تعدادی از زندانیان سیاسی بند ۸ زندان اوین با نوشتن نامه ای ٫به تشریح وضعیت بند خود٫به شرایط اسفبار و غیرقابل تحمل این زندان اعتراض کردند.زندانیان سیاسی امیر امیرقلی٫ آرش صادقی٫بهنام موسیوند٫وحید صیادی نصیری٫صبری حسن‌پور در نامه خود می نویسند:
فعالان سیاسی و زندانیان عقیدتی زندان اوین واقع در اندرزگاه هشت در شرایطی تحمل حبس می‌کنند که در میان آن‌ها جرائمی مانند سرقت، آدم ربایی، قاتلین محکوم به پرداخت دیه، ارازل و اوباش و انواع جرائم مالی که به بهانه کارکردن در بخش‌های درودگری زندان تهران بزرگ به تبعیدگاه اوین، بند ۸ منتقل شدند.
در بین زندانیان حاضر در بند ۸ اوین تعداد زیادی از دزدان دریایی و قاچاقچیان بین‌المللی موادمخدر که از اتباع خارجی هستند تحمل حبس می‌کنند که اکثر آن‌ها محکوم به حبس ابد یا اعدام هستند. درحالی‌که از نقطه‌نظر تفکیک و طبقه‌بندی زندانیان، مصوب تاریخ ۹/۹/۸۹ بازداشتگاه‌ها و یا مراکز اقدامات تامینی تربیتی کشور. از حیث جنس، سن، نوع جرم، وضعیت غذایی و وضعیت سلامتی باید مورد توجه قرار گیرند تا بتوان از هر نوع حادثه و اتفاقی که احتمال وقوع آن برای فعالین سیاسی و عقیدتی است جلوگیری به عمل آید و بار دیگر حوادثی مانند حادثه اخیر اندرزگاه ۸ که منجر به پاره‌شدن ابروی یکی از فعالان سیاسی توسط حمله افراد شهرآشوب نباشیم.
در ارتباط با بهره‌برداری از امکانات زندان براساس ماده ۷۴ می‌بایست در نامه روزانه سازمان زندان‌ها، بدون تبعیض و استثناء در مورد کلیه محکومان به طور یکسان به اجرا گذارده شود که بخشی از این برنامه‌ها شرکت در کلاس‌ها یا کارگاه‌ها می‌باشد. درحالی‌که بر خلاف ماده ذکرشده زندانیان سیاسی و عقیدتی حق استفاده از این نوع خدمات را ندارند.
۱- در ارتباط با بحث بهداشت و درمان لازم به توصیه است. بیماری‌هایی مانند هپاتیت و ایدز در میان برخی زندانیان به‌خصوص اتباع خارجی وجود دارد. بر اساس قانون می‌بایست این بخش از زندانیان که به بیماری‌های صعب‌العلاج مبتلا هستند جهت درمان و نیز عدم شیوع بیماری در بین سایر زندانیان، آزاد و مورد مداوا قرار گیرند. (ماده ۱۱۶ آیین‌نامه داخلی سازمان زندان‌ها)
۲- وجود حشرات موذی مانند ساس، شپش و غیره در اتاق‌ها و عدم رعایت بهداشت فردی برخی از مددجویان موجب انتقال شیوع بیماری‌ها در این بند شده است که طبق ماده ۱۰۵ سازمان زندان‌ها مسئولین زندان‌ها باید حداقل ماهی یک بار و در صورت لزوم چند بار گندزدایی بشود. اما بی‌توجهی مسئولان به این بند مددجویان را با مشکلات عدیده‌ای مواجه کرده است.
اما یکی از آسیب‌ها و تهدیدات جدی دیگر بند، فروش و مصرف مواد مخدر به مقدار زیاد در سطح تمامی سالن‌های اندرزگاه ۸ است. مواد مخدری مانند شیشه، تریاک، هروئین و قرص‌های روان‌گردان که تهیه آن برای بزه‌کاران و مصرف‌کنندگان آن از تهیه آب معدنی ساده‌تر میباشد. به‌ویژه که با سرنگ‌های آلوده و لوازم غیربهداشتی اقدام به استعمال آن می‌کنند که این امر با توجه به آگاهی مسئولین زندان و اندرزگاه در جریان است. به راستی که پاسخ‌گوی این‌همه صدمات روانی یا جانی که هر لحظه زندانیان سیاسی و عقیدتی و حتی دیگر زندانیان با جرایم گوناگون را تهدید می‌کند کیست؟! کدام مرجع قضایی باید نسبت به این مسائل پاسخ‌گو باشد؟!
اگر پایمان را از نقض حقوق فعالین سیاسی و زندانیان عقیدتی فراتر نهیم و نگاهی گذرا به امکانات شرایط زندان در این اندرزگاه کنیم، نقض‌های فراوانی را نسبت به همین آیین‌نامه خودساخته مشاهده می‌کنیم که در این‌جا تنها به مواردی از آن اشاره می‌نماییم.
۱- نبود پزشکان متخصص و عدم رسیدگی به مددجویان که نیاز به داروهای خاص دارند.
۲- مددجویان تازه‌وارد تا ماه‌ها از بدو ورودشان حتی از ابتدایی‌ترین امکانات همچون داشتن یک تختخواب و امکاناتی مناسب برای استراحت و تأمین بهداشت فردی خود محروم می‌باشند.
۳- خوراک مددجویان در طول هفته کنجاله های دامی نامرغوب است و صبحانه مختصری که پاسخ‌گوی نیازهای بدن نیست. (ضمناً طبق برخی اخبار واصله بسیاری از مواد غذایی از طریق انبارهای قاچاق کالا که می‌بایست با توجه به دغدغه بهداشتی منهدم شوند تأمین می‌گردد.)
۴- کلیه مددجویان از دریافت سبزیجات و میوه و لبنیات محروم می‌باشند.
۵- لوازم و وسایل لازم در هر اتاق مانند یخچال، تلویزیون، فرش و ظروف برای طبخ خوراک که از ابتدایی‌ترین لوازم برای هر زندگی می‌باشد، باید با قیمتی گزاف (بالاتر از قیمت بازار) از طریق فروشگاه زندان توسط خود مددجویان تهیه شود.
در این‌جا به بخشی از این آیین‌نامه سازمان زندان‌ها اشاره می‌کنیم تا تناقض‌های گسترده عملکرد مسئولین را به نحوی جامع‌تر بررسی کنیم:
امور داخلی برنامه ریزی روزانه ، تغذیه و بهداشت:
ماده ۷۱- لوازم آسایش برای هر محکوم عبارتند از تختخواب، دشک، بالش، دو تخته پتو، ملحفه برای پتو و دشک
ماده ۹۳- غذای روزانه در سه وعده به ترتیب زیر به متهمان و محکومان داده شود:
صبحانه، ناهار، شام و اغذیه لازم که دارای کالری و ویتامین‌های کافی باشد.
بر اساس برنامه‌های غذایی مصوب و متناسب با شرایط آب و هوا در هر محل با چای و آب آشامیدنی سالم در اختیار محکومان گذارده می‌شود.
ماده ۹۵- حداقل برنامه غذایی عبارتند از: نان، پنیر، چای در صبحانه. ناهار یا شام، سبزیجات تازه یا خشک، برنج، سیب‌زمینی، پیاز، حبوبات، انواع لبنیات، تخم‌مرغ و میوه فصل می‌باشد و در هر هفته حداقل سه بار به محکومان ناهار یا شام با گوشت داده شود.
گفتنی‌است تمامی اقلامی مصرفی و خوراکی قیدشده در موارد اشاره‌ شده بالا علی‌رغم نص صریح قانون مبنی بر تأمین آن‌ها توسط زندان، به وسیله خود مددجویان از فروشگاه اندرزگاه با قیمت‌های بالاتر از نرخ مصوب بازار تهیه می‌گردد که در این بین زندانیانی که از توان مالی خوبی برخوردار نباشند دچار سوءتغذیه و مشکلات عدیده‌ای می‌شوند.
اما یکی از موارد تنش‌زا و مشکل‌ساز در بند، وجود برخی زندانیان وابسته به حاکمیت است که جرمشان چپاول ثروت ملی و هر کدام به بخشی از ارگان‌های حکومتی از جمله سپاه، وزارتخانه‌ها، استانداری‌ها، شهرداری و غیره وابسته و مشغول به کار بوده‌اند.
این دسته از زندانیان با توجه به وابستگیشان به دستگاه حاکم و آبشخور فکریشان، به انحاء مختلف سعی در ایجاد مزاحمت و تنش و درگیری روزانه برای زندانیان عقیدتی – سیاسی دارند که اگر خویشتن‌داری زندانیان سیاسی-عقیدتی نبود شاهد درگیری‌های فراوان در بند بودیم. این دسته از افراد با توجه به اطمینان از حمایت مسئولین زندان از هیچ اقدامی در جهت سخت‌ترکردن محیط زیستی زندانیان سیاسی-عقیدتی دریغ نمی‌کنند.
در پایان ما جمعی از زندانیان سیاسی اندرزگاه هشت به وضعیت و شرایط موجود در این اندرزگاه که مغایر با کیان و شان انسانی و حتی آیین‌نامه خودساخته سازمان زندان‌ها می‌باشد اعتراض می‌کنیم و خواستار اجرای کامل قانون نسبت به تمامی زندانیان و تفکیک و طبقه‌بندی زندانیان هستیم.
امضاءکنندگان
امیر امیرقلی – آرش صادقی – بهنام موسیوند – وحید صیادی نصیری – صبری حسن‌پور