گزارش هفتگی نقض حقوق اقلیت های مذهبی در ایران

نگارش: فرزان فرامرزی

خبرهای مربوط به نقض حقوق بشر در ایران، علی الخصوص آنها که به اقلیت های مذهبی مربوط می شود را می توان بر اساس رفتار ماموران با آنها چه قبل از بازداشت و چه در هنگام بازداشت دسته بندی کرد. در این سال های این رفتار ها اینقدر تکراری و کلیشه ای بوده که حدس زدن حرکت بعدی و رفتار بعدی ماموران با این افراد قابل حدس است. از جمله ی این موارد می توان به شرایط بد زندان، تحت فشار قرار دادن خانواده ی زندانی، عدم نبود امکانات بهداشتی و … اشاره کرد.

هفته ی گذشته گزارشی منتشر شد که از شرایط بسیار بد و نگران کننده زندان سمنان و علی الخصوص بند زنان خبر می داد. “وضعیت غذای زندان بسیار بد و نامطلوب گزارش شده و پس از آنکه در غذای زندانیان شیشه خورد شده پیدا شد، بسیاری از زندانیان از خوردن غذای زندان اجتناب کردند و با توجه به اینکه زنان زندانی از خرید مستقیم خوراک از فروشگاه زندان محروم هستند و باقیمانده خرید بند مردان که معمولا نامرغوب هستند به ایشان می‌رسد بسیاری از زنان زندانی شب‌ها گرسنه می‌خوابند که این کیفیت نامطلوب غذایی شامل حال سه زن بهائی که با فرزندان شیرخواره‌شان زندانی هستند هم می‌شود[۱].“

یکی دیگر از مشکلات زندانیان، عدم تفکیک جرائم می باشد. بارها مشاهده شده است که زندانیان عقیدتی به بند معتادان و یا زندانیان خطرناک فرستاده اند. جمهوری اسلامی با این وسیله قصد دارد شرایط سخت زندان را برای زندانیان سخت تر نماید. در زندان سمنان هم وضعیت همین گونه است. “در این زندان تفکیک جرائم صورت نگرفته و زندانیان بهائی در کنار زندانیان معتاد، دزد، قاتل و اتباع خارجی نگهداری می‌شوند با توجه به اینکه سه زندانی بهائی همراه با اطفال شیرخواره در زندان هستند شرایط نامطلوبی برای زندانیان بهائی بوجود آورده است.”

نکته ی قابل اشاره اجحاف مضاعف در حق زندانیان زن بهائی در زندان سمنان است. “چندی قبل کانون حمایت از زنان و کودکان مستقر در دادگستری سمنان در روز کودک مبلغی را به هر کودک زندانی اختصاص داده که سه کودک بهائی زندان سمنان به دلیل بهائی بودن شامل آن نشدند.“

روز دوشنبه ۲۶ فروردین ماه، یک شهروند بهائی در بندرعباس بازداشت شد. “بابک زینلی، شهروند بهائی ساکن بندرعباس در پی مراجعه نیروهای امنیتی اداره اطلاعات بندرعباس و تفتیش و ضبط وسایل شخصی از جمله کتاب، سی دی و لب تاپ بازداشت شد که تا به این لحظه از علل بازداشت، اتهامات و وضعیت ایشان اطلاعی در دست نمی باشد[۲].“

اما در همین روز و در سمنان، یک زندانی بهائی دیگر برای گذراندن دوران حبس خود به زندان بازگشت. فرامرز فیروزبان، “پیش تر از سوی شعبه اول دادگاه انقلاب سمنان به ریاست قاضی عین الکمال به چهار سال و شش ماه حبس تعزیری محکوم شده بود. این حکم در دادگاه تجدید نظر استان سمنان به یک سال حبس تعزیری کاهش یافت. اتهام وی تبلیغ علیه نظام عنوان شده است.[۳]” لازم به ذکر است وی در دی ماه سال ۱۳۹۰ به همراه برادرش عدالت فیروزیان در منزل شخصی خود بازداشت شده بودند.

با وجود اینکه اولین تاریخ دادگاه عدنان رحمت پناه دیروز ۲۷ فروردین ماه تعیین شده بود. اما این دادگاه به دلیل عدم انتقال عدنان رحمت پناه از زندان به دادگاه تشکیل نشد. با پیگیری خانواده او از مسئولینی که زندانیان را به دادگاه آورده بودند پاسخ های متفاوتی دریافت کردند از جمله اینکه “که اسم او در لیست زندانیان امروز نبوده.[۴]“

اما یکی دیگر از مسئولین تائید کرده “که اسم سه نفر دیگر هم جزء لیست بوده که به دادگاه نیاوردند.” در نهایت بعد از صحبت خانواده و وکیل ایشان با قاضی شعبه یک قرار بر این شد که فردا نزد دفتردار شعبه رفته و تاریخ نزدیک دیگری را تعیین نمایند.

اما فردای روز دادگاه وقتی خانواده ایشان به دفتر زندان مراجعه می نمایند و سوال می کنند که “چرا دیروز عدنان را به دادگاه نیاوردید؟ مگر از دادگاه به شما ابلاغ نشده بود؟” آنها در پاسخ می گویند که “از طرف دادگاه ابلاغ شده بود اما ما دلمان نخواسته که او را به دادگاه بفرستیم.“

نکته ی بسیار عجیب این ماجرا این است که چطور مسئولین زندان حکم قاضی و دادگاه را نقض می کنند. آیا این تمسخر مسئولین قضایی توسط مسئولین زندان است یا برنامه ای از پیش تعیین شده برای آزار روحی عدنان و خانواده اش؟

در حالی که دراویش گنابادی محبوس در زندان عادل آباد شیراز و اوین تهران، شرایط سختی را در چند هفته ی گذشته پشت سر گذاشته اند، روز شنبه ۳۱ فروردین ماه، عبدالغفور قلندری‌نژاد از دراویش و همکاران سایت مجذوبان نور، در منزل شخصیش در بندعباس بازداشت شد.

“مامورین امنیتی و لباس شخصی ساعت شش صبح روز شنبه ۳۱ فروردین‌ماه ۹۲، با مراجعه به منزل عبدالغفور قلندری‌نژاد، همکار تارنمای مجذوبان نور و از دراویش ساکن بندرعباس، پس از تفتیش چند ساعتهٔ منزل این درویش گنابادی، وی را بازداشت و تمامی وسایل شخصی، اعم از لپ تاپ، کامپیو‌تر، کتاب‌ و سی‌دی‌های عرفانی، تمثال بزرگان دراویش را نیز به همراه خود به مکان نامعلومی انتقال دادند[۵].“

بنظر می رسد نه تنها در این چند هفته مسئولین تصمیمی مبنی بر کاهش فشار بر دراویش نگرفته اند، بلکه به نظر می رسد این آزار و اذیت ها تداوم دارد.