وطن کجاست؟
وطن کجاست؟ مگر این وطن همانجایی نیست که انسان در آن متولد می شود، سنین کودکی را در آن می گذراند، در آب و خاکش رشد می کند و می بالد و به بار می نشیند؟ آیا این وطن همان نیست که از آن زمان که چشم در آن می گشاییم ، فروتنانه هر آنچه دارد به پای انسان می ریزد و در این گستره او را در برمی گیرد و از آنچه در اندرون دارد صمیمانه براو می افشاند. وطنی که همیشه در تلاش است تا بستری راحت برای او فراهم آرد تا در آن بیارامد ،خاطری آسوده و ذهنی حدید به او می بخشد تا به خوشبختی بیندیشد و به او دانش و فن می آموزد که به خوشبختی دست یابد تا این انسان از سرمایه که وطن برای او اندوخته است برای دیگرهموطنان هزینه کند و خاک وطن را گهربار سازد.
آری، این است وطن . این است سرزمین . اما این وطن برای بهاییان چه کرده است؟ این سرزمین برای ایشان چه ارمغان آورده است؟ ازهمان زمان که چشم گشودیم ، بی عدالتی بود و تعب و رنج و بلا که از یسار و یمین فرو می ریخته است.
آنچه که در سالهای اخیر باید برای ما مسجل شده باشد، این است که جمهوری اسلامی، پیروان دیانت بهایی راهرگز به عنوان یک انسان صاحب حقوق مدنی به شمار نیاورده است. درست است که در برخی موارد ودراثربعضی تحولات سیاسی و شاهد نرمش ها یا سختگیری های بیشتری بوده ایم ، اما واقعیت این است که سیاست کلی نظام همواره ثابت بوده است و خط مشی آن محو پیروان آن از ایران می باشد که این کار را به طریق ممکن انجام می دهد. تشویق به خارج شدن بهاییان از ایران و صدور سهل و سریع روادید برای آنان از نمونه های بارز آن می باشد.عقیم کردن فرهنگی این جامعه نیز ازسیاستهای همیشگی بوده است که ممانعت ورود دانشجویان بهایی به تحصیلات عالی از التزامات این سیاست می باشد. همان جوانانی را که این وطن باید مهربانانه در بر میگرفته است تا پربار گردند، این چنین از خود می راند.
اما با همه بی عدالتی ها و بی انصافی ها،با همه رنجها و دشواریها، باهمه نادیده گرفته شدنها ، نادیده گرفته شدن حقوق افراد بهایی، نادیده گرفته شدن استعداد جوانان بهایی و حتی تلاش برای نادیده گرفتن خود بهاییان و نفی حیات آنان ، پاسخ آنان چه بوده است؟ واکنش بهاییان چیست؟ آیا هرگز کسی شنیده است که این بی بهره گان فریاد برآرند که " این وطن برای ما وطن نبود" .؟ در قبال اقدام دولت جمهوری اسلامی در منع جوانان بهایی از تحصیلات عالیه ،بیت العدل اعظم مرجع بهاییان عالم چه پیامی به ایشان می دهد؟
در پیام ۹ سپتامبر ۲۰۰۷ بیت العدل اعظم خطاب به دانشجویان بهایی که از نحصیل محروم شدها ند میفرماید: "با وجدانی روشن و دیدگاهی عالم بین ، با احتراز کامل از دخالت در هیچ نوع سیاست حزبی، و با رعایت حرمت قوانین و نظم اجتماعی ، برای احیای وطن خود بیش از پیش جهد و کوشش نمایید."
عجیب است نسبت ما با این وطن. به مانند فرزندی که از مهر مادری ، مانند سایر فرزندان نسیب نبرده و از مادر جز تعب بر او وارد نگشته، اما ملزم است که حق فرزندی رابیش از سایرین به جای آورد. به راستی معنای وطن برای ما مفهومی عجیب است.
افشین خسروی