گزارش نقض حقوق اقلیت های مذهبی در ایران

فرزان فرامرزی

بیشتر از سه سال است که گزارش های مربوط به نقض حقوق بشر در ایران را بصورت هفتگی می نویسم. معمولا اخبار را در طول هفته جمع آوری کرده و در آخر هفته به بررسی و نوشتن مقاله به ترتیب روی دادن وقایع می پردازم. در دولت گذشته، این کار بسیار سخت بود واز آنجایی که هر روز یک اتفاق تازه می افتاد باید بسیار مراقب می بودم که مبادا خبری را از قلم بیاندازم و کسی معترض شود که در چرا در مورد فلان گروه یا فلان شخص ننوشتی.

متاسفانه در دولت آقای روحانی، این کار مشکل تر شده است و ایشان کم کم دارند رکورد ریئس جمهوری سابق را پشت سر می گذارند؛ تازه تمام اینها مربوط می شود که به خبرهایی که به اقلیت های مذهبی ربط دارد، اگر بخواهیم خبرهایی که مربوط به اقلیت های قومی و یا سیاسیون هم می شود را به این لیست اضافه کنیم، دیگر جمع کردن آنها در طول هفته اگر نه غیرممکن که بسیار دشوار خواهد شد و مقاله ی آخر هفته هم قطعا از سه صفحه خیلی فراتر خواهد رفت.

متاسفانه این دقیقا برعکس چیزی است که با آمدن ریئس جمهور جدید به خاطر نگارنده این سطور رسیده بود. ریئس جمهوری که وعده های بسیار قشنگی داد اما تا بحال چیزی از آن وعده ها که عملی نشده است، وضعیت حقوق بشر، حقوق اقلیت های مذهبی و البته اعدام ها بدتر هم شده است. البته چند زندانی آزاد شده اند، زندانیانی که تقریبا تمام مدت زندانشان را سپری کرده بودند و چیزی به آزادیشان نمانده بود و متاسفانه حتی در میان این زندانیان نام یک زندانی بهائی یا نوکیش مسیحی وجود نداشت.

در تازه ترین اقدام حکومت علیه شهروندان بهائی، معاون دادستان سمنان با همکاری نیروی انتظامی به خانه های بهائیان سمنان رفته و جوانان این خانواده ها را برای اعزام به خدمت سربازی بازداشت می کنند! “بازداشت شدگان بهائی پس از یک روز با امضای فرمی در نیروی انتظامی مبنی بر اینکه هر زمان احضار شدند خود را معرفی کنند و سپس با تودیع وثیقه ناچیزی آزاد شدند[۱].“

نکته ی جالب در این میان این است که بسیاری از شهروندان غیربهائی هنگامی که متوجه می شوند، یک جوان بهائی به خدمت سربازی رفته است، از بهائیان می پرسند شما که حقی برای تحصیل ندارید؟ شما که حق برابر با دیگر ایرانیان برای انجام تجارت و کسب و کار ندارید؟ شما که حق آزادی مراسم مذهبی را در کشور خود ندارید؟ برای چه به سربازی می روید؟ چطور است دولتی که تمام این حقوق را از بهائیان سلب کرده، از آن ها انتظار دارد که مانند دیگران به خدمت سربازی بروند؟

به نظر می رسد این یک شیوه ی جدید بهائی آزاری در ایران است که فعلا بصورت آزمایشی از سمنان شروع شده است. در حالی که ماموران انتظامی سمنان سرگرم اجبار جوانان بهائی برای اعزام به خدمت اجباری بودند، در مشهد پنج جوان بهائی جهت اجرای حکم بازداشت و روانه زندان وکیل آباد شدند.

آرمان مختاری، نگین احمدیان، حوریه محسنی، بهناز حدادزاده و نگار ملک‌زاده ماه گذشته طبق رای دادگاه تجدید نظر استان به اتهام تبلیغ علیه نظام تحت تبلیغ بهائیت به شش ماه حبس تعزیری محکوم شده بودند، صبح روز یک شنبه ۲۶ آبان ماه جهت اجرای حکم پس از احضار، بازداشت و به زندان وکیل آباد مشهد منتقل شدند. [۲]

محل کسب سه شهروند بهائی را نشتارود تنکابن پلمپ شد. ماموران امنیتی در روز سه شنبه ۲۱ آبان ماه، در یک اقدام ناگهانی محل‌های کسب سه شهروند بهائی ساکن نشتارود از توابع تنکابن (مازندران)، به نام‌های آرمین اسماعیل پور، میشل اسماعیل پور و بدیع الله ابوالفضلی، را تا اطلاع ثانوی، تعطیل و پلمپ کردند.[۳]

محرومیت از تحصیل جوانان بهائی تنها محدود به دانشگاه و محرومیت از تحصیلات عالیه نمی شود. بهائیان در مقاطع مختلف تحصیلی دچار انواع و اقسام محرومیت ها و تبعیض ها می شوند که این تبعیض ها باعث عدم شکوفایی بسیاری از استعدادهای درخشانی می شود که نه تنها برای فرد و خانواده می تواند افتخار آفرین باشند، بلکه برای ایران و جامعه ایران نیز می تواند کسب کنند.

در تازه ترین خبر از محرومیت جوانان بهائی از تحصیل، “افروز ذبیحی دانش‌آموز بهائی مقطع دوم دبیرستان مدرسه‌ی استعداد‌های درخشان شهرستان ساری، به دلیل اعتقاد به آیین بهائی از مدرسه اخراج شد[۴].“

لازم به ذکر است که “این دانش‌آموز بهائی در سال جاری در آزمون تکمیل ظرفیت این مدارس شرکت نموده و‌ با کسب رتبه‌ی ۱ در این آزمون وارد مدرسه تیزهوشان شده بود. وی رتبه‌ی نخست مدرسه در آزمون قطب سمپاد (‌سازمان پرورش آزمون استعدادهای درخشان) در سطح استان و رتبه ی نخست استان در درس فیزیک را به خود اختصاص داد و با معدل ۱۹.۸۲ ترم اول را در این مدرسه به پایان رساند.“

محرومیت از تحصیل، در خانواده ی افروز سابقه ی طولانی دارد. “پدر وی نیز دبیر ریاضی اخراجی از آموزش و پرورش و مادرش دانشجوی اخراجی رشته ی پرستاری می‌باشند که این دو نیز به دلیل اعتقادشان به آیین بهائی از ادامه ی تحصیل محروم شده‌اند.”

این سه مثال، زندانی کردن بهائیان به جرم اعتقاد به آئین بهائی، محرومیت از تحصیل و پلمپ محل کار را پشت سر هم نقل کردم که مجددا به خبر مربوط به سربازی فرستادن بهائیان آن هم به اجبار برگردم. هرچند ظلم های صورت گرفته علیه بهائیان بر کسی پوشیده نیست، اما در کشوری که هیچ کدام از حقوق شهروندی بهائیان رعایت نمی شود، آیا دولت باید انتظار داشته باشد که آنان مانند دیگر شهروندان به خدمت سربازی بروند؟ در حالی که در تمامی موارد دولت حقوق این عده را نقض می کند، چطور است که در این مورد به تساوی تمامی اقشار جامعه اعتقاد دارد؟ شاید دولت ترس این دارد که بهائیان یا دشمنان حکومت کمپینی تشکیل بدهند با نام “مبارزه با محرومیت پسران بهائی از خدمت سربازی” یا چیزی شبیه به این و دامن لکه داری حکومت را، لکه دارتر کنند!

در پایان باید به بلاتکلیفی یک شهروند نوکیش مسیحی بنام حسین ساکتی آرامسری (استیفان) که از مردادماه در ندامتگاه مرکزی کرج، زندانی است اشاره کنم. همین طور باید اشاره کنم به بازداشت شمیم روحانی، شهروند بهائی ساکن اهواز که روز سه شنبه ۲۱ آبان ماه از سوی ماموران وزارت اطلاعات بازداشت شد.

در آخر باید یادآوری کنم که نقض سیستماتیک حقوق اقلیت های مذهبی و البته اقلیت های قومی، با شدت هرچه تمام تر ادامه دارد و آنچه مسلم است این است که حکومت برنامه ای منسجم و تدوین شده برای مبارزه با اقلیت ها دارد و در این میان عوض شدن رئیس جمهور و هیات دولت، خللی در این برنامه ایجاد نمی کند و تمامی دولت ها متعهد هستند که این برنامه را اجرا کنند.