امروز شنبه ٢۶بهمن ماه ١٣٩۶ زندانی سیاسی گلرخ ابراهیمی ایرایی در سیزدهمین روزاعتصاب خوراک خود را در زندان قرچک است.
بنابه گزارش سایت نگاه،گلرخ ایرایى بعداز به کما رفتن اعتصاب خشک خود را به ترتبدیل کرد.
روز ۲۰ بهمن در هفتمین روز اعتصاب خود با مشکلات جسمی فراوانی از جمله: سرگیجه، حالت تهوع، لرزش و بی حسی دست و پا و کمبود وزن مواجه بودند.
آتنا دائمی و گلرخ ایرایی از روز ۱۴بهمن۱۳۹۶، در اعتراض به انتقال غیرقانونی‌شان از اوین به زندان قرچک و نقض اصل تفکیک جرائم دست به اعتصاب خوراک تر زده‌اند.
روز ۱۹بهمن ۱۳۹۶، با گذشت شش روز از اعتصاب خوراک در زندان قرچک مسئولان قضایی جز تهدید و بی‌توجهی پاسخی به آتنا دائمی و گلرخ ایرایی نداده‌اند و قصد این دو برای تبدیل اعتصاب غذای تر به خشک از روز بیست و یکم بهمن خانواده‌های آنان را نگران کرده است.
بنا به گفته مادر آتنا دائمی: «نجفی معاون دادستانی بعد از مراجعه مادر آتنا به دادسرا تهدیدش کرد که اگر شلوغ کنی تو را هم می‌فرستیم پیش دخترت آب خنک بخوری و بعد هم به حراست دستور داده که با خشونت از دادسرا بیرونش کنند، این جواب دادستانی بوده، آتنا و گلرخ هم گفتند از روز شنبه (۲۱ بهمن) اعتصابشان را خشک می‌کنند و دیگر آب هم نمی‌خورند و این خانواده‌ها را خیلی نگران‌تر کرده است.»
سازمان عفو بین الملل طی یک بیانیه روز ۱۸بهمن ۱۳۹۶، خواستار آزادی بی قید و شرط و فوری زندانیان سیاسی آتنا دائمی، گلرخ ابراهیمی ایرایی و آرش صادقی شد.
لازم به ذکر است که طبق ماده ۵۱۳ آیین دادرسی کیفری ایران محل تحمل کیفر حبس باید در زندان حوزه قضایی‌ای باشد که حکم صادر شده و تبعید و انتقال پس از قطعی شدن حکم به معنی افزایش خودسرانه مجازات و غیرقانونی است. در پرونده آتنا دائمی و گلرخ ایرایی محل زندگی متهمان و دادگاه صادر کننده حکم در تهران بوده و انتقال آنان به زندان قرچک غیرقانونی است.
اصل تفکیک جرائم نیز که در نامه این دو فعال مدنی آمده ناظر به ماده ۶۹ آیین نامه سازمان زندان‌ها است که در آن ذکر شده محکومان حسب پیشینه، سن، جنسیت، تابعیت، نوع جرم، مدت مجازات، وضع جسمانی و روانی، چگونگی شخصیت و استعداد و میزان تحصیلات و تخصص باید در زندان‌ها طبقه‌بندی شوند.
زندان شهر ری یا قرچک که ویژه زندانیان زن با جرائم عمومی است در بیابان‌های شرق تهران قرار گرفته است. در این زندان بیش از هزار زن در هفت سوله در شرایط پرازدحام و غیر بهداشتی، بدون دسترسی به آب آشامیدنی سالم، غذای مناسب، دارو و هوای تازه نگهداری می‌شوند. بیماری‌های عفونی و مصرف مواد مخدر و خشونت چه بین زندانیان و چه از سوی زندانبان علیه زندانیان در این زندان شیوع گسترده‌ای دارد.
