تخریب قبرستانها: بغض تاریخی در گلوی شیعه یا گفتمانهای نادرست دینی
کاویان صادق زاده میلانی
قبرستان بقیع واقع در مدینه از مکانهای روحانی و مقدس در نزد شیعیان است. این زمین که به دستور پیامبر اسلام به عنوان قبرستان مورد استفاده قرار گرفت در صدر اسلام مدفن بسیاری از بزرگان زمان خود شد. برخی از شهدای غزوه احد، ابراهیم فرزند رسول اکرم و عباس عموی پبامبر در این قبرستان تاریخی آرمیده اند. ارزش مضاعف این قبرستان برای شیعیان در دفن چهار امام از امامان شیعی است. آرامگاه امام حسن مجتبی، امام سجاد، امام محمد باقر و امام جعفرصادق، نیز در همین مکان است. متاسفانه و از قضای بد روزگار پس از حمله وهابیها به مدینه در هشتم شوال ۱۳۴۴ قمری گنبدها و بناهای پیرامون قبور امامان شیعه و دیگر قبرها به کلّی ویران شد و جز چند سنگ و کلوخ از آن باقی نماند. این عملکرد نشانه ای از ضعف و کاستی گفتمانهای دینی است. اگر وهابیها و آل سعود با شیعه سر ستیز داشتند شایسته بود که این ستیز را در سر میز مباحثه و یا در نشستهای دینی و یا در تالیف کتاب و بحث ایدئولوژیک حل می کردند نه با تخریب قبر رفتگان.
جالب اینجاست که کشورهای عربی به دولت ایران فشارهای زیادی وارد کرده اند تا مقبره فیروزان (ابولولو) واقع در کاشان را نیز تخریب کنند. گویی ویران سازی قبور روشی برای ادای حقیقت است! اهمیت مقبره فیروزان در جلوه گفتمانهای ضد عرب و ضد اسلامی ایرانیان است و چون ایرانیان از فیروزان به عنوان یک اسطوره ملّی استقبال می کنند این مساله تبدیل به خاری در چشم دولتهای عربی سنّی شده است و حتی به دولت ایران پیشنهاد داده اند که در ازای تخریب قبر ابولولو به زائران شیعی اجازه زیارت قبرستان بقیع داده خواهد شد!
اکنون توجه خود را به وضع موجود در ایران برگردانیم. دین بهائی دینی برخاسته از ایران است و مباحث مورد نظر دین بهائی ترقّی و پیشرفت افراد انسانی و تمدّن بشری است. و می دانیم که گروه رو به کاهشی از مردم ایران بنا بر دلایلی نمی توانند حضور دین بهائی را در ایران بپذیرند. حال دلیل ایشان چیست موضوع بحث من نیست. ولی اگر با دین بهائی و بهائیان سر ستیز دارند آیا بهتر نیست که بحث را از حوزه تخریب گورستانها و انداختن بولدوزر و لودر در قبرستانهای بهائی و مصاف با مردگان به حوزه بحث و گفتگو با زندگان و روشنگری متقابل انتقال دهند؟
اگر تخریب ضریح و گنبد و بنای پبرامون قبور مومنان صدر اسلام و امامهای شیعه عملی زشت و ناسزاست، واکنش به این بغض تاریخی با تخریب قبرستانهای بهائی در ایران نیز همانقدر زشت و ناشایست و به دور از ارزشهای انسانی است.