در استیناف مزبور بر حکم دادگاه بدوی صحّه گذارد.
در سال ۱۹۹۶، گزارشگر ویژه سازمان ملل متّحد در آزادی دین یا عقیده اقداماتی را توصیه نمود که حکومت ایران می تواند در جهت آزادی نهایی جامعه بهائی انجام دهد. آنها عبارت بودند از: صدور اجازه دسترسی کامل به تحصیلات و امکانات استخدامی؛ تأمین حق شهروندی، کفن و دفن، آزادی حرکت، و امنیت شخصی؛ اجازه دادن به بهائیان برای برقراری مجدّد تشکیلات ممنوع اداری آنها؛ و عدم تبعیض علیه بهائیان و استرداد اموال جامعه بهائی. هیچیک از این اقدامات هنوز به مرحله اجرا در نیامده است. با توجّه به سرکوبی اخیر بزرگترین اقلّیّت دینی در کشور مزبور، ما یک مرتبه دیگر از حکومت ایران می خواهیم دستگیری و اذیت و آزار بهائیان را متوقّف سازد، برنامه خود برای ثبت اسامی و تحت نظر قرار دادن فعالیت های کلّیّه بهائیان را اجرا نکند، و به بهائیان اجازه دهد در کمال آزادی به اجرای مراسم و مناسک دینی خود بپردازند.
قبل از خاتمه صحبت، مایلیم از این فرصت استفاده کرده از نهادهای مختلف حکومت ایالات متّحده ـ کاخ سفید، وزارت امور خارجه، کنگره، و کمیسیون آمریکایی آزادی بین المللی دینی ـ تشکّر کنیم که در مورد تضییقات بهائیان ایران و مصر در ایالات متّحد و در سطح بین المللی در سازمان ملل متّحد فریاد اعتراض خود را بلند کرده اند. ما معتقدیم نباید اجازه داد سیاست ها و اقدامات سرکوبگرانه حکومت مخفی بماند. ما از سناتورها راید و براون بَک و دو عضو کنگره، کِرک و لانتوس، سپاسگزاریم که همراه با بسیاری از حامیانی که از قطعنامه های جاری کنگره حمایت می کنند، طالب آزادی بهائیان ایران هستند. امیدواریم کنگره همچنان به بیان نگرانی های خود ادامه دهد و با اعضاء مجالس سراسر عالم برای آزادی کلّیّه مردم فعالیت نماید. بهائیان ایالات متّحده از کنگره سپاسگزارند که حق بهائیان ایران و مصر را که مدّتهای طولانی در رنج و عذاب بوده اند برای اجرای آزادانه مناسک دینی خود مورد تأیید قرار داده است.