شرایط بحرانی بهاییان ایران

این نوشته در پی نقدِ نسبت های نادرست و بی پایه ای که طی این جوسازیها به بهاییان داده شده نیست، بلکه قصد دارد که تنها با طرح چند سوال از دلائل اصرار مسئولین به مربوط کردن حوادث اخیر به بهاییان بپرسد، به این امید که تعمق بر این سوالات مسئولین را به برخورد صحیح با ناآرامی های اخیر بطور خاص، و مشکلات و مطالبات مردم بطور عام تشویق نماید

همگان آگاهند که آشوبها و اعتراضات اخیر پس از انتخابات دهم ریاست جمهوری شروع شد. جمع زیادی از مردم که به نتیجه انتخابات و نحوه شمارش آراء معترض بودند برای ابراز نارضایتی خود به خیابانها آمدند، و تا زمانی که نیروهای انتظامی و غیر انتظامی دست به خشونت نزدند، مردم نیز از حد شعار فراتر نرفتند. ولی زمانی که برخی از مردم دیدند که ضابطین قانون که باید مدافع حقوق قانونی آنها باشند پاسخ شعار را با باتوم و گلوله میدهند—مثل هر انسان دیگری که صبر محدودی دارد—کنترل اوضاع از دستشان خارج شد و در برخی موارد برخوردهای خشونت آمیز رخ داد. پیش از آنکه به ارتباط بهاییان با کل این ماجرا بپردازیم، باید پرسید که مسئولین امور انتظار چه برخوردی را از طرف مردم داشتند؟ آیا تصور میکردند که اگر کسانی را که در راه پیمایی های مسالمت جویانه از حق قانونی خود برای اظهار نظر استفاده میکنند (۱۲) هدف کتک و گلوله قرار دهند هیچگاه از هیچ گروهی بازخورد عصبی و خشونت آمیز نخواهند دید؟ چطور می شود که سی سال مردم را از «امواج خروشان خشم امت» ترساند، ولی امواج خروشان اعتراضات به حق و قانونی را پیش بینی نکرد و برای مدیریت صحیح آن آماده نبود؟

حال سوال اینجاست که مسئولین امور با انتساب این آشفتگیها به بهاییان چه هدفی را دنبال میکنند؟ آیا اگر اقلیتی که بیش از سی سال از تمام حقوق قانونیش محروم بوده و رهبرانش در حبس هستند بتواند اینچنین آرامش کشور را بهم بزند بیش و پیش از هرچیز کارآمدی سیستم امنیتی کشور زیر سوال نمیرود؟ با پاکسازی بهاییان از تمام مناصب دولتی در ابتدای انقلاب، با کدام دلیل معقول میتوان ادعا کرد که بهاییان در دهه هفتاد در مدیریت کشور نفوذ کرده بودند؟! (۷) آیا این بهاییان بودند که با نفوذ در وزارت کشور انتخابات را مخدوش کردند و خشم مردم را برانگیختند؟! آیا این بهاییان بودند که سی سال جوانان این مرز و بوم را به بهانه مدل مو و لباس تحقیر کردند که امروز عقده و نفرت شان اینچنین انفجار یابد؟

سالها مسئولین امور آشفتگیها و نابسامانیها را به گردن رژیم طاغوت و پس از آن به گردن آمریکا و استکبار جهانی و امروز به گردن بهاییان و برخی شبکه های ماهواره ای می اندازند (۸) (۹). آیا ناظرین آگاه نمیپرسند که چرا در دنیا تنها کشور ایران است که امنیتش با برنامه های چند شبکه ماهواره ای به خطر می افتد؟! چگونه است که مسئولین امور که بیش از سی سال اختیار مهمترین رسانه های داخلی را در اختیار داشتند و میتوانستند پایه های امنیت کشور را محکم کنند تا این حد نسبت به برنامه های چند شبکه ماهواره ای حساس هستند؟! چطور امنیت حاکمیتی که ریاست جمهورش آنرا «یکی از با ثبات ترین نظام ها» (۱۳) و کشورش را « جزو با ثبات ترین کشورها به لحاظ سیاسی و اقتصادی» (۱۴) میخواند میتواند تا این حد شکننده و آسیب پذیر باشد؟!

اخیراً کارشناسی به نام آقای نعمت الله باوند در یک برنامه تلویزیونی از سیمای جمهوری اسلامی ایران بدون وحشت از پیگیری های قانونی براحتی بهاییان را به آشوب آفرینی متهم میکند (۷) بدون اینکه از قبور تخریب شده آنان و خانه های سوخته شان چیزی بگوید. ایشان که چنین با اطمینان بهاییان را « پشت صحنه اغتشاشات روز عاشورای تهران» می دانند چرا از فرصت حضور در تلویزیون دولتی ایران استفاده نکرده و حتی یک دلیل برای ادعای خود ارائه نمیدهند؟! آیا حاکمیتی که همه را در برابر قانون مساوی میداند و کوچکترین نقد نسبت به مسئولین را مصداق توهین قلمداد میکند آقای باوند را بخاطر اظهارات بی پایه اش نسبت به بزرگترین اقلیت مذهبی ایران مورد تعقیب قرار خواهد داد؟ آیا اصولاً این سیاستِ تکراریِ متهم کردن این و آن بخاطر مشکلات تا بحال مؤثر بوده و مردم را قانع کرده که کماکان ادامه میابد؟ آیا زمان آن نرسیده که بجای متهم کردن این و آن، مسئولین به ریشه یابی معضلات بپردازند و به دنبال حل آن ها باشند؟

با توجه به محدودیت های همه جانبه بهاییان و بایکوت مطلق آنان، به نظر میرسد که برخی از مسئولین آنان را آسان ترین هدف برای متهم تراشی یافته اند. هرکجا که از حل معضلی یا ریشه یابی بحرانی ناتوان هستند بدون تأمل بهاییان را متهم میکنند. شاید هم با این سیاست به دنبال سنگین تر کردن پرونده بهاییان زندانی هستند. گاه انفجار شیراز را به گردنشان می اندازند (۱۰)، گاه اهانت به عکس امام را به بهاییان مربوط میکنند (۱۱) و گاه آشوب های خیابانی و هتک حرمت عاشورا را به آنها منسوب می نمایند(۳) (۴) (۵). آیا مسئولین حقیقتاً گمان میکنند که اگر همه تقصیرات را به گردن بهاییان بیندازند تمام مشکلات حل شده و آرامش به کشور باز خواهد گشت؟! آیا تصور میشود که با محکومیت جمع یاران مردم به خانه هایشان بازگشته و دیگر به نتایج انتخابات وخشونت های دلخراش معترض نخواهند بود؟! آیا وقت آن نرسیده است که بجای اتهام زنی های بی پایه و غیرمسئولانه حاکمیت با صداقت بیشتری با مردم روبرو شود، مسئولیت اقدامات خود را به عهده بگیرد، زندانیان بیگناه (منجمله بهاییان) را آزاد کند و بجای اینکه به عامل اصلی اختلاف و ستیزه جویی تبدیل شود و بلاانقطاع به تحریک اشرار برعلیه بهاییان بپردازد به برقراری آرامش کمک کند و تکیه گاه تمام شهروندان و عامل اتحاد ایرانیان باشد؟

منابع:

۱)

http://fa.wikipedia.org/wiki/یاران_ایران

۲)

http://news.persian-bahai.org/story/181

۳)

http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=8810090363

۴)

http://www.irna.ir/View/FullStory/?NewsId=866869

۵)

http://www.isna.ir/isna/NewsView.aspx?ID=News-1464140

۶)

http://www.sook.ir/viewnews.aspx?id=4084

۷)

http://khandaniha.eu/items.php?id=973

http://www.ayandenews.com/news/16799/

۸)

http://www.irna.ir/View/FullStory/?NewsId=865685&IdZone=75

۹)

http://www.bbc.co.uk/persian/iran/2009/07/090705_ka_shahroudi_satellite.shtml

۱۰)

http://www.roozonline.com/persian/news/newsitem/article/////-30aab25ebc.html

۱۱)

http://www.isna.ir/ISNA/NewsView.aspx?ID=News-1454535&Lang=P

۱۲)

http://fa.wikisource.org/wiki/قانون_اساسی_جمهوری_اسلامی_ایران#.D8.A7.D8.B5.D9.84_.DB.B2.DB.B7

۱۳)

http://ahmadi-nezhad.mihanblog.com/post/35

۱۴)

http://www.afarineshdaily.ir/afarinesh/News.aspx?NID=53730