یک مستند در مقابل صدها غیرمستند

http://www.bbc.co.uk/persian/tv/2009/02/000000_ptv_documentaries.shtml

نگارش:آنتـــی وار

Antiwar.a@gmail.com

هنگامی که چند شب پیش مستندی تحت عنوان “بهائی ها در ایران” از شبکه بی بی سی پخش شد، انتظار آن را داشتم که سیمای حکومتی و خبرگزاری ها و سایتهای وابسته به دولت، دور جدیدی از موضع گیری ها را آغاز کنند.

در اولین اقدام، جهان نیوز در مقابل سخنان خانم عبادی و آقای کدیور که در این فیلم با آنان مصاحبه شده بود، جبهه گیری کرد. تیتر خبر این بود: “حمایت آشکار عبادی و کدیور از بهائیت”[۱]. خبری در سه پاراگراف و بسیار کوتاه، که بنظر می آمد با عجله نگاشته شده است.

عمق دروغ پردازی و کج فهمی خبرگزاری های مانند جهان نیوز را می توان در همین چندخط خبر مشاهده کرد. مطمئنا بسیاری این فیلم را دیده اند و دست امثال جهان نیوز که در این موضع گیری پیشقدم شده است، برای همه رو شده. جهان نیوز چنان از حمایت آشکار عبادی و کدیور سخن می گوید که برای کسانی که فیلم را دیده اند، این شبهه بوجود خواهد آمد که آیا نویسندگان جهان نیوز هم این فیلم را دیده اند؟ یا تنها برمبنای پیش فرض های ذهنی خود چنین مطالبی را نوشته اند.

در این فیلم که حدودا ۳۰ دقیقه بود، ابتدا گزارشگر بی بی سی به سراغ آقای کدیور می رود. در دقیقه ۹ این فیلم آقای کدیور نه تنها اعتقادات بهائیان را تائید نمی کند بلکه صحت مدعای باب، را نیز زیر سوال می برد! و آن را منطبق بر اعتقادات شیعه نمی داند.

در دقیقه ۲۲ شیرین عبادی، در پاسخ به سوالات کسری ناجی، خبرنگار بی بی سی، به گرفتن فتوا از آیت الله العظمی منتظری اشاره می کند و اینکه از نظر حقوقی، جمهوری اسلامی، مدرکی دال بر مجرم بودن هفت مدیر سابق جامعه بهائی، که اکنون در اوین هستند و علیرغم اتمام دادگاهشان هنوز حکمی برایشان صادر نشده، در دست ندارد. در اینجا بازهم شیرین عبادی بر مسلمان بودن خویش تاکید می کند و صحبتی از اینکه آیا رهبر دین بهائی آخرین فرستاده خداست یا نه به میان نمی آورد.

در ضمن هنگامی که ایشان برای اطمینان از درستی کاری که می کند، دفاع از بهائیانی که متهم به جاسوسی هستند، به یک مرجع تقلید متوسل می شود و از ایشان سوال می کند، نشان دهنده این است که خانم عبادی یک مسلمان شیعه است و نمی تواند همزمان هم شیعه باشد هم بهائی!

در ضمن از آنجایی که خانم عبادی وکیل هستند بسیار بعید است ایشان در مورد اینکه چه کسی آخرین پیامبر است اظهار نظر کنند. اما گویا نویسنده جهان نیوز، تنها بر اوهام و تخیلات خویش تکیه کرده و با همین تخیلات بیمارگونه دست به نگارش مطلب زده است.

از نظر اینان، هرکسی که سخنی از بهائیان بر زبان بیاورد و از ظلم های جهموری اسلامی بر آنان سخن بگوید، بهائی، ملعون، مزدور بیگانه و … است. گواه این مطلب اینکه حتی یک روحانی شیعه که علنا در این فیلم صحت مدعای باب را منطبق بر اصول شیعه نمی داند و با این کار در حقیقت باب را رد می کند نیز بهائی نامیده می شود!

اما در این میان جهان نیوز به حقیقتی هم اشاره کرده است. اینکه تنها جرم بهائیان این است که نمی خواهند دینشان را تغییر دهند. گواه این مطلب همان چند دقیقه ویدئویی بود که از ذبیح الله محرمی، پخش شد.

زندانی بهائی ای که مشخص نشد چگونه در زندان مُرد و مرگ او همچنان سرشار از ابهام است. سخنان آقای محرمی و پیشنهادی که در زندان به او داده شده است که تنها با امضاء کردن یک برگه می تواند آزاد شود، گواه این مطلب است که تنها جرم بهائیان این است که نمی خواهند دینشان را تغییر دهند و یا حتی برای لحظه ای کتمان عقیده (تقیه) کنند.

مستند بی بی سی که بسیار خوش ساخت و واقعگرایانه تهیه شده است، در این شرایط که در ایران دولت اسلامی مشغول تخریب خانه های بهائیان ایول، روستایی در مازندران است، نگاه جهانیان را مجددا به سوی ایران و نقض آشکار حقوق اقلیت ها در آن متوجه ساخت. نگاهی که این روزها می رفت در هیاهوی ساختن بمب اتمی و تحریم های ایران گم شود.

گزارش سراپا اشکال و کذب جهان نیوز، شاید پیش قراول حملات بعدی علیه خانم شیرین عبادی، آقای کدیور و همچنین بهائیان باشد. ساخت انواع و اقسام سریال، میزگرد و برنامه های رادیویی و همچنین چاپ انواع و اقسام ویژه نامه ها و ردیه ها علیه شهروندان بهائی و فعالان حقوق بشر، از نظر جمهوری اسلامی نقض حقوق بشر محسوب نمی شود، اما یک اظهار نظر یک دقیقه ای آن هم نه در جهت تائید یک مطلب، از نظر آنان “تائید حقانیت” است.

اما ظاهرا جمهوری اسلامی همین همدردی را هم بر نمی تابد. ظاهرا اینان فراموش کرده اند که “بنی آدم اعضای یکدیگرند” و هیچ دولتی و حکومتی در جهان متمدن امروزی حق ندارند، تنها به صرف عقیده خانه کسی را بر سرش خراب کند.

این مستند شاید مرهمی باشد، هر چند اندک بر زخمهایی که هموطنان بهائی از تهمت ها و افتراهای دولت اسلامی در این سالها تحمل کرده اند. چیزی شبیه نامه معروف ما شرمگینیم که مورد استقبال جامعه بهائیان نیز قرار گرفت.