بعد از نه سال ؛ افشین و رامین مجددا در بازداشت هستند،اما یکشان در اداره اطلاعات سنندج و دیگری در زندان مرکزی سنندج و آن زمان اگر بقیه دنبال پرونده انور بودند، امروز انور دنبال پرونده بقیه اعضای خانواده هستش.

بله نه سال از کشته شدن اشرف برادرمان گذشت، پرونده بدستور وزارت اطلاعات به بایگانی سپرده شد، ولی کماکان از نظر خانواده ما این پرونده باز است.

پروژه “مرگ خاموش” مخالفان یا منتقدان، چیز تازه و عجیبی نیست. این پروژه خیلی از خانوادەها را داغدار کرد و متاسفانه خانواده ما هم خارج از این پروژه نبودند.

نه سال پیش در چنین روزی برادرمان ” اشرف حسین پناهی” توسط نیروهای وابسته به «وزارت اطلاعات» به طرز مشکوکی ترور شد.

در آن زمان پسر بزرگ خانواده ما ” انور حسین پناهی” در دادگاهی چهار دقیقەی به اتهام «محاربه و اقدام علیه امنیت ملی» به اعدام محکوم شده بود.

اشرف که خود از فعالین سیاسی و مدنی و حقوق بشری بود، وی که در حمایت از زندانیان کار می کرد و عضو کمیته دفاع از اعتصاب کنندگان زندانیان سنندج بود، از طرفی دیگر پیگیر پرونده انور و دیگر زندانیان می شد، در این میان چند بار تلفنی و دو بار هم حضوری از طرف “وزارت اطلاعات” تهدید میشود که نباید فعال باشد.
ماموران وزارت اطلاعات برای دو بار به خانەمان می آیند و به پدرم میگویند به اشرف بگویید دست از مصاحبه و کارهایش بردارد وگرنه او را می گیریم.

در غروب ۱۳۸۷/۷/۶ شمسی هنگامی که ” اشرف” با امضاء بالغ بر ۵هزار نفری از معتمدین منطقه و اسنادی مبنی بر بیگناهی انور راهی تهران میشود و می خواست پیش وکلای انور برود. توسط یکی از ماشینهای مخفی وزارت اطلاعات زیر گرفته می شود و بعد از آن در اثر ضربه مغزی کشته می شود.

ساعت ٩ صبح روز جمعه روز ۱۳۸۷/۷/٧ خانوادەام توسط یکی از پرسنل بیمارستان سنندج مطلع میشوند که او تصادف کرده و در بیمارستان بستری است.

پزشک قانونی بیمارستان تشخیص میدهد کە برادرم اشرف دچار ضربه مغزی شده است و متاسفانە این چنین شد. که جانش را از دست داد.

بعد از این ماجرا یک هیات فرمالیته از طرف اداره آگاهی می آید و یک تحقیقی می کند اما هیچ نتیجەای نداشت و معلوم نکردند که مسئول کشته شدن وی کیست و یا اصلا چطوری به قتل رسیده است.

هر چند در پی این ترور ، اعتراضی وسیع از طرف فعالین حقوق بشری و مدنی در کردستان ایران ایجاد شد. اما هیچگاه به این پرونده رسیدگی نشد.