سردبیر محترم سایت نگاه
مدتی است مسئله ای در مورد سایت شما بشدت ذهن بنده را مشغول کرده و در چند نوبت قصد داشتم که با شما آن را در میان بگذارم که متاسفانه بعلل مختلف مقدور نشد چون اصولا زیاد اهل اانتقاد کردن نیستم چه که احساس می کنم شاید خاطری مکدرشود.
تا اینکه دیروز به مطلبی در سایت شما برخورد کردم تحت عنوان:
" یخربون بیوتهم بایدیهم (با دستهای خودشان خانه شان را خراب می کنند): ۱ "
که در پی آن چندین مقاله دیگر در همین راستا در سایت شما قرار داده شد که گویا قضیه از این قرار بوده است که یک سایت بهایی ستیز مطالبی را به شما ایمیل کردند و شما در پی پاسخ دادن به آن بر آمدید.
این موضوع سبب شد که مطلبی که در واقع انتقادی است به سایت شما در کمال خاکساری تقدیم شما بزرگوار نمایم.
همان طور که همه ما میدانیم و سایت شما نیز در مقالات متعدد متذکر شده است یکی از وظایف اصلی یک فرد بهایی این است که تا آنجایی که می تواند در رد ردیه ای که بر ضد امر مبارک نوشته شده است درحد توان خود مطالبی ارائه دهد همانطورکه حضرت بهاالله در لوح سلمان می فرمایند: " … بر جمیع نفوس حتم است که بر ردّ من ردّ علی الله آنچه فادر باشند بنویسند." و در ادامه می فرمایند: " اگر نفسی در ردّ من ردّ علی الله کلمه مرفوم دارد مقامی به او عنایت شود که جمیع اهل ملا اعلی حسرت آن مقام برند." که انصافا سایت شما مقالاتی وزین و پر محتوا در اکثر موارد ارائه نموده که برای افراد بسیاری از جمله خود من آموزنده است و در رفع شبهات ایجاد شده بسیار موثر است.
اما سئوالی که در اینجا مطرح می شود این است که حقیقتا به چه مطلبی می توان ردیه گفت؟ یا اصولا تعریف شما برای ردیه و ردیه نویس چیست؟ آیا به نظر شما ما باید در برابر هر نوع توهین و فحشی واکنش نشان دهیم و قلم فرسایی کرده وقت بگذاریم و جواب آن را بدهیم ؟
برای مثال یک نمونه را فقط خدمت شما ارائه می دهم چه که قصد گرفتن وقت گرانبهای جنابعالی را ندارم در مقاله ای که عنوان آن در بالا ذکر شد شما مطلب فرد نادان و بی ادبی را تحت سئوال اول می آوردید ( که البته تمام موارد آن مقاله همینگونه است ) که در مقاله بعدی مطالب توهین آمیز آن را قرمز نیز کرده اید که عین سئوال یا توهین آنها اینگونه است :
" به عبارتی ساده تر شما نه مثقال طلا فراهم بکنید و به ناموس هر بهائی که خواستید تجاوز بکنید. بالاترین دیه یا مجازات آن نه مثقال طلا است. با نه مثقال طلا به در خانه هر بهائی که خواستید بروید و کام دل از نوامیس آنها بستانید. "
آیا به نظر شما مطلب سخیفی مثل سئوال فوق که توهینی است آشکار و ماهیت آن مشخص باید جواب داده شود؟ یا در شان سایت شما است که چنین توهیناتی را منعکس کند؟
یا اصولا این مطلب سخیف را در بوق و کرنا کرد و در همه مقالات و در واقع پاسخ ها با افتخار آورد که ما می توانیم جواب دهیم؟
من فکر می کنم این کار مثل این است که فردی بگوید بهاییان همه خر هستند (مثل ایراد اغنام الله) بعد ما تمام تلاش خود را بکار بریم و از تمام کتب آسمانی دلیل آوریم وهر چه می دانیم زیر و رو کنیم و از همه مهمتر وقت گذاریم و الحق جوابی دندان شکن دهیم و ثابت کنیم که نه ما خر نیستیم ؟!! و حداکثرش این است که فرد می گوید ممنون من قانع شدم.
فردا همان فرد می آید و می گوید بهاییان همه گاو هستند( چه که اصولاً این افراد بدنبال حقیقت نیستند وتنها قصدشان بهانه گیری و توهین به پیامبران الهی و پیروان مظلومشان می باشد ) و دوباره تلاش ما شروع می شود و این چرخه به نظر بنده تا ابد می تواند ادامه داشته باشد چه که تعداد حیوانات و در واقع جانداران هستی از پروکاریوت گرفته تا یوکاریوت نا محدود است و در هر زمان هر فرد جاهل ومغرضی می تواند یکی از آنها را بکار برد و هر روز توهینی جدید به امر نازنین و پیروان مظلومش داده شود.
حقیقتا این کار ما چه تاثیر مثبتی می تواند داشته باشد؟
و از این بدتر وقتی است که ما هم بخواهیم مقابله به مثل کنیم همان طور که شما در مقاله ای که نوشته اید مجبور شده اید برای اثبات مطالبتان به دیانت مقدس اسلام ایراد بگیرید که اگر اینجا پیامبر ما این را گفت پیامبر شما نیز اینجا و آنجا اینگونه گفت و اینطور عمل کرد.
حقیقتا اگر اینگونه باشد تفاوت ما با آنها در چیست؟ نهایت این است که یکی ابتدا توهین می کند و دیگری دوم و اگر ما بخواهیم جواب فحاشی و توهین های آنها را بدهیم مجبور به مقابله به مثل می شویم.
آیا اگر سگی پای ما را به دندان گرفت ما هم باید همین کار را با او بکنیم؟
آیا سکوت در بعضی اوقات نمی تواند موثرتر باشد؟ همانگونه که حضرت اعلی در مقابل خیلی از سئوالات علمای عصر خود که در واقع توهینی بیش نبود سکوت می کردند( در این مورد دوستان می توانند به مقاله زیبای مجلس مناظره باب با علمای تبریز نوشته آقای تورج امینی مراجعه کنند).
آیا فکر نمی کنید بهترین جواب برای ابلهان خاموشی باشد؟
به نظر من بدتر از همه این است که آنها در پی آنند تا از ما نقطه ضعفی بگیرند پس ردیه ای یا در واقع فحش نامه ای می نویسند که عکس العمل ما مطلوبی است که آنها بدنبالش هستند یعنی بدنبال این هستند تا مطلبی بنویسند یا کاری انجام دهند که عکس العمل خاصی که بدنبالش هستند از ما سر بزند و به مقاصد سوء شان برسند.
آیا به نظر شما ما نباید تیز بینانه تر و زیرکانه تر از این عمل نمائیم؟
امیدوارم که توانسته باشم منظور خود را برسانم وامیدوارم جسارت بنده حقیر را عفو بفرمایید. و با تشکر از تمام کسانی که حقیقتاً در رفع شبهات اهل غرض جانانه می نویسند.
موفق و موید باشید.
شمیم جابری