حکایت مظلوم نمائی!؟
نگارش: آنتـــی وار
Antiwar.a@gmail.com
دنیای عجیبی است! در دنیایی زندگی می کنیم، که دهکده جهانی دیگر یک رویا نیست. در این دهکده، سرعت نقل و انتقال خبر سرسام آور است. آنچه که دنیای امروز را در نوع خود جالب توجه می کند، توجه تودهء مردم به اخباری است که از اقصی نقاط دنیا مخابره می شود. رادیو، تلویزیون، اینترنت، شبکه های اجتماعی و … در این میان این وظیفه را انجام میدهند.
اما آنچه که دنیای امروز ما را با دنیای دیروز متفاوت میکند، نه انفجار اطلاعات است ونه سرعت انتقال آن؛ بلکه درستی اخبار است. به این معنی که امروزه با گسترش تمام مواردی که در بالا ذکر شد و وسائل ارتباط جمعی دیگر، خوانندگان و شنوندگان اخبار، یک سویه به اخبار نگاه نمی کنند. در واقع امروزه اکثریت مردم اخبار خود را از منابع مختلف جمع آوری کرده و در این میان خود به قضاوت دربارهء صحت و سقم آن می نشینند. عده ای بحث اخلاق خبرنگاری واخلاق خبر رسانی را مطرح می کنند و معتقدند که پایبندی به اصول اخلاقی در این حیطه میتواند به ایجاد جوی از اعتماد متقابل کمک کند.
بهمن کشاورز، رییس اتحادیه سراسری کانون‌های وکلای دادگستری، در گفت‌وگو با خبرنگار حقوقی ایسنا درباره تعریف رسانه اخلاق‌گرا افزود: رسانه اخلاق‌گرا رسانه‌ای است که دروغ نگوید و ننویسد و موضع سیاسی و اجتماعی‌اش مشخص باشد؛ یعنی اگر بی‌طرف نیست ادعای بی‌طرفی نکند (که این خود مصداقی از دروغگویی است)، قلم به مزد نباشد و در نقل قول‌ها، تبلیغات، خبررسانی‌ها و تحلیل‌ها بر مبنای منافع مادی عمل نکند. شجاع و دلاور باشد و از بیان حقایق باکی نداشته باشد و بالاخره معیار نوشته‌ها، گفته‌ها و اقداماتش اصول اخلاقی شناخته‌شده بر مبنای بنای عقلای عالم باشد.۱
اما آنچه که ما امروز در جامعه ایران شاهد آن هستیم، فی الواقع خلاف این مطلب است. شاید یکی از عمده دلایل را بتوان در تحولات پس از انتخابات اخیر جستجوکرد. شاید قابل توجیه باشد، البته از طرف نزدیکان به دولت، که با این کار بخواهند اوضاع را کنترل کرده، مخالفان را از صحنه بدر کنند. زیرا حکومت سرکوبگر از خود آگاهی استقبال نمی کند. برای همین است که سخت می پاید پنهان عیان نشود.۲ با چنین توجیهی، دروغ پراکنی وتهمت، امری عادی تلقی خواهد شد. اما نکته ای که باید بسیار به آن اهیمت داد، اشاعه دروغ و تهمت به دیگر اقوام و اقلیتهای ایرانی است. اقلیتهایی که بعضی از آنها بعضا مخالف ورود به سیاست نیز هستند.
یکی از این اقلیتها پیروان دین بهائی می باشند. با وجود گذشت بیش از ۱۶۰ سال از ظهور این دین، و تاکید همواره رهبران وپیروان آن بر عدم مداخله آنان در امور سیاسی و پرهیز از جنگ و جدال، باز هم رسانه های دولتی و حامیان آنان، بر این نکته اصرار دارند که این اقلیت مظلوم وتحت فشار را به این اتهامات متهم کنند. اما تهمت ها تنها به همین دو مورد ختم نمی شود. جهان نیوز خبری تحت عنوان «شگرد جدید بهائیت برای مظلوم‌نمایی»۳ منتشر کرده است که در نوع خود جای بررسی دارد.
در این خبر آمده است: «این فرقه ضاله همانند برخی سازمان‌ها و نهادهای مدافع حقوق بشر به صورت مرتب گزارشی از مجموعه وقایع و موارد به اصطلاح نقض حقوق شهروندان بهایی در ایران تهیه و تحت عنوان “روزشمار نقض حقوق شهروندان بهایی” منتشر می‌نماید… یک منبع مطلع در گفت‌وگو با “جوان” هدف از این اقدام فرقه ضاله بهائیت را تمرکز افکار عمومی و مجامع بین‌المللی به روند نقض به اصطلاح حقوق اقلیتهای مذهبی در ایران عنوان کرد و گفت: آنها تصمیم دارند با این مظلوم‌نمایی کاذب، ضمن ترسیم چهره‌ای غیر واقعی از نظام اسلامی فشارهای بین‌المللی علیه ایران را تشدید نمایند.»
در همین یک پاراگراف چندین غلط فاحش والبته تهمت بی اساس وجود دارد که واقعا با توجه به کوتاه بودن خبر این تعداد اشتباه نمیتواند سهوی باشد وحتما عمدی درکار بوده، برفرض سهوی بودن نیز، این خطاها اعتبار یک خبرگزاری را زیر سوال می برد.
ابتدا، اطلاق کلمه های “فرقه” و “ضاله” را باید عنوان کرد. پیروان دین بهائی بارها و بارها تاکید کرده اند که یک دین هستند و نه فرقه. بنابه تعریف، دین یا کیش یا طریقت یا شریعت، مجموعه‌ای از معارف، عقاید، باورها و قانون‌ها و دستورهایی برای راهنمایی و پرورش انسان و پیشبرد او به سوی تکامل و رستگاری است۴. کسانی که معتقد به آفریننده ای برای جهان هستند هر چند عقاید و مراسم دینی آن ها، توام با انحرافات و خرافات باشد “با دین” [دیندار] شمرده می شوند۵ .با توجه به تعاریف بالا وملاحظه در آداب و طریقت بهائیان متوجه می شویم که نه تنها فرقه نیستند، بلکه اطلاق لفظ ضاله، نیز بر آنان بسیار ناپسند است.
اما اشاره به این موضوع که مانند بسیاری از نهادهای حقوق بشری… خود حکایتی دیگر دارد. از آنجا که این موضوع درست بعد عبارت این فرقه ضاله که همان بهائیان هستند آمده و هردو گروه را در این نکته که تهیه گزارش حقوق بشری است جمع بسته، پس میتوان نتیجه گرفت که از نظر نویسنده، مدافعان حقوق بشر نیز ضاله هستند! با توجه به این موضوع باید یادآوری کنم که گزارشات مربوط به حقوق بشر، توسط بهاییان چاپ نمی شود بلکه از طرف یک نهاد حقوق بشری به نام “مجموعه فعالان حقوق بشر” تهیه و انتشار می یابد. اشتباه نویسنده این است که نمیداند در این مجموعه از همکیشان خودشان نیز کسانی حضور دارند. همکیشانی که بنابر صحبت آقای کشاورز که در ابتدای مقاله نقل شد، قلم به مزد نیستند. اگر بنظر شما حقوق بشر و فعالیت در آن ضاله می باشد و امریست که تنها برای فشار بر ایران کاربرد دارد، چرا آقای احمدی نژاد در تاریخ دوشنبه، سی و یکم فروردین‌ماه ۱۳۸۸، در کنفرانس ضد نژاد پرستی سازمان ملل در شهر ژنو، پایتخت سوییس، اعلام کردند، که برای پیشرفت حقوق بشر در جهان، پیشنهاداتی دارند؟ لطفا به مردم ایران بگویید که “دم خروس را باور کنند یا قسم حضرت عباس” را.
اما منظور از مظلوم نمائی کاذب چیست؟ مگر مظلوم نمائی غیر کاذب هم وجود دارد؟ آیا اگر برکسی ظلمی رفته، باید آرام بنشیند؟ یا اینکه از راههای قانونی حق خود را مطالبه کند؟ گویا جهان نیوزیان سخن مولای خویش را نیز فراموش کرده اندکه میفرمایند: «ولایدرک الحق الابالجد». بهائیان نه تنها مظلوم نمائی نمی کنند بلکه سعی دارند با بیان حقایقی که وجود دارد هموطنان و جهانیان را نسبت به ظلمهائی که به آنان می رود آگاه کنند. اگر کتابهای بهایئان را مرور کنید، خواهید دید که از “نالیدن” منع شده اند و مشکلات را به “بحر رحمت” تشبیه کرده اند. با این تفاسیر اتهام مظلوم نمائی نیز کذب محض است.
در واقع جهان نیوز، میخواهد توپ رابه زمین بهائیان بیاندازد، و مسئولیت فشارهای بین‌المللی علیه ایران را، متوجه بهائیان کند. تا از این رهگذر تخم کینه و دشمنی را بین بهائیان و دیگر هموطنان غیر بهائی کاشته، سبب ساز دوری غیر بهائیان از بهائیان گردد. عملی که این روزها عکس آن، آن هم با سرعتی قابل ملاحظه در حال وقوع است.
منابع:
۱- http://isna.ir/ISNA/NewsView.aspx?ID=News-1423868&Lang=P
۲- استبداد واقتدارگرائی/ مسعود تهرانی – تهران، نشر همراه، ۱۳۸۲
۳- http://www.jahannews.com/vdchm-nq.23ni6dftt2.html
۴- ویکیپدیا، دانشنامهء آزاد
۵- http://sheikholslam.blogfa.com/post-2.aspx