تقاضای عفو بین‌الملل و وزارت خارجه امریکا برای آزادی زندانیان بهائی در ایران
ژنو، ۳۰ ژانویه ۱۰۰۸ (سرویس خبری عالم بهائی) – در پی تقاضای وزارت خارجهء ایالات متّحده از ایران برای آزادی زندانیان بهائی، عفو بین‌الملل از طرف آنها تقاضای "اقدام فوری" صادر کرد.
سه زندانی نوامبر گذشته در شیراز (ایران) بازداشت شدند و اکنون، به اتّهاماتی کاملاً مرتبط با اعتقاد خود و عمل به موجب امر بهائی، مشغول گذراندن محکومیت چهارسالهء خود هستند.
شون مک‌کورمک، سخنگوی وزارت خارجه روز ۲۳ ژانویه اظهار داشت، "ما به رژیم توصیه می‌کنیم کلّیه افرادی را که بدون طیّ جریان مناسب محاکمهء عادلانه در بازداشت هستند، از جمله سه معلّم جوان بهائی که در بازداشتگاه وزارت اطّلاعات در شیراز به سر می‌برند، آزاد نماید."
عفو بین‌الملل تقاضای خود را روز ۲۵ ژانویه صادر کرد. عفو بین‌الملل از فعّالان حقوق بشر در اطراف و اکناف جهان می‌خواهد مستقیماً، از طرف زندانیان بهائی، با اولیاء حکومت ایران مکاتبه نمایند و سؤال کنند که آنها به چه علّت زندانی هستند و از مقامات مربوطه بخواهند از هر گونه سوء رفتار یا شکنجهء آنان خودداری نمایند.
در این تقاضا، که روز ۲۵ ژانویه ۲۰۰۸ در سایت اینترنتی عفو بین‌الملل درج گردید، آمده است، "هاله روحی جهرمی، رها ثابت سروستانی و ساسان تقوی، که همه بهائی (اقلّیت دینی) هستند، از نوزده نوامبر ۲۰۰۷ در بازداشت وزارت اطّلاعات به سر می‌برند. لطفاً در اسرع وقت به زبان فارسی، عربی، انگلیسی یا زبان خودتان فرجام‌خواهی ارسال دارید و اظهار کنید که، اگر آنها به علّت اعتقادشان به امر بهائی زندانی شده‌اند، عفو بین‌الملل آنها را زندانی وجدانی می‌شناسد … و تقاضا کنید که اگر قرار نیست به جرم آشکارا بزهکارانه متّهم شوند و فوراً و منصفانه محاکمه گردند، آزاد شوند" و "از اولیاء حکومت بخواهید که آنها را شکنجه ننمایند و مورد سوء رفتار قرار ندهند…"
تقاضای عفو بین‌الملل داستان سه زندانی را بازگو می‌کند، که در اصل بخشی از یک گروه ۵۴ نفره از بهائیانی بودند که در ماه مه ۲۰۰۶ موقعی که در اقدامی جهت آموزش به کودکان محروم شیراز شرکت کرده بودند، دستگیر شدند. طبق آنچه که در این فرجام‌خواهی عفو بین‌الملل آمده، بیشتر این افراد بعد از چند روز آزاد شدند، امّا خانم روحی، خانم ثابت و آقای تقوی مدّتی حدود یک ماه در بند باقی ماندند. بعد، در اوت ۲۰۰۷، دادگاهی محلّی به ۵۳ نفر از دستگیر شدگان اطّلاع داد که آنها به "جرائم مرتبط با امنیت کشور" متّهم شده‌اند.
به علاوه، خانم روحی، خانم ثابت و آقای تقوی به چهار سال زندان محکوم شدند، گو این که به قید وثیقه آزاد ماندند. سپس، در ۱۹ نوامبر ۲۰۰۷، تلفنی به این سه نفر اطّلاع داده شد برای دریافت اقلامی که در روز دستگیری در ماه مه ۲۰۰۶ مصادره شده بود، به وزارت اطّلاعات در شیراز مراجعه کنند. بعد از مراجعه، به جای تحویل اقلام مزبور، آنها را زندانی کردند.
در فرجام‌خواهی مزبور آمده است، "وقتی آنها به منزل مراجعت نکردند، مسئولین اطّلاعات به اعضاء خانواده، که آنها راهمراهی کرده بودند، اطّلاعات متناقضی دادند. مقامات مربوطه سعی کردند مدّعی شوند که این سه نفر ابداً وارد ساختمان نشده‌اند، با این که منسوبینشان آنها را در حال ورود دیده بودند. نهایتاً، به منسوبین آنها اطّلاع داده شد که هر سه نفر هنوز در دفتر وزارت اطّلاعات در شیراز نگهداری می‌شوند."
در این فرجام‌خواهی سنّ زندانیان خانم روحی ۲۹ ساله، خانم ثابت ۳۳ ساله و آقای تقوی ۳۲ ساله اعلام شده است. طبق مندرجات سایت اینترنتی، تقاضاهای اقدام فوری به شبکه‌ای متشکّل از بیش از صدهزار فعّال حقوق بشر در هفتاد کشور ارسال می‌گردد.
دیان علائی، نمایندهء جامعهء بین‌المللی بهائی در دفتر ژنو سازمان ملل متّحد، گفت که جامعهء بین‌المللی بهائی شدیداً نگران رفاه سه زندانی بهائی است. او افزود، "امیدواریم فرجام‌خواهی اقدام فوری عفو بین‌الملل، پیام هشداری برای مدافعان حقوق بشر در سراسر جهان باشد، و وزارت امور خارجهء ایالات متّحده برای حلّ و فصل بازداشت غیرمنصفانهء آنها مساعدت نماید."
خانم علائی گفت که این تقاضای فرجام‌خواهی کاملاً به موقع است زیرا آقای تقوی قبل از زندانی شدن در یک تصادف از ناحیه پا صدمه دیده و نیازمند مراقبت‌های پزشکی است. خانم علائی اظهار داشت، "مشکل مربوط به پای او فوق‌العادّه وخیم و دردناک است. به قرار اطّلاع او نیازمند عمل جرّاحی است تا میلهء فلزّی را که قبلاً در پای او قرار داده شده، خارج کنند."
خانم علائی گفت که اتّهامات علیه این سه تن، ابداً هیچ ارتباط معقولی با "امنیت کشور" ندارد بلکه تماماً از اتّهامات دادگاه سرچشمه می‌گیرد که بهائیان به "تبلیغ غیرمستقیم" امر بهائی مشغولند.
خانم علائی گفت، "در واقع این سه نفر به مجهودات مربوط به کمک به کودکان محروم در شهر مزبور اشتغال داشتند که از طریق برنامهء تعلیم و تربیتی که بر فضیلت‌های اخلاقی تأکید دارد، اجرا می‌شود. واقعاً حیرت‌انگیز و مبهوت‌کننده است که حکومت ایران چنین مجهوداتی را نوعی تهدید به حساب آورد و ابداً قابل توجیه نیست که فعالیت‌هایی از این قبیل به محکومیت حبس طولانی‌مدّت منجر گردد. تردیدی نیست که این سه نفر زندانی وجدانی هستند و صرفاً به علّت اعتقاد خود به امر بهائی و عمل به موجب تعالیم آن زندانی شده‌اند. ما به این موضوع واقفیم زیرا در زمرهء کسانی که در ماه مه ۲۰۰۶ دستگیر شدند افراد غیربهائی هم وجود داشتند. آنها یکروزه آزاد شدند و ابداً با هیچ اتّهامی مواجه نشدند."
وزارت امور خارجهء ایالات متّحده به "مرگ در شرایط مشکوک" ابراهیم لطفاللهی، دانشجوی ایرانی کردتبار در بازداشتگاه وزارت اطّلاعات در ۶ ژانویه اشاره کرد. آقای مک‌کورمک اظهار داشت، "ما از اولیاء حکومت ایران می‌خواهیم در این مورد تحقیقات کامل به عمل آورند. او در این بیانیه در مورد ادامهء بازداشت سه دانشجوی دانشگاه امیرکبیر نیز ابراز نگرانی کرد.