گزارش نقض حقوق اقلیت های مذهبی در هفته ای که گذشت

فرزان فرامرزی

هفته ای که گذشت اگرچه شاهد اخبار کمی از اقلیت های مذهبی بودیم، اما خبری در فضای مجازی منتشر شد که اگرچه بصورت مستقیم ارتباطی با نقض حقوق اقلیت های مذهبی نداشت، اما در صدر تمامی اخبار قرار گرفت و اظهار نظرهای مختلفی در فضای مجازی پیرامون آن در گرفت. آن خبر دیدار محمد نوری زاد، از یک کودک بهائی بود که در ادامه به تفضیل به آن خواهیم پرداخت.

یک شهروند بهائی در یزد به پنج سال زندان محکوم شد. شمیم اتحادی که از ۲۴ اسفند ماه سال گذشته در بازداشت اداره اطلاعات شهر مذکور بسر می‌برد، طبق حکم دادگاه انقلاب یزد که در ۲۶ خرداد ماه تشکیل شده بود به اتهام فعالیت تبلیغی علیه نظام و اقدام علیه امنیت کشور به پنج سال حبس تعزیری محکوم گردید[۱].

اتهام این شهروند بهائی ارسال گزارش ویدئویی از تخریب گورستان بهائیان یزد به شبکه “من و تو” و پخش آن در اینترنت می باشد.

رحمان وفایی، شهروند بهائی ساکن شیراز، که در حال گذراندن محکومیت خود در زندان شیراز است علیرغم وضعیت نامساعد جسمی از داشتن مرخصی محروم است. این شهروند بهائی که در حال حاضر دوران محکومیت سه ساله خود را در زندان شیراز می گذراند، از بیماری فشار خون و گرفتگی عصب سیاتیک به شدت رنج می برد. با این وضعیت مسئولین قضایی از اعطای مرخصی درمانی به این زندانی بهائی خودداری می کنند.[۲]

این در حالی است که این زندانی بهائی پیش از بازداشت تحت نظر مستمر پزشک خود قرار داشته اما شرایط زندان و کمبود امکانات پزشکی باعث فشار مضاعف بر این زندانی عقیدتی شده است. همچنین برای رفع مشکل گرفتگی عصب سیاتیک، ایشان نیازمند جراحی هستند اما متاسفانه پزشک قانونی آن را ضروری تشخیص نداده و پای چپ این زندانی کاملا بی حس است.

یک نوکیش مسیحی در تهران بازداشت شد. در ساعات اولیه صبح روز جمعه ۲۱ تیر ماه ماموران امنیتی نسیم زنجانی، شهروند نوکیش مسیحی ساکن تهران، را در منزل پدری‌اش بازداشت کردند. ماموران امنیتی ضمن تفتیش منزل وسایل شخصی وی مانند سی‌دی‌ها، کتب و لب‌تاپ را ضبط کرده و با خود بردند[۳].

یکی از نزدیکان وی نحوه ی دستگیری این نوکیش مسیحی را اینگونه شرح می دهد: “نسیم زنجانی پدر و مادر بسیار پیر و ناتوانی دارد. وقتی ایشان از مامورین امنیتی علت بازداشت نسیم را پرسیدند یک مامور با برخورد زننده‌ای مادر وی را هول داد و در رابستند و رفتند.”

اما خبری که در ابتدای مقاله به آن اشاره کردیم و بنوعی تمامی اخبار دیگر را تحت شعاع خود قرار داده بود، خبر دیدار محمد نوری زاد، کارگردان، فیلمنامه‌نویس و روزنامه‌نگار ایرانی است که با دیدار از آرتین رحیمیان و بوسه بر پای این کودک بهائی خبرساز شد.

آرتین رحیمیان، کودک سه ساله فاران حسامی و کامران رحیمیان است که همراه با دخترعمویش ژینا، کودک ۱۲ ساله کیوان رحیمیان که پدر او نیز در زندان رجایی شهر زندانی است، توسط مادربزرگ مسن شان نگهداری می شوند[۴]. پدر این کودک بهائی متهم به “اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت ملی” و “عضویت در جامعه بهائیت” شده است.

محمد نوری زاد در مورد دیدار خود از این کودک بهائی در تارنمای شخصی اش چنین می نویسد: “امروز به دیدن یک خانواده ی کوچک بهائی رفتم. کوچک از آن روی که: از خانواده، یک مادربزرگ مانده است و یک نوه ی چهارساله. “آرتین” یعنی همان پسرک چهارساله ی بهائی را نشاندم بر یک صندلی، و از جانب همه ی گردنفرازان شیعه، از او پوزش خواستم و بر پاهای کوچکش بوسه زدم[۵]…”

وی در ادامه به مطلبی اشاره می کند که حرف دل تمامی بهائیان و مخصوصا جوانان بهائی است، او از حقی می گوید که سال هاست پایمال شده، از حق تحصیل می گوید: “امروز چشمان معصوم آرتین از من پرسیدند: آهای ای محمد نوری زاد، آهای ای شیعه ی اثنی عشری که غیرخودت همه را جهنمی می دانی، مگرنه این که پیامبرشما فرموده: ز گهواره تا گور دانش بجوی؟ و مگر نه این که پدر و مادر من به همین سخن پیامبرتان عمل می کردند؟ و مگر نه این که در این خانه و آن خانه به جوانان محروم از تحصیلِ بهائی فیزیک و شیمی و روانشناسی درس می دادند؟ پس چرا اکنون باید آنان در زندانِ شما باشند و مرا مادربزرگم پرستاری و نگهداری کند؟”

البته این حرکت محمد نوری زاد، همانطور که پیشبینی می شد، با واکنش تند عده ای از افراد روبه رو که اعتقادی به آزادی دین و عقیده ندارند و بر بهائی ستیزی خود تاکید و البته مباهات می ورزند. اما نوری زاد نشان داد که می توان و باید این تابوها و تعصبات مذهبی ای که پیرامون مان وجود دارد را در هم کوبید. در واقع اگر خواهان جهانی بهتر هستیم که شاهد آزادی و رعایت حقوق بشر و دموکراسی باشیم باید یاد بگیریم که همه ی انسان ها صرف نظر از دین و عقیده و نژاد و رنگ پوست، حقوقی برابر دارند و کسی صرفا بخاطر دین یا عقیده اش از دیگری بهتر یا بدتر نیست.