با احترام؛
این همه برای ملاقات رفتم و متوجه شدم خواهرم مریم اکبری منفرد ممنوع الملاقات است، جهت اطلاع شما رضا اکبری منفرد در زندان گوهردشت هستم و خواهرم مریم اکبری منفرد در زندان اوین و این هفته از طریق خانواده مطلع شدم که خواهرم ممنوع الملاقات شده و از ملاقات فرزندانش با او جلوگیری کرده اند و علت را هم صراحتا نامه ایشان به خاطر دادخواهی از عاملان کشتار ١٣۶٧ اعلام کرده و گفته اند ” شما ابروی نظام را می برید” یعنی نامه ایشان مبنی بر نشان دادن محل دفن خواهر و برادرانمان و توضیح خواستن از اینکه چرا انها را بدون هیچ دلیل مشخص و در حالی که سالیان محکومیتشان را در زندان میگذراندند، اعدام کرده اید را جرو “اسرار نظام” و موجب ابروریزی تلقی می کنند و تازه حرف زدن راجع به ان را هم بعد از ٢٨ سال کماکان جرم و اقدام علیه امنیت قلمداد می کنند.
پیش از این هم خودم را به خاطر نوشتن نامه مشابه در دادخواهی ان کشتار تحت فشار قطع ملاقات قرار دادند ولی انچه که باعث نوشتن این نامه به شما شد این است که در وحله اول ” اعتراض انها به خواهرم که چرا راجع به قتل عام ۶٧ نوشته ای و بعد ممنوع الملاقات کردن او “خود نوعی اعتراف به ان جنایت است که همه مسئولین دستگاه قضایی از ان مطلع هستند و نکته دیگر اینکه بچه های خواهرم که یکی از انها دختر ١١ ساله ای است، در این قضیه و به خاطر یک نامه از ملاقات و دیدن مادرش محروم شده، چون مثل همان سال ۶٧ این قوه قضائیه نه فقط متهم بلکه کلیه وابستگان و خانواده او را هم مجازات می کنند، یعنی نه تنها به قاعده “فردیت مجازات” عمل نمی کنند بلکه اصل را بر جمعی و خانوادگی کردن مجازات میدانند و عملا همه را مجازات میکنند لذا از شما به عنوان اصلی ترین نهاد بین المللی حقوق بشر خواستار بذل توجه و اقدام در این زمینه هستم که در این سیستم قضایی و حکومت نه تنها هیچ مرجعی برای تظلم خواهی وجود ندارد بلکه “دادخواهی” خود فی نفسه جرم تلقی مى شود.
رضا اکبری منفرد، زندان گوهردشت کرج – ١٣ ابان ١٣٩۵
رونوشت به:
– شورای حقوق بشر سازمان ملل
– عفو بین الملل
– تمامی ارگان هایی که حقوق کودکان را مد نظر دارند