تقاضای ۳۱ تن از نفوس برجستهء هندی از دولت ایران برای
آزادی فوری مدیران جامعهء بهائی
دهلی نو، ۳۱ اوت ۲۰۱۰ – سی و یک تن از نفوس برجستهء هندی، که از احکام حبس بیست سالهء هفت تن مدیران جامعهء بهائی ایران، مبتنی بر اتّهامات آشکارا کذب و توجیه‌ناپذیر، عمیقاً نگران شده‌اند، در نامه‌ای سرگشاده از اولیاء حکومت ایران تقاضا کرده‌اند هفت نفر مزبور را بلافاصله آزاد نایند و جریان دادرسی منصفانه و علنی را طبق موازین بین‌المللی قضایی تضمین کنند.
امضاء کنندگان شامل رهبران نامدار جوامع مذهبی و نیز رهبران زمینه‌های گوناگون فعالیت‌های اجتماعی، اعم از جوامع قضایی، دانشگاهی و سازمان‌های جامعهء مدنی، می‌شود. قاضی کریشنا آیر، آقای فالی نریمن، آقای سولی سورابجی، رهبران مذهبی – اسقف اعظم وینسنت کانسِسو، و سوامی انگیوِش، و نیز گروه‌های مدافعان حقوق بشر مانند میلون کوثری، ماجا دارووالا، سوهاس چاکما، و سایر سازمان‌های جامعهء مدنی، راجش تندون، آشوک خوسلا، جرج ورگس، آجای مِتا، و دانشگاهیان مانند پروفسور آر بی سینگ، پروفسور آمیتاب کوندو، پروفسور سی راج کومار، پروفسور طاهر محمود، مشترکاً اظهار داشته‌اند، “هندوستان و ایران دارای پیوندهای تاریخی در زبان، شعر، معماری، موسیقی و دین هستند. به نام این پیوندهای باستانی که دو ملّت ما را به یکدیگر مرتبط میسازد، از دولت ایران تقاضا داریم طبق شرایط میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی، که بر آن صحّه گذاشته امضاء کرده است، عمل نماید. این شرایط رعایت اصول عدالت و آزادی را که کلّیه ادیان بزرگ جهان و کلّیه ملل عالم گرامی می‌دارند، الزامی می‌کند.”
ماجا دارووالا، مدیر ابتکار حقوق بشر کشورهای مشترک‌المنافع، بالوکاله از طرف امضاء کنندگان، این نامهء سرگشاده را برای سفیر جمهوری اسلامی ایران ارسال نمود. در این نامه آمده است، “حقیقت این است که تنها جرم ارتکابی این هفت فرد – دو زن و پنج مرد، که مسنترین آنها هفتاد و هفت سال دارد – این است که بهائی هستند. آنها مسالمت‌جو و مطیع قانون سرزمین خویشند و برای بهبود و ارتقاء جامعهء ایران تلاش کرده‌اند.”
“بنابراین، ما در دفاع و حمایت از این هفت مدیر جامعهء بهائی از سیصد هزار بهائی ایرانی نیز، که بزرگترین اقلّیت دینی آن کشور را تشکیل میدهند، در اثر بیعدالتیهایی که به نحوی سازمان یافته و بیرحمانه بر آن روا شده، زندگی آنها تباه شده و پیشرفت آنها متوقّف شده است، حمایت می‌کنیم.”
نهادهای سازمان ملل متّحد، دولتها، پارلمانها، سازمان‌های غیردولتی و افراد نامدار و برجسته از سراسر عالم – از جمله تعداد فزاینده‌ای از ایرانیان – علیه این حکم غیرمنصفانه و اذیت و آزار سازمان یافته علیه بهائیان، صدای اعتراض خود را بلند کرده‌اند. ایالات متّحده، انگلستان، هلند، فرانسه، آلمان، کانادا، استرالیا و نیوزیلند و اتّحادیهء اروپا بیانیه‌هایی را در محکوم کردن این حکم ناعادلانه صادر کرده‌اند. عفو بین‌الملل، دیده‌بان حقوق بشر و کمیسیون بین‌المللی آزادی دینی در زمرهء سایر نهادهای صادر کنندهء اینگونه بیانیه‌ها هستند.
این شهروندان نگران هندوستان، در این نامهء سرگشاده، از دولت هندوستان نیز خواسته‌اند از روابط حسنهء خود با ایران استفاده کرده مطمئن شود که این نفوس زندانی بلافاصله آزاد و از محاکمهء منصفانه برخوردار می‌شوند.