سمپاشی سمپاشان!
سمندر مشکی باف
زمانی نه چندان دور، آن هنگام که ناقضین میثاق قصد مبارزه با حضرت عبدالبهاء را داشتند، حضرت ولیّ عزیز امرالله در توصیف آن فرمودند که “خفاشانی چند از حفرات ظلمانی خویش قدم به عرصۀ شهود گذارده قصد مبارزه با آن کوکب نوار نمودند.”[۱] این کسان دریافتند که با امر الهی مخالفت نتوان نمود و با ارادۀ غالبۀ سبحانی مضادّت نتوان کرد. نهایتاً خائباً خاسراً دیگربار در حفرات خویش خزیدند و روی از یار و اغیار درپوشیدند.
حال، حضرات ناقضین در این دور نیز به انحاء مختلف سعی در تخدیش اذهان دارند و وفای احبّای ایران به معهد مقدّس اعلی، کوکب نورانی آسمان امر الهی، را به آزمون کشند و با سم‌پاشی‌های خود تصوّر می‌کنند می‌توانند بذر بدبینی را در مزرعۀ دل و سرزمین جان احبّای باوفا و فداکار ایران بکارند و بپاشند و امید باروری دارند و آرزوی سرخوردگی و روی گردانی. امّا هیهات هیهات از این که حتّی یکی از احبّای ایران روی از اطاعت معهد اعلی برگرداند و به نیات پلید این کسان توجّهی نماید.
اخیراً جوابیۀ دارالانشاء به یکی از احبّای خارج از ایران در مورد ذکر اعتقاد به یکی از چهار دیانت مذکور در دفترچۀ شرکت در آزمون ورودی دانشگاه‌های ایران انتشار یافت. بعضی نظرات که ناشی از درک نادرست محتوای این پیام بود بر سر زبانها افتاد و بلافاصله با توضیحاتی که برخی از دوستان دیگر بیان کردند، هر گونه شکّ و تردیدی از مفهوم واقعی آن از اذهان زدوده گردید و عدّه‌ای از جوانان نیز با تهیّه دفترچۀ آزمون ورودی توانستند ثبت نام نمایند.
یادداشتی از شخصی مجعول که اشخاصی با اسامی مجعول‌تر به نشر آن اقدام نموده‌اند، در تخدیش اذهان نسبت به نظر معهد اعلی در خصوص “تقیه” و غیره توسّط پست الکترونیک انتشار یافته است. نویسنده برای آن که حق را کاملاً به جانب خود بدهد تعدادی از آثار مبارکه دربارۀ نهی از تقیه را نیز چاشنی یادداشت خود کرده تا که شاید در فردی از احبّاء تأثیری سوء بگذارد.
اگر در دفترچه نیک نظر انداخته باشند متوجّه می‌شوند که ابداً ستون مذهب ندارد و در مورد آزمون موادّ دینی به اعتقاد به یکی از چهار دیانت اشاره شده است. در جوابیۀ دارالانشاء آمده است که ذکر اعتقاد به اسلام فقط گویای آن است که اهل بهاء بر حقّانیت آن صحّه می‌گذارند و مطالب مربوط به این دیانت را در امتحان خود جواب خواهند داد. این موضوع همیشه صادق بوده و ابداً تازگی ندارد. اگر تأکید بر حقّانیت اسلام به معنای تقیّه باشد، آثار الهی مملو از اینگونه تأکیدات است. فقط نگاهی به مقالۀ “محمّد مصطفی در ادعیۀ اهل بهاء” اثر دکتر داودی (کتاب “رهایی”، تألیف دکتر وحید رأفتی، ص۲۱ الی ۳۵) کافی است که خواننده به این نکته پی ببرد. حال، اگر چنین تأکیدی دالّ بر تقیّه است، نویسندۀ سم‌پاش لابد در آینده مقالاتی دربارۀ تقیّه طلعات مقدّسه هم به رشتۀ نگارش در خواهد آورد تا از بیخ و بُن ریشۀ امر بهائی را بزند و خیال خود را راحت کند.
در جوابیۀ دارالانشاء ابداً ذکر نشده که اگر از اعتقاد دینی داوطلب شرکت در آزمون سؤال شود می‌تواند اسلام قید کند؛ هیچ ذکر نشده که اگر هنگام ثبت نام بعد از قبول شدن در دانشگاه از باور دینی او سؤال شود بر اعتقاد به اسلام تأکید نماید؛ ابداً نوشته نشده اگر مسئولین دانشگاه شرط ادامۀ تحصیل در دانشگاه را ذکر اعتقاد به اسلام بدانند، دانشجو می‌تواند چنین کند چون به اسلام هم اعتقاد دارد.
متن پیام دارالانشاء کاملاً روشن است و هدایتی کاملاً عالی و راهگشا برای هر کسی که کوچکترین تردیدی در دل داشته که اگر در امتحان اعتقادات مذهبی به سؤالات مربوط به دیانت اسلام جواب دهد حکم تقیه خواهد داشت، اینک با خیال راحت می‌تواند در چنین آزمونی شرکت کند. امّا در هر مرحله از جریان ثبت نام و ادامۀ تحصیل که با ستون مذهب روبرو شود، البتّه بنا به تصریح مکرّر بیت‌العدل اعظم محرومیت از تحصیل را به کتمان عقیده ترجیح دهد و ابداً تزلزلی در این مورد به خود راه ندهد.
امید است وفاداری اهل بهاء در سرزمین ایران به بیت‌العدل اعظم، که ابداً تزلزلی در آن راه نخواهد یافت، به این سمپاشان بفهماند که این تلاش‌های مذبوحانۀ آنها هیچ اثر و ثمری ندارد و همچنان در صراط مستقیم خود پیش خواهند رفت و از این قبیل یادداشت‌های بی نام و نشان باکی به خود راه نخواهند داد. والسّلام.