امروز چهارشنبه ۱۳ فروردین ماه ۱۳۹۹, دستکم ۱۰ تن از زندانیان محبوس در زندانهای تبریز و زندان مرکزی ارومیه به بازداشتگاه ارگانهای امنیتی داخل این زندانها موسوم به بند امن و یا یازداشتگاههای خارج از این زندانها منتقل شدند. دلیل این انتقال اعتراضات روزهای گذشته زندانیان محبوس در زندان مرکزی تبریز و زندان ارومیه به محرومیت آنها از حق دسترسی به اقلام بهداشتی و مواد ضد عفونی کننده برای جلوگیری از ابتلا به ویروس کرونا و همچنین محرومیت زندانیان از حق مرخصی و سایر حقوق شهروندی آنها صورت گرفت.
بنابه گزارش سایت حقوق بشری نگاه به نقل از شبکه حقوق بشر کردستان, امروز چهارشنبه ۱۳ فروردین ماه ۱۳۹۹, ماموران امنیتی با حضور در زندان مرکزی ارومیه و همچنین زندان مرکزی تبریز اقدام به انتقال دستکم ۱۰ تن از زندانیان محبوس در بندهای این ۲ زندان به بندهای امنیتی داخل این ۲ زندان و یا پس از پوشاندن چشمهای زندانی فرد را به بازداشتگاههای مخفی ارگانهای امنیتی خارج از زندان منتقل کردند. انتقال این زندانیان به بازداشتگاههای ارگانهای امنیتی به دلیل اعتراضات چند روز اخیر در زندان مرکزی تبریز و زندان ارومیه که از سوی زندانیان به دلیل عدم دسترسی آنها به اقلام بهداشتی از قبیل ماسک و مواد ضدعفونی کننده محیط و محرومیت زندانیان از حق مرخصی و سایر حقوق زندانیان برگزار شد صورت گرفت.
بنقل از یک منبع مطلع: ” شامگاه دوشنبه ۱۱ فروردین‌ماه زندانیان بند ۱-۲ زندان مرکزی ارومیه به دلیل عدم اعطای مرخصی و آماری بالای این بند که خبر شیوع ویروس کرونا را بیشتر کرده دست به اعتراض زدند. پس از آغاز این اعتراض، ده‌ها تن از نیروی گارد زندان در مقابل درب ورودی این بند مستقر شده و زندانیان را تهدید کرده در صورت ادامه این اعتراض، اقدام به تیراندازی خواهند کرد”.
این منبع مطلع همچنین گفت: “تعدادی از نیروهای امنیتی با هماهنگی مسئولان دفتر اداره اطلاعات مستقر در زندان از ترس گسترش این اعتراضات تعداد ۸ زندانی محکوم به اعدام را در بندهای ۱۴ و ۱۵ زندان مرکزی ارومیه به هواخوری این زندان منتقل و پس از پوشاندن کیسه بر سر این افراد هر ۸ نفر آنها را به یکی از بازداشتگاههای ارگانهای امنیتی در ارومیه منتقل کردند”.
این منبع مطلع افزود: “از روز سه شنبه ۱۲ فروردین ماه ۱۳۹۹, مسئولان زندان مرکزی ارومیه در ۲ بند ۱-۲ و ۳-۴ این زندان اقدام به نصب دستگاه کور کننده سیگنال و دیتای موبایل « جمر » کردند. همچنین نیروهای یگان ویٰژه به همراه گارد زندان ارومیه در راهرو اصلی این زندان حضور به شکل گسترده حاضر هستند و کوچک ترین حرکت زندانیان را با باتوم و سرکوب جواب می دهند”.
همچنین یک منبع مطلع از تبریز گفت: “روز دوشنبه هفته جاری، تعداد ۲ تن از زندانیان محبوس در زندان مرکزی تبریز به یکی از بازداشتگاههای امنیتی خارج از این زندان منتقل شد و ۴ زندانی دیگر هم به بند امن در داخل زندان مرکزی تبریز زندان منتقل شدند”.
براساس اعلام این منبع مطلع: “داریوش طهماسبی”، زندانی که در جریان اعتراض‌های این زندان زخمی شده بود پس از بازگشت از بیمارستان به زندان مرکزی تبریز, قبل از ورود به بند ۹ زندان به همراه ۲ زندانی دیگر این بند بنامهای “یاسر اصغری” و “اسفندیار واحدی” به بند امن زندان مرکزی تبریز جهت بازجوئی منتقل شدند و تا این لحظه از حق ملاقات و تماس با خانواده محروم هستند. همچنین ۲ تن دیگر از زندانیان محبوس در زندان مرکزی تبریز بنامهای “شهرام بایگان” و “ابوالفضل صارمی”, پس از فراخوانده شدن آنها به دفتر رئیس اندرزگاه توسط نیروهای امنیتی با چشم بند و دست بند و پابند به بازداشتگاه خارج از زندان تبریز منتقل شدند.”
لازم به ذکر است, در تاریخ ۱۲ فروردین ماه ۱۳۹۹, در پی نارضایتیهای زندانیان محبوس در زندانهای کشور و اعتراضات گسترده در سایر زندانها نیروهای امنیتی و یگان ویژه نیروی انتظامی در شهرستان ارومیه به حالت آماده باش کامل در آمدند. همزمان با این اقدام نیروهای امنیتی اطراف زندان مرکزی ارومیه را محاصره کرده بودند.
در تاریخ ۱۲ فروردین ماه ۱۳۹۹, زندانیان محبوس در زندان شیبان اهواز در دومین روز از اعتراض گسترده شان در محرومیت از اعطای مرخصی و همچنین عدم دسترسی به اقلام بهداشتی و ضد عفونی کننده محیط برای مقابله با ویروس کرونا در پی یورش گسترده نیروهای امنیتی و استفاده از سلاح گرم سرکوب شدند. ماموران امنیتی به محاصره اطراف این زندان و استقرار آنها بر پشت بام سالنهای زندان شیبان اهواز اقدام به شلیک با سلاح گرم و همچنین استفاده از گاز اشک آور کردند. براساس اعلام فعالان حقوق بشر تعداد کشته شدگان اعتراض زندان شیبان اهواز ۱۷ نفر گزارش شده است.
در ساعات پایانی دوشنبه ۱۱ فروردین ماه ۱۳۹۹, جمعی از زندانیان محبوس در بند ۲ زندان سپیدار اهواز در اعتراض به محرومیت از حقوق شهروندی از قبیل عدم دسترسی آنها به مواد ضدعفونی کننده و سایر اقلام بهداشتی و همچنین محرومیت آنها از حق مرخصی و سایر حقوق زندانیان دست به اعتراض در این زندان زدند.
در تاریخ ۱۰ فروردین ماه ۱۳۹۹, در ادامه شورشهای گسترده در زندانهای ایران, زندانیان محبوس در بندهای ۱۳ و ۱۴ زندان عادل آباد شیراز در اعتراض به محرومیتشان از دسترسی به لوازم بهداشتی و سایر اقلام ضد عفونی کننده محیط برای مقابله با ویروس کرونا و سایر حقوق زندانیان اعتراض گسترده ای را ترتیب داده بودند.
در تاریخ ۷ فروردین‌ماه ۱۳۹۹، حقوق بشر در ایران با انتشار گزارشی از درگیری در زندان مرکزی تبریز خبر داده بود. این زندانیان در اعتراض به پذیرش زندانی جدید بدون طی دوره قرنطینه و تاخیر در بررسی پرونده‌های زندانیان و اعزام آنها به مرخصی علیرغم شیوع ویروس کرونا در کشور دست به اعتراض زده بودند. بر اساس مستندات هرانا، دود غلیظی از محل زندان برخواسته و صدای تیراندازی نیز شنیده شده بود.
همچنین در تاریخ ۸ فروردین ماه ۱۳۹۹, در پی شیوع ویروس کرونا در ایران و محرومیت زندانیان از حق مرخصی و محرومیت آنها از دسترسی به اقلام بهداشتی و ضد عفونی کننده محیط, دستکم ۷۰ زندانی محبوس در زندان سقز در پی اعتراض گسترده اقدام به فرار از این زندان کردند.
پیش از این هم در تاریخ ۲۹ اسفند ماه ۱۳۹۸, تعدادی از زندانیان محبوس در زندان پارسیلون خرم آباد واقع در استان لرستان هم از آن زندان متواری شده بودند.
در تاریخ ۹ فروردین ماه ۱۳۹۹, زندانیان محبوس در زندان همدان در ادامه موج نارضایتی زندانیان محبوس در زندانهای کشور به سبب محرومیت در دسترسی به اقلام بهداشتی و ضد عفونی کننده جهت پیشگیری در ابتلا به ویروس کرونا و سایر حقوق زندانیان از قبیل حق مرخصی نارضایتی خود را از وضع موجود ابراز کرده بودند.
طی هفته های اخیر با توجه به شیوع ویروس کرونا و وسعت ابتلای این بیماری در میان زندانیان محبوس در زندانهای کشور با توجه به زندگی دسته جمعی این شهروندان در محیطهای آلوده زندان و محرومیتهای گسترده در دسترسی زندانیان به اقلام بهداشتی و نبود سایر امکانات درمانی و بهداشتی در بهداری زندانهای کشور موجی از نارضایتی را در میان زندانیان بوجود آورده است.
دسترسی افراد به امکانات پزشکی و بهداشتی از جمله موارد تاکید شده در ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر می باشد و بر محق بودن افراد بر تامین اجتماعی مناسب از نظر بهداشت, درمان, خوراک, مسکن, پوشاک و برخورداری از خدمات حمایتی اجتماعی در مواقع بیکاری ، بیماری ، نقص اعضا ، بیوگی ، پیری یا در تمام موارد دیگری که به علل خارج از اراده انسان، وسایل امرار معاش او از بین رفته باشد از شرایط آبرومندانه زندگی برخوردار شود.
محرومیت از حق درمان زندانیان در ایران از جمله مواردی است که به دفعات گزارشگران ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور ایران نیز بر آن تاکید کردند و بعنوان جزئی از موارد نقض حقوق بشر در ایران از آن یاد کردند.
زندانیان محبوس در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر بر آن تاکید شده است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی گوناگون که میتوان گفت اکثر این افراد این بیماریها را از زمانی که در زندان محبوس گردیده اند به آن مبتلا شده اند و از سوی دیگر پرونده سازیهای پی در پی برای آنها از جمله مواردی است که مستند و مشهود است.
مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از این مسئله بعنوان یک اهرم فشار در جهت تفهیم نظریات و یا اتهامات وارده بر افراد استفاده میکنند که این مورد ناقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر میباشد.