بنابه گزارش سایت حقوق بشری نگاه، زندانی سیاسی زینب جلالیان که از تاریخ ۵تیر در حالیکه در اعتصاب غذا بسر میبرد بصورت ناگهانی به زندان کرمان منتقل شد وی، همچنان در اعتصاب غذا در سلول انفرادی و بدون هیچگونه ارتباط با اعضای خانواده اش بسر میبرد.

یادآوری می شود که انتقال این زندانی سیاسی از زندان قرچک و تبعید وی به زندان کرمان رسما به خانواده وی ابلاغ نشده است و وی نیز تا این لحظه از هرگونه امکان تماس یا ملاقات با خانواده خود محروم بوده است.

لازم به ذکراست ، که این زندانی سیاسی مقاوم احتمالا همچنان در اعتصاب غذا بسر می‌برد، آغاز اعتصاب غذا زینب جلالیان از روز ۳۱خرداد درزندان قرچک ورامین بادرخواست بازگشت به زندان خوی و یا انتقال به زندان اوین شروع شد و همچنین درخواست رسیدگی های پزشکی پس از ابتلا به کرونا را  داشت است.

یاداوری میکنیم ، که تست کرونای زینب جلالیان در زندان قرچک ورامین توسط پزشکان متخصص مثبت اعلام شده بود اما ماموران زندان وی را از هرگونه رسیدگی پزشکی محروم کرده اند.

شایان ذکر است،  که ماموران اطلاعات تلاش زیادی برای خریدن و به ندامت کشاندن این زندانی سیاسی کرده و می کنند در آخرین گزراش در این رابطه خانواده جلالیان اظهار داشته که در طول مدتی که زینب جلالیان در قرچک ورامین زندانی بوده، دو نفر که خود را «وکلای حقوق بشری» معرفی کرده اند با خانم جلالیان ملاقاتی داشته و از وی خواسته اند تا برای بهبود وضع خود با نهادهای امنیتی همکاری کند. زینب جلالیان اما به خانواده خود گفته بود که بدلیل عدم اعتماد به این افراد، از ادامه گفت و گو و صحبت با آنها وطرح خواسته هایش خودداری کرده است.

این زندانی سیاسی پیشتر نیز بارها و بارها درخواستهای ماموران وزارت اطلاعات را برای انجام مصاحبه و ندامت رد کرده و اگر چه فشارهای بسیار زیادی از جمله شکنجه و محرومیت از درمان و احتمال از دست دادن بینایی چشمانش را تحمل میکند اما حاضر به همکاری با وزارت اطلاعات و دیکتاتوری جمهوری اسلامی نشده است.

از جمله اینکه وزارت اطلاعات شرط فرستادن زینب جلالیان به بیمارستان برای درمان را مصاحبه تلویزیونی اعلام کرده است و این زندانی سیاسی از انجام اینکار نیز امتناع کرده و به همین دلیل علیرغم تایید پزشکان در مورد ضرورت درمان، وی از این حق محروم است.

زینب جلالیان نوشته است: «ای ستمگران، نظاره‌گر بودید و هستید، دیدید نمی‌شود با قتل‌عام، شکنجه و زندانی کردن ما زنان، جلوی حق خواهی ما را بگیرید. وقتی یک زن جوهرش با آزادی سرشته شده باشد، هیچ ظلم و زوری نمی‌تواند او را به زانو در بیاورد.
من زمانی به این حقیقت پی‌بردم که در چنگال ستمگران جمهوری اسلامی بودم. لباسهای مرا بر روی تنم پاره کردند، چشم‌هایم را بستند، دست و پایم را با زنجیر به تخت آهنی بستند و شکنجه وحشتناک مرا شروع کردند. باور کنید هر وقت ستمگران، ظلم و شکنجه را بر من بیشتر می‌کنند، من جسورتر و مقاوم‌تر می‌شوم.».

سازمان عفو بین‌الملل با انتشار بیانیه‌ای در اسفند۹۸ از مقامات حکومتی ایران خواست که زندانی سیاسی زینب جلالیان را آزاد کنند و به ۱۲ سال حبس ناعادلانه وی پایان دهند