غزال بلخکانلو (مادر زینب جلالیان):
١۵ سال است که زینب را ندیده‌ام، او را از من دور کرده‌اند، من مادرم .میخواهم دخترم را بار دیگر ببینم اما اجازه ملاقات با او را به من نمیدهند.
بعد از ۱۳ سال حبس بدون یک روز مرخصی و تبعید به زندان های مختلف ، از ۱۰ اردیبهشت ۹۹، بار دیگر زینب با یک پرونده‌سازی جدید، به زندان‌ مرکزی یزد،تبعید شد. او با انباشت بیماری‌ها، بحرانی‌تر شدن وضعیت بینایی همچنان در مقابل خواسته ی حاکمان مقاومت می کند و تسلیم نمی شود.
علی جلالیان، پدر زینب پیش تر اعلام کرده بود که از طریق دریافت پیامک از پرونده‌سازی جدید علیه فرزند خود با خبر شده است و علی‌رغم فشارهای امنیتی و جابه‌جایی غیرقانونی،دخترش زینب ، هرگز مرعوب نهادهای امنیتی نشده است.
متن زیر بخشی از نامه‌ی زینب جلالیان به مناسب ۸ مارس ۱۳۹۷ است:
«خودتان قضاوت کنید، من مثل ۱۰ سال پیش، تن سالمی ندارم و کلیدهای زندان مرا صیقل داده‌اند. وقتی شکنجه‌گران مرا شکنجه می‌کردند، تنها چیزی که برایم مانده بود فکر و اعتقادم بود و امیدی که به زنان مبارز و آینده داشتم. ای ستمگران، نظاره‌گر بودید و هستید، دیدید که نمی‌شود با قتل‌‌عام، شکنجه و زندانی کردن ما زنان، جلوی حق‌خواهی ما را بگیرید. وقتی یک زنْ جوهرش با آزادی سرشته شده باشد، هیچ ظلم و زوری نمی‌تواند او را به زانو در بیاورد».