نمای کلی از دیانت بهائی
بهائی بودن یعنی جمیع عالم را دوست داشتن و با کل بشر مهربان بودن ، در خدمت به نوع کوشیدن ، و در سبیل صلح عمومی و ترویج اخوت حقیقی همت کردن .
عبدالبهاء عباس
دیانت بهائی جوانترین دیانت جهان است . این آئین که کمی بیشتر از ۱۶۰ سال از ظهورش در ایران می گذرد هم اکنون با جوامعی در ۲۳۶ کشور و سرزمین و با بیش از ۶ میلیون نفر پیرو در برگیرندۀ بیش از ۲۱۰۰ قوم و نژاد و قبیله و از پیشینه های مختلف مذهبی ، دومین دین گسترده جهان است .
ایدۀ محوری این دیانت وحدت تمام انسانها است چیزی که بهائیان از آن با عنوان اصل وحدت عالم انسانی یاد می کنند و براساس این اعتقاد می کوشند تا تعصبهای نژادی ، جنسی و اعتقادی را از میان بردارند . بهائیان معتقدند همه باید برای پیشبرد منافع مشترک بشریت با هم همکاری کنند .
نگاهی به برخی از باورهای این آئین
– بهائیان به یکتا پرستی اعتقاد دارند
– دیانت بهائی ادیان گذشته را قبول دارد
– دیانت بهائی این آموزه را ترویج می دهد که انسانها یک خانواده اند و سرنوشتی مشترک دارند .
– تساوی زنان و مردان
– رفع هر نوع تعصب
– رفع فقر و ثروت بیش از اندازه
– جستجوی مستقل حقیقت
– تعلیم و تربیت جهانی
– شکیبائی مذهبی
– هماهنگی علم و دین
– جهان مشترک المنافع ملتها
– زبان مشترک و کمکی جهانی
بهائیان می کوشند ارزشهای متعالی انسانی را ترویج دهند:
– درستکاری و صداقت
– امانت
– پاکدامنی و عفت
– خدمت به دیگران
– نیت پاک
– کردار درست
– یگانگی و وحدت