گزارش نقض حقوق اقلیت های مذهبی در ایران

فرزان فرامرزی

در جمهوری اسلامی اقلیت بودن، یعنی بسیاری از مزایا و حقوق را از دست دادن. البته شدت و حدت این امر بستگی به دسته ای دارد که در آن قرار می گیری. اقلیت مذهبی بودن، دسته ای که مورد اعمال بیشترین فشار از سوی دولت قرار می گیرد و از کمترین حقوق برخوردار است. اقلیت قومی بودن به بدی اقلیت مذهبی بودن نیست اما اگر شخصی در هر دو گروه قرار داشته باشد، مثلا کرد باشد و بهائی، دیگر باید فاتحه ی تمام حقوقش را بخواند.

به گزارش آژانس خبررسانی کُردپا، یک دانشجوی کُرد در کرمانشاه به نام گیتا گوران محیط به دلیل “اعتقاد به بهائیت” از تحصیل در دانشگاه محروم گشت[۱]. مانند اکثر اخراج ها این بار نیز حکم ممنوع‌الورودی بصورت شفاهی به این دانشجوی رشته‌ی مهندسی متالوژی صنعتی در دانشگاه رازی کرمانشاه، ابلاغ شده است.

کردپا همچنین گزارش می دهد که اواخر پاییز امسال نیز یک دانشجوی دیگر کُرد در مقطع دکترا به نام جمال حسینی به دلیل “پیروی از مکتب قرآن در کُردستان” پس از ١٠ ماه بکارگیری و استخدام در معاونت پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، به دستور اداره‌ی اطلاعات اخراج می شود.

همانطور که بارها اشاره شده است، نقض حق تحصیل بهائیان تنها مختص دانشجویان بهائی نمی شود و اساتید بهائی نیز از این محرومیت در رنج و عذاب هستند. بهائیان که سعی کرده اند با تشکیل یک دانشگاه آنلاین این خلا را پر کنند، همواره با تهدید حکومت و خطر بازداشت بعلت همکاری با این دانشگاه را احساس کرده اند.

در همین راستا یک شهروند بهائی ساکن تهران به نام طلوع گلکار که پیش از این در هجوم نیروهای امنیتی در خرداد ماه سال ۱۳۹۰ به دانشگاه مجازی بهائیان ایران دستگیر و به قید وثیقه آزاد شده بود، به حکم دادگاه انقلاب تهران به اتهام ارتباط با دانشگاه مجازی بهائیان به پنج سال حبس تعزیری محکوم گردید[۲].

جمهوری اسلامی در این سال ها ثابت کرده است که بسیار مصر است تا بهائیان را از تحصیلات عالیه محروم کند و هر گونه تلاشی در این مورد و برای از بین بردن این محدودیت، خط قرمز حکومتی است که پیامبرش پیروانش را به جستجوی علم حتی در چین دعوت می کند. لازم به ذکر است که بیش از ١٠ شهروند بهائی بعلت همکاری با دانشگاه مجازی بهائیان اکنون در زندان به سر می برند.

نکته ی بسیار جالب توجه در مورد بهائی ستیزی حکومتی در ایران این است که حکومت اذیت و آزار را بصورت یکسان و البته همزمان بر بهائیانی که زنده هستند و آنها که مرده و در خاک آرمیده اند، اعمال می کند. اخیرا در شهر تبریز مسئولین از غسل و دفن اجساد بهائیان شهر تبریز با تابوت ممانعت به عمل آوردند.

بعد از فوت خانم فاطمه سلطان زارعی از طرف گورستان تبریز (وادی رحمت) اعلام شد که اجازه غسل و استفاده از تابوت (طبق تعالیم دیانت بهائی) را ندارند و یا از دفن این شهروند بهائی جلوگیری خواهد شد. این در حالی است که بهائیان در گذشته در تامین هزینه گورستان تبریز (وادی رحمت) نیز مشارکت داشته‌اند و تا تاریخ فوق همواره بدون مشکل در کنار دیگر شهروندان دفن می‌شدند.[۳]

این که جمهوری اسلامی بعنوان یک حکومت دیکتاتوری بخواهد مردم را مجبور کنند که به چیزی باور داشته باشند یا از باورشان دست بکشند، شاید قابل درک باشد تا این که بخواهیم درک کنیم چرا این حکومت دیکتاتوری می خواهد مردگان را هم مجبور به رعایت ادابی کند که حکومت قبول دارد. گفتنی است در ۱۱ مورد قبل، اجساد بدون تابوت و غسل، در شهر میاندواب به فاصله بیش از یک و نیم ساعت از تبریز، که این فاصله (بیش از یک ساعت) نیز خلاف موازین دیانت بهائی است دفن شده‌اند.

اما خبر خوب بر جامعه بهائی این که روز چهارشنبه ۱۸ دی ماه یک شهروند بهائی به نام الهام روزبهی که ازاردیبهشت ماه سال جاری همراه طفل شیرخواره‌اش در حال گذراندن محکومیت دو ساله در زندان اصفهان بود طبق قانون آزادی مشروط از زندان شهر مزبور آزاد شد. همچنین دو زندانی بهائی دیگر در مشهد به نامهای نگار ملک‌زاده و بهناز حداد‌زاده که در حال گذراندن دوره محکومیت در زندان وکیل آباد مشهد بودند با استفاده از قانون آزادی مشروط، آزاد شدند[۴].

سه نفر آزاد می شوند، یک نفر بازداشت می شود، جوانی از دانشگاه اخراج می شود و خانواده ای از دفن متوفی خود بر طبق اصول شرعیشان باز می ماند؛ وضعیتی که بیشتر به بازی موش و گربه می ماند و مشخص نیست این بازی موش و گربه تا چه زمانی ادامه خواهد داشت.