امروز جمعه ۱۷ امرداد ماه ۱۳۹۹ احمد شیرانی زندانی سیاسی از زندان اردبیل با نگارش نامه‌ای سرگشاده خواستار اعطای مرخصی به زندانیان سیاسی شد.
اینجانب شیراحمد شیرانی، زندانی سیاسی بلوچ به ۲۲ سال تبعید در زندان اردبیل محکوم شده‌ام و هم اکنون ۱۱ سال است در تبعید و زندان به سر می‌برم. جهت اطلاع می‌گویم دو سال از این مدت را در سلول‌های انفرادی بازداشتگاه‌های اطلاعات اوین تهران و اطلاعات زاهدان همراه اعمال شاقه و شکنجه‌های جسمی، روحی و محروم از داشتن وکیل و ملاقات با خانواده سپری کرده‌ام. آثار ناشی از شکنجه بر بدن و پاهایم وجود دارد که وصفش در این بحث نمی‌گنجد.
صادقانه و شفاف می‌گویم که سیاست و نگاه دستگاه‌های قضایی و امنیتی در قبال ما زندانیان سیاسی نگاهی مسموم و آکنده از تعصب، تبعیض و افراط است؛ و نه منطق، واقع گرایی و دیدن حقایق؛ چرا که با منظر و تفکر رادیکالیسم حاکم بر عقاید خودشان ما را مورد ارزیابی و قضاوت قرار داده‌اند، بدون توجه به علت‌های اصلی موضوع ما را بر همین مبنا و معیار به احکام سنگین و طولانی مدت محکوم کرده‌اند.
بدون آنکه فکر کنند و در نظر بگیرند که ما زندانیان سیاسی شهروندان این کشور هستیم که در طی سالیان متمادی به خاطر تبعیض دستگاه‌های که خودشان مسئول آنها بوده‌اند و بی عدالتی‌های ساختاری و سیستماتیک در کشور، مورد ظلم واقع شده‌ایم. از این گذشته، بی توجهی مسئولان و نادیده گرفتن مطالبات به حق مردم و اعمال سیاست‌های قهرآمیز و سرکوبگرانه و نشنیدن صدای آنان و عدم درک صحیح خواسته‌ها، مطالبات و مشکلاتشان، باعث تحمیل خسارت‌های جانی و مالی سنگینی شده است. در نتیجه این سیاست‌های نادرست رواج فقر مطلق، بیکاری، اعتیاد، تبعیض، فساد سیستمی و شکاف طبقاتی و پایمال شدن حقوق شهروندی و ملی و سلب آزادی‌های مدنی، سیاسی و … را به ارمغان آورده است.
لذا پرواضح است که مردم نسبت به حاکمیت بی اعتماد و دلسرد شده و دست به اعتراض زده‌اند که در همین راستا جمع زیادی از فرزندانشان کشته یا زندانی شده‌اند؛ خسارت و تبعات جبران ناپذیری را در زندگی و سرنوشتشان به وجود آورده است.
دردناک‌تر اینکه هیچوقت این مشکلات به صورت واقع‌بینانه، ریشه‌ای و منطقی مورد رسیدگی، کنکاش، ارزیابی و قضاوت قرار نگرفته است. بلکه بالعکس، همیشه با استفاده از قوه قهری و با توسل به زور و نظامی گری و سرکوب، اعدام، زندان و تبعید توسط مسئولان پاسخ داده شده است. این امر نتیجه‌ای جز شعله‌ور شدن آتش بی عدالتی و نا امنی در بر نداشته است.
حال ای سران حاکمیت که در مسند قدرت قرار دارید و دارید در این کشور حکمرانی می‌کنید، به شما می‌گویم که از آه مظلومان و خشم و غضب الهی که در کمین است بترسید و فریاد حق طلبانه و عدالت خواهی مردم مظلوم خود به خصوص فرزندان سیاسی آنها را که در بند و اسارت شما هستند، بشنوید و وضعیتشان را در این شرایط بحرانی و نامناسب زندان‌های کشور مورد توجه جدی، رسیدگی، بررسی و بازنگری قرار دهید.
حال که نتوانستید این بیماری مرگبار را کنترل و مهار کنید چرا حداقل با مرخصی زندانیان که سال‌هاست در زندان و در معرض خطر ابتلا به انواع بیماری‌های مرگبار از جمله همین اواخر در معرض ابتلا به کرونا قرار دارند و متاسفانه تعدادی هم مبتلا شده‌اند و شما هم مطلع هستید و در خبرها دارید، موافقت نمی‌کنید. این بی توجهی شما که عامدانه هم است، باعث به خطر افتادن زندگی و جان این افراد شده است.
مگر غیر این است که این افراد فرزندان این ملت و شهروندان این سرزمین هستند که فقط خواستار آزادی و برقراری عدالت‌اند و هیچ هدفی جز این نداشته و ندارند و به خاطر همین باورها و ارزش‌هایشان در شرایط سخت روزگار ناعادلانه محکوم و زندانی شده‌اند. یا اینکه واقعا قصد دارید با استفاده از بیماری کرونا جانشان را در خطر بیندازید. پس مطمئن باشید برای هیچ انسان آزاده و با وجدانی که به حداقل معیارهای انسانی و اخلاقی پایبند باشد، این شرایط قابل درک و پذیرش نیست و قاعدتا این مسئولیت بر عهده شماست که باید آن را بپذیرید و نسبت به حفظ جان و سلامتی زندانیان سیاسی و آزادی آنان از زندان، تمام اقدامات لازم را انجام دهید تا اندک مرهم بر زخم‌ها و رنج‌های کهنه خانواده هایشان باشد که در زمان شیوع ویروس کرونا تعدادی از عزیزانشان را از دست دادند و عزادار شدند.
شیراحمد شیرانی،
مردادماه ۱۳۹۹
زندان اردبیل