وقتی از دیدگاه قانون اساسی ایران این موضوع را بررسی کنیم توجه به اصول ۱۴و۱۹و۲۰و۲۲و۲۳وبندهای۱۴و۸ و۹اصل سوم،این تصویر رااز قانون اساسی به دست می دهد که آن سند؛تساوی در برابر قانون،محفوظ و مصون بودن جان و مال و شغل ومسکن و آزادیعقیده، انتخاب شغل بر خورداری از تامین اجتماعی،دادخواهی و برخورداری از حق آموزش و پرورش و امثال اینها صرف نظر ازهر نوع وابستگی قومی ، زبانی و مذهبی را به رسمیت می شناسد و مبین ایناست که اتباع و شهروندان بدون هیچ گونه تبعیضی می توانند از این حقوق بهره مند شوند.

در مقررات بین المللی و در صدر آن منشور ملل متحد و اعلامیه جهانی حقوق بشر همه بر تساوی افراد بشری و برخورداری آنان ازحقوق و آزادی های اساسی بدون تبعیض از حیث نژاد ،جنس ،زبان یا مذهب تصریح شده است:مقدمه و مواد ۵۵ و ۱۳ و ۷۶ منشور ملل متحد و ماده ۲ اعلامیه جهانی حقوق بشر( مصوب دولت ایران درسال۱۳۲۴)

ماده ۲ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و مواد ۱۸ و۱۹و۲۴ و۲۵ و۲۶(مصوب دولت ایران در سال ۱۳۵۴)، کنوانسیون رفع تبعیض در تعلیم و تربیت یونسکو(مصوب دولت ایران در سال ۱۳۴۶)مقاوله نامه شماره ۱۱۱در مورد رفع تبعیض در استخدام و اشتغال مصوب سازمان بین المللی کار(مصوب دولت ایران درسال۱۳۶۳) کل بر تبعیضات ناروا بر این جامعه دلالت دارد.

از جمله دراعلامیه حقوق بشر دراسلام که در سال ۱۹۹۰ میلادی به تصویب اعضای کنفرانس اسلامی رسید بطور کلی مبانی حقوقی ۱) حق حیات ۲) حق کرامت انسانی ۳) حق تعلیم و تربیت ۴) حق آزادی مسئولانه ۵) حق مساوات در برابر قانون را برای کلیه ی انسانها شناخته و عدم انجام آنها را ارتکاب خطا در دین بشمار آورده است.

حال از ان مقام محترم در خواست می نمایم که موضوع را بررسی نموده و حقی را که به ناحق از بنده ضایع گردیده بازگردانید.

با تشکر

شایان مقیمی