از درون گورستان زندگان یعنی سلول های زندان با شما حرف می زنم.گور خوابی شما تمثیل و نمادی از زنده
به گور کردن جوانان، زنان و کودکان این سرزمین است. جوانانی که بیکار و معتاد و افسرده و کارتن خواب شده اند و گاه به گاه خودکشی می کنند. زنانی که به خاطر جنسیتشان در معرض انواع تبعیض ها و راه بندها قرار دارند. کودکانی که از اوان کودکی مجبور به ترک درس و مدرسه شده اند و کف خیابانها یا در میان زباله ها می لولند و در خطر انواع آسیبها قرار دارند. ملتی داریم که در نبود آزادی ها شکوفایی و سرزندگی اش تعطیل و مدفون شده این ها همه نمونه هایی از استعداد های زنده به گور شده و پرپر شده دست کم دو نسل از این مردم است.
حالا این حکومت و این دولت، صلاحیت و عرضه اینکه به شما کمکی کند و شما را سر و سامان دهد ندارد. مقصود این حکومت از جمع اوری شما کمک به شما نیست، بلکه به قول خودش به فکر آبروی نداشته رژیم است، نه اینکه دلش برای شما سوخته باشد. چند روزی تحت عنوان جمع آوری و سر و سامان شما تبلیغات می کند. بعد هم اوضاع از این هم که هست بدتر خواهد شد.
آنها که جلو این رژیم دزد و خون آشام ایستادند و جان های پاک خود را برای نجات مردم فدا کردند این روزها را می دیدند و و پیش بینی می کردند. آنها قلبهایی ممل از عشق به مردم داشتند.
ای هموطنان عزیز و گورخواب و کارتن خواب! کمکهای دولتی و حکومتی را نپذیرید آنها را مورد غیض و غضب خود قرار داده و رد کنید زیرا خود آنها هستند که شما را به این حال و روز انداخته اند. کمک های این رژیم خالی از تحقیر و اذیت و آزار نخواهد بود. اقدامات شیادانه اش را بر سرش بکوبید و تنها کمک های مردمی را به طیب خاطر قبول کنید. کمک هایی که بدون واسطه و صمیمانه از دست مردم به شما هدیه می شود قبول است.
این رژیم و دولت از جنسی نیست که بتواند به شما کمک کند. اینها کسانی هستند که از کمک های رسیده به زلزله زدگان بم و اردبیل می دزدیدند و برای خود می فروختند.
علی معزی زندانی سیاسی زندان گوهردشت (رجایی شهر کرج)