ارژنگ داوودی از زندانیان سیاسی قدیمی زندان گوهردشت بود که ابتدا به زندان زابل و سپس به جهنمی به نام قرنطینه زندان زاهدان در شرایطی سخت و بدون کمترین امکانات تبعید شد .

ارژنگ داوودی از روز ۱۲ اسفند در اعتراض به شرایط تحمیل شده بر وی و بنا بر گفته خود برای کمی هوا و کمی آفتاب اعتصاب غذا و دارو کرده است.

رییس زندان مرکزی زاهدان بعد از انتشار خبر اعتصاب غذای آقای داوودی از چک پزشکی وی ممانعت به عمل آورد که این مسئله جان وی را باخطر بیشتر مواجه می کند.

این زندانی سیاسی در نامه ای که به مراجع بین المللی نوشته و در فضای مجازی منتشر شد؛ اعلام کرد که: «این زورگویی بی شرمانه و طولانی مدت علاوه بر تشدید بیماریهای قلبی و دیابت؛ باعث شده که دید چشمهایم بیش از پیش ضعیف شود.

از تاریخ ۱۶ دی ۹۶ در پی انتقال مجدد به زندان زاهدان دچار عوارض سوء بسیار حاد و وخیم شدم. زیرا که در دخمه ای کوچک تحت عنوان سلول انفرادی شماره ۲ در قرنطینه زندان نگهداری می شوم و از حق ملاقات؛ تلفن و ارتباط با سایر زندانیان: هواخوری؛ پیاده روی؛ مطالعه کتاب؛ تلویزیون؛ امکان تهیه دارو و غذای متناسب با بیماریها و … محروم هستم».

زندانی سیاسی ارژنگ داوودی همچنان بر اعتصاب غذای خود برای کمی هوا و کمی آفتاب در قرنطینه زندان مرکزی زاهدان اصراردارد.