پس از اعدام ها و کشتار های بی شمار اوایل انقلاب که دست عوامل رژیم باز تر بود، فشار برای واداشتن بهائیان به تغییر مذهب یا بیرون رفتن از ایران در همه جبهه ها آغاز شد و همچنان با جدیت دنبال می شود. اخراج سراسری آنان از ادارات و موسسات دولتی و مصادره اموال، اقدامات هر روزی است که دامن گروه های بزرگ تری را می گیرد. محروم ساختن بهائیان از آموزش عالی تاکتیک دیگری است که برای ازمیان بردن اقلیت بهائی به عنوان یک نیروی موثر جامعه دنبال می شود. اخراج ١۲۸ دانشجوی بهائی تازه ترین اقدام رژیم در این زمینه است. این دانشجویان صرفا به علت مذهب خود از حق آموزش بی بهره می شوند.
بهائیان البته بیکار ننشسته اند. آنها به عنوان یکی از درس خوانده ترین و برجسته ترین گروه های ایرانی، خانه های خود را کلاس های دانشگاه کرده اند. فرهیختگان بهائی به رایگان به جوانان درس می دهند و سطح بالای این دانشگاه های خانگی می تواند مایه رشگ بیشتر دانشگاه های ایران باشد. کیفیت دانشاموختگان این کلاس ها به گونه ای است که در دانشگاه های اروپا امریکا پذیرفته می شوند و متاسفانه مانند بهترین دانشجویان و دانشاموزان ایرانی عموما در همان کشور ها می مانند و از دست ملت ما می روند. نظام حکومتی آخوندی که بر نادانی و خرافات استوار است البته از این فرار مغز ها (تا دویست هزار در سال) هیچ ناراحت نیست و آن را از برکات چاه جمکران می شمارد. ولی آنچه بر بهائیان و دیگر اقلیت های جنسیتی، قومی و مذهبی می رود می باید عزم ما را به برچیدن دستگاه فساد و ستمگری و تاراج جمهوری اسلامی استوار تر سازد. ایران جای همه ایرانیان و مال همه آنهاست. هیچ تبعیض و هیچ امتیاز ویژه ای به هیچ گروهی تعلق نمی گیرد. مذهب مردمان امر خصوصی آنهاست و هیچ کس حق مداخله در باور های دیگران ندارد.