گزارش هفتگی نقض حقوق اقلیت های مذهبی در ایران

نگارش: فرزان فرامرزی

در چند هفته ی گذشته، اخبار مربوط به دراویش گنابادی در کانون توجه فعالین حقوق بشر قرار گرفته است. جمهوری اسلامی نیز فشار خود را بر دراویش زندانی افزایش داده است تا در راستای لجاجت های جهانی جمهوری اسلامی موضوع دراویش نیز به کلیکسیون لجاجت های آنان اضافه شود.

به گزارش تارنمای مجذوبان نور، روز پنجشنبه ( ۲۳ فروردین ماه) قرار بود کسری نوری برای ابلاغ حکم به دادگاه انقلاب شیراز اعزام شود، اما مسئولین زندان از اعزام وی امتناع کردند و از طرفی تجمع دراویش در مقابل دادگاه انقلاب شیراز که برای اعلام همدلی و همبستگی صورت گرفته بود نیز در پی این اقدام به درگیری تبدیل شد.

بر اساس این گزارش، در حالی که قرار بود کسری نوری به دادگاه انقلاب شیراز منتقل شود با امتناع مسئولان زندان منبی بر انتقال وی مواجه شد؛ بنا به گزارش‌های رسیده، مسئولان به دلیل ترس از وضعیت وخیم و ناگوار کسری نوری که هم اکنون در ۸۶ امین روز اعتصاب غذا به سر می‌برد او را به دادگاه منتقل نکردند. در همین حال دراویش گنابادی ساکن شیراز یرای اعلام همبستگی مقابل دادگاه انقلاب تجمع کرده بودند و قصد دیدار با برادر ایمانی خود را داشتند با برخورد نیروهای امنیتی حاضر در محل رو به رو شده که به زد و خورد میان دراویش و ماموران و در نهایت بازداشت ۴ درویش (امین کرمی، امیر نوری، هاشم زاهخوردی، حمید پرهیزگار) به اتهام خلع سلاح کردن مامور دولت منجر شد.[۱]

در حالی که ۱۵ ماه از زندانی بودن این دراویش به اتهاماتی نظیر تبلیغ علیه نظام و اقدام علیه امنیت ملی می گذرد، فشار بر آنان روز به روز بیشتر می شود. فشار بر دراویش که خود مسلمان هستند از جانب جمهوری اسلامی امری است که همیشه با تعجب همگان همراه بوده است. جمهوری اسلامی بهائیان را به اتهام ارتباط با اسرائیل، آن هم به دلیل وجود اماکن مقدسه ی بهائی در آن کشور متهم می کند، حال آن که پس از گذشت بیش از ۳۰ سال جمهوری اسلامی تاکنون مدرکی دال بر اثبات این ادعا ارائه نکرده است.

نوکیشان مسیحی با خطر بازداشت و اتهام ارتداد روبرو هستند چرا که دین خود را از اسلام به دینی قبل از اسلام تغییر داده اند! آنها آزادی داشتن کلیسا و انجام مراسم مذهبی خود را ندارند آنهم به دلیل ترس جمهوری اسلامی از گرایش جوانان به مسیحیت. اما دراویش که خود مسلمان هستند چرا باید این گونه تحت فشار باشند؟ البته دراویش تنها گروهی از مسلمانان نیستند که در یک حکومت اسلامی مورد بی مهری قرار می گیرند. اهل سنت نیز، گروهی به مراتب بزرگ تر هستند که از آغاز حکومت اسلامی با بی مهری مواجهه شده اند.

یک روز پس از واقعه ی شیراز سازمان عفو بین الملل با انتشار بیانیه‌ای نسبت به وخامت حال دراویش زندانی در زندان‌های عادل آباد شیراز و بند امنیتی زندان اوین ابراز نگرانی کرد و خواستار رسیدگی به وضعیت این زندانیان عقیدتی شد. این سازمان در این بیانیه نسبت به وضعیت جسمی آقایان صالح مرادی و کسری نوری که از تاریخ ۲۷ دی‌ماه سال ۹۱ در اعتراض به رفتار خشن و غیرقانونی مامورین امنیتی با وکلای دراویش و مدیران سایت مجذوبان نور و انتقال این هفت نفر به بند امنیتی زندان اوین، دست به اعتصاب غذا زده و در وضعیت بحرانی قرار دارند ابراز نگرانی شدید کرده و خواستار رسیدگی به وضعیت آنان شده است.[۲] در این گزارش به شدت یافتن اعتصاب غذای آقایان کسری نوری و صالح مرادی که از اول فرودین ماه سال جاری پس از ۶۴ روز به دلیل عدم رسیدگی به خواسته‌‌‌هایشان اعتصاب غذای خود را به خشک “نخوردن مایعات و غذا” تبدیل کرده‌اند و همچنین تزریق اجباری سرم، ضرب و شتم ایشان، خوراندن اجباری غذا و فیلم برادری از آنان نیز اشاره شده است.

مسئله ای که همیشه محل پرسش فعالین سیاسی و حقوق بشری بوده این است که آیا دست یابی ایران به بمب هسته ای برای اروپا و غرب خطرناک تر است و یا داشتن رژیمی ناقض حقوق بشر در خاورمیانه؟ بهرحال آنچه مسلم است سناریوی داشتن سلاح هسته ای توسط یک رژیم ناقض حقوق بشر بسیار وحشتناک است. در عین حال رژیمی هم که به حقوق بشر و آزادی های فردی و اجتماعی احترام بگذارد، به دنبال سلاح هسته ای برای نابود کردن دیگران نخواهد بود.

هفته ی گذشته رادیو زمانه گزارش بسیار مفصلی را از وضعیت بهائیان در ایران منتشر کرد. در سال ۱۳۹۱، نه تنها هیچ گشایشی در وضعیت شهروندان بهایی در ایران به‌وجود نیامد، بلکه از‌‌ همان روزهای ابتدایی سال، خبرهای مختلفی مبنی بر بازداشت، اعلام و اجرای حکم بهاییان در رسانه‌ها منتشر شد که این روند تا روزهای پایان سال هم ادامه یافت[۳].

این گزارش به پروپاگاندای رسانه ای جمهوری اسلامی علیه بهائیان نیز اشاره می کند و چنین ادامه می دهد: “از طرف دیگر، رسانه‌های وابسته به حاکمیت، طی سال‌های اخیر در پی یک پروژه سیستماتیک و امنیتی، سعی کردند بسیاری از مشکلات مملکت را به گردن بهاییان بیاندازند؛ از اتهام دست داشتن در بحران دارو و ارز و مسائل کمپ امدادگران زلزله آذربایجان گرفته تا بمبگذاری در نمایشگاه کتاب و حسینیه شهدای شیراز.”

پس از پی گیری و تلاش های خانواده عدنان رحمت پناه، زندانی بهائی در شیراز، توانستند رضایت رئیس زندان عادل آباد شیراز برای ملاقات حضوری با وی را بگیرند و در روز دوشنبه ۱۹ فروزدین ماه، خانواده ی وی توانستند به مدت ۳۰ دقیقه حضوری با او ملاقات کنند. خانواده ی وی وضعیت روحی عدنان را خوب توصیف کرده اند. آنچه بیشترین نگرانی عدنان است بلاتکلیف بودن او بعد از گذشت چهار ماه از بازداشت اوست.[۴]