ما زندگی نکردیم / حتی برای ساعتی
عزیزانمان را به بهانه های واهی گرفتید و کشتید
امید هایمان / آرزوهای شیرین و معقولمان
آرامشمان / نانمان / نفس کشیدنمان / هوایمان / آب خوردنمان
خاکمان / روستاهایمان / شهرهایمان / استانهایمان
و هرچه را داشتیم .
چرا ؟
عشق را در دلهایمان تبدیل به نفرت کردید
و زندگی را مرگ
و ما بی اندیشه گفتیم : مرگ بر . مرگ بر . مرگ بر
آنانی که برایشان مرگ می خواستید و می خواهید
زندگی می کنند
و ما که طالب زندگی بودیم و هستیم / هر لحظه می میریم .
لطفا سایه های دیوارهای بتنی زور و وحشت را
برای مدتی از اطرافمان بردارید .
آزادی و عدالت می خواهیم . همین
شهین مهین فر