جناب رییس جمهور شجاعت داشته باشید

فریبا داودی مهاجر

من عملکرد دولت در زمینه زنان را خیلی جدی نمی بینم٬ زیرا همت دولت عمدتاً در ارتباط با مباحث سیاسی کلان٬ ارتباطات بین المللی و مبحث اقتصاد است و مباحث زنان فرع بر مباحث دیگر قرار دارد. این صحبت های اشرف بروجردی؛ معاون وزیر کشور در امور اجتماعی و شوراها در دوره اصلاحات و عضو شورای مرکزی حزب اتحاد ملت ایران اسلامی است که در خبرگزاری مهرخانه به چاپ رسیده است . وی به موضوعی کلیدی و مهم کرد که مورد توجه رسانه ها قرار نگرفت و فعالان زن در شبکه های اجتماعی نیز به آن نپرداختند .

وی در ادامه می گوید : نکته دیگری که دولت باید نسبت به آن حساس باشد٬ بحث اعتبارات و بودجه است٬ دولت بودجه بسیار اندکی را به حوزه زنان اختصاص داده است. با بودجه اندک که نمی شود معجزه کرد. همه دستگاه ها و نهادها و همه کسانی که در بحث زنان تلاش می کنند باید با فراغ بال کار خود را پیش ببرند . این مانع هم به مجلس برمی گردد که در تنظیم بودجه و اعتبارات زنان را حذف می کند. وقتی کلیات بودجه امسال در مجلس نهم تصویب شد٬ بخشی از اعتباراتی که معاونت امور زنان و خانواده برای ساماندهی زنان کارتن خواب و خیابانی داشت را به سازمان بهزیستی واگذار کردند. طبیعی است که وقتی اعتبار کلانی را از دستگاهی که مسئولیت دارد منتزع کنید٬ دیگر چیزی باقی نمی ماند.

رویاهایت را از دست نده

“ لنگستون هیوز “ می گوید هیچ گاه رویاهایتان را برای رسیدن به اهداف از دست نده اما باید بپذیریم که در کشور ما ایران قابلیت تحقق رویاها را به گل نشسته است وظرفیت رهبران سیاسی و مذهبی ایران به اندازه ای نیست که با حفظ چشم اندازها بتوانیم به آن دست یابیم چرا که چه اصلاح طلب باشیم چه بورکرات ، و یا پر از شعارهای رنگارنگ دمکراتیک بودجه و اعتبارات است که نشان می دهد یک رهبر سیاسی تا چه حد برای تحقق وعده هایش جدی است و یا تنها از روی مصلحت و در ایام انتخابات از مطالبات سخن می گوید  .

واقعیت این است که اگر رییس یک دولت یا رهبر یک کشور بدون اختصاص بودجه و  اعتبارات مثلا از حل مشکلات زنان یا کارگران  سخن بگوید، شوخی خوبی با مردم و افرادی که به او رای داده اند نکرده است . بودجه شاخصه و نماینگر همه برنامه ها و فعالیت هایی است که یک دولت درجهت توسعه ملی یا بخشی از مطالبات ایفا می کند . برنامه ریزی ٬ کنترل و مدیریت منابع همه درگرو بودجه ای است که به یک بخش خاص مثلا حوزه زنان و حل مشکلات مربوط به آن در نظرگرفته می شود .

مدیری که بودجه ندارد مانند رزمنده ای است که تفنگ ندارد چرا که بدون اعتبار چگونه می توان نتایج عملکرد ٬ کارآیی و اثر بخشی برنامه ها و وعده هایی که داده شده را ارزیابی کرد . به عبارتی وقتی بودجه لازم برای رفع مثلا اعتیاد در نظر گرفته نمی شود در واقع و به زبان ساده باید گفت مسوولان قصد حل مشکل اعتیاد را ندارند .

بدون بودجه حتی نمی توان به مشکلات زنان سرپرست خانوار یا کارتن خواب های زن و یا خانه های امن فکر کرد و جناب رییس جمهور باید بداند که بدون حل این سه فقره نمی توان اندکی به وعده های ایشان در حوزه زنان اعتماد کرد چه رسد به وعده هایی که در رابطه با رفع تبعیض های جنسیتی و مواردی از این قبیل داده است .

خانم بروجردی به درستی می گوید : حل مشکلات زنان به تصمیم و اراده مدیران و مراکز قانون گذاری بر می گردد . همه این ها باعث می شود ما تابلویی پیش روی خود داشته باشیم تا ببینیم دولت کجا قرار گرفته و زنان کجا قرار گرفته اند .

و سوال اساسی فعالان جامعه مدنی از آقای روحانی حداقل در حوزه زنان این است که واقعا دولت در کدامین نقطه از وعده هایی که در حل مشکلات مربوط به زنان داده شده قرار دارد آن هم در شرایطی که رییس حزب الله لبنان به صراحت و بدون تعارف می گوید همه نان و آب ما از ایران تامین می شود ولی دولت به دلیل فقدان اعتبارات قادر به احداث خانه های امن یا احداث گرمخانه ها و یا حل مشکلات زنان سرپرست خانوار نیست .

واقعیت این است که برای حل این معضلات نیازمند تغییر نگاه و بهبود روش های بودجه بندی کنونی داریم . روش هایی که بر روی اهداف و نتایج و منابع حاصل از آن اهداف تمرکز می کند و بدون تعارف تصمیم می گیرد که درآمدهای دولت باید در چه زمینه هایی خرج شود و اولویت برای بهبود وضعیت زنان ایرانی چیست ؟

چندی پیش به نقل از ایرنا، شهیندخت مولاوردی گفت : حمایت های اعتباری دولت می تواند مقدمه ای برای توانمندسازی زنان باشد ، و بودجه حوزه زنان باید چند برابر شود . مولاوردی اضافه کرد: محور اصلی فعالیت های معاونت زنان و خانواده در برنامه  توسعه توانمندسازی فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی زنان است و باید دید که چگونه می توان ظرفیت های موجود را هماهنگ و مدیریت کنیم که نتیجه بخش باشد. معاون رییس‌جمهور در امور زنان و خانواده در این‌باره که چرا ذیل بودجه معاونت، فعالیتی برای بهبود وضعیت زنان و خانواده تعریف نشده است، گفت: فعالیت‌هایی با ذکر جزییات در بودجه پیشنهادی معاونت امور زنان و خانواده تعریف شده بود.

شهیندخت مولاوردی افزود: فعالیت‌هایی را ذیل بودجه پیشنهادی ۱۵ میلیارد و ۸۱۵ میلیون تومانی این معاونت برای سال ۹۵ به سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی ارائه داده بودیم ولی در لایحه بودجه تنها ۸۰۰ میلیون تومان بدون ذکر فعالیت‌ها به بودجه معاونت امور زنان و خانواده افزوده شد.به گفته وی، سمن‌های زنان نیز از حوزه‌هایی بود که ذیل بودجه پیشنهادی به آن توجه شده بود.

بنابراین جناب رییس جمهور حتی اگر معاونت زنان و خانواده را به اندازه یک هتل درجه ۳ در نظر بگیرد باید به بودجه و اعتبارات و مطالبات آن بیش از گذشته توجه کند . جناب رییس جمهور حتی اگر مطالبات فعالان جامعه زنان را در نظر نگیرد و به همان فوریت هایی که خانواده و زنان را با بحران روبرو کرده نظر بیافکند می بایست در یک سال باقیمانده از دوره ریاست جمهوری این فوریت ها را جدی گرفته و سازمان های مختلفی را برای حل این بحران ها بسیج کند و حل این بحران ها بدون در نظر گرفتن اعتبارات کافی بی معناست .

بحران هایی که چون زنان و کودکان و نظام خانواده با آن درگیر هستند می تواند پایه های یک نظام اجتماعی را تهدید کند و امنیت و آرامش عمومی را تحت الشعاع قرار دهد .

متاسفانه کارگزاران جامعه به چنین بحران هایی بی توجه هستند و هیچ چاره ای هم برای آن نمی اندیشند . آن ها از مواجه با این بحران ها فرار می کنند و به جای کمک به حل آن به شخص شهیندخت مولاوردی حمله می کنند در حالیکه گناه مولاوردی تنها رو در رو کردن مسوولان جامعه با این مشکلات است و خود موجب هیچکدام از این مشکلات نبوده و نیست .

کارگزاران جامعه باید چاره اندیشی کنند و درک کنند که چگونه جامعه ایران را از گرداب ابن بحران ها نجات دهند ،بحران هایی که تا تبعیض میان زن و مرد در قانون و فرهنگ و نظام آموزشی وجود دارد همچنان پابرجاست و چه بسا این تبعیض آن ها را تا مرز ورشکستگی کل نظام سیاسی پیش برد .واقعیت این است که برنامه ریزی و مدیریت ناصحیح بحران مرتباً دامنه خسارات را گسترده و میزان خسارت را افزایش می دهد. به همین دلیل است که اکنون برنامه ریزی و مدیریت بحرانی که جامعه زنان ایرانی با آن روبروست  تا این اندازه اهمیت دارد .

مسوولان نظام از رهبری تا رییس جمهور و تک تک علمای حوزه علمیه قم باید بدانند که مشکلات و مطالبات زنان ایران مشکل خود آنهاست که اگر به آن بی توجه باشند فردا گریبان خود آنها را خواهد  گرفت چرا که مطالبات بی پاسخ امروز دقیقاً به معنای سوق دادن این انتظارات به روالی غیر قابل کنترل است که نتیجه تصمیم گیری های غلط آن ها و گسترش دامنه بحران ها محسوب می شود. انتظاراتی که نخست قابل پیش بینی ، پیشگیری ، دوم برنامه ریزی، آموزش، و سوم هدایت و حتی کنترل با اتخاذ تصمیم های صحیح در زمان های مناسب بود .

حال سوال اینجاست که مسوولان نظام به جای دشمنی و یا ندیده گرفتن مطالبات زنان چرا به داده ها و اطلاعات و اختصاص بودجه لازم برای برنامه ریزی بی توجه بوده اند و با تصمیم های عجولانه و نسجیده نه تنها بر وخامت اوضاع اضافه کرده اند بلکه از مشروعیت نظام نیز کاسته اند. مطالبات بی پاسخی که به بحران سیاسی تبدیل شده و عرصه فرهنگ و اقتصاد و اخلاق را تحت تاثیر خود قرار داده است و برای پاسخ گویی بدون اختصاص بودجه تو گویی آب در هاوون کوبیدن است .

جناب رییس جمهور پاسخگویی به مطالبات زنان ، امروز نیاز به دانایی دارد . دانایی و دور اندیشی به دور از هر گونه تحجر و جزم اندیشی که نظام کنونی ایران با آن روبروست . ما نیازمند مدیریت دانایی در خدمـــات عمومی و مدیریت دولتی در حوزه زنان هستیم آنهم نه دانایی که ۱۵ سال پیش می توانستیم با بسیاری از این مطالبات عقلایی برخورد کنیم . چرا که نسل امروز با اینترنت، ماهــــــواره، کامپیوتر روبروست .نسلی که با انواع و اقسام شیوه های ارتباطی آشناست که  بیشترین ساعات روز خود را با جهانی از فیلم، سریال، موسیقــــی، نقاشی، کتاب و نمایشگاه می گذراند و ازطریق اینترنت در ارتباط با هزاران موضــوع جدید قرار دارد و قرار است که دولت شما با علم بر همه این موضوعات به وعده های خود در حوزه زنان و مطالبات آن ها عمل کند .

پس شجاعت داشته باشید تا در تاریخ سرفراز باقی بمانید.