جامعه جهانى بهائى خواستار آزادى هفت زندانى بهائى در ایران شد
ژنو
سرویس خبرى جامعۀ جهانى بهائى
۱۲ فوریه ۲۰۰۹ (۲۴ بهمن ۱۳۸۷)
جامعۀ جهانى بهائى امروز خبر اتهام هفت زندانى بهائى در ایران به جاسوسى و جرائم دیگر و ارجاع پرونده آنها به دادگاه انقلاب در هفته آینده را به شدت نگران کننده خواند و آن را نشانۀ گامى تازه و خطرناک در آزار بهائیان در این کشور دانست.
دیان علائى، نماینده جامعه جهانى بهائى در دفترسازمان ملل متحد در ژنو، گفت: "این اتهامات بى پایه‌اند و حکومت هم این را مى داند. هفت بهائى زندانى در تهران باید بلافاصله آزاد شوند."
خبر محاکمه احتمالى زندانیان بهائى را روز گذشته خبرگزارى ایسنا به نقل از حسن حداد، معاون امنیت دادسراى تهران، منتشر کرد. بر اساس این خبر هفت بهائى به “جاسوسى براى اسرائیل، توهین به مقدسات و تبلیغ علیه نظام” متهم شده‌اند.
تصور مى شود افراد مورد اشاره آقاى حداد گروه هفت نفرى رهبران جامعۀ بهائیان در تهران است که سال گذشته در جریان حملاتى به خانه‌هاشان بازداشت شدند. حملاتى که یادآور دستگیرى هاى گستردۀ بهائیان در سال هاى نخستین پس از انقلاب اسلامى در سى سال قبل بود و منجر به اعدام ده‌ها نفر از رهبران جامعۀ بهائى در آن سال‌ها شد.
این هفت نفر از هشت ماه پیش در زندان هستند و تاکنون هیچ مدرکى علیۀ آنها ارائه نشده است. علاوه بر آن، در تمام مدت حبس به این افراد اجازۀ ملاقات با وکیل‌شان، خانم شیرین عبادى، داده نشده است.
خانم عبادى از زمان پذیرفتن وکالت این افراد در معرض انواع اتهامات، تهدید و ارعاب قرار گرفته و تا به حال پرونده این متهمان در اختیار او قرار نگرفته است. مضافا در ماه دسامبر مقامات دولتى دفتر کانون مدافعان حقوق بشر را که خانم عبادى مؤسس آن است تعطیل کردند. خانم علائى گفت: "حالا حکومت ایران باید به خانم عبادى اجازه دسترسى به پروندهۀ این متهمان و ملاقات با آنها را بدهد."
تمام مؤسسات انتخابى و انتصابى بهائى در ایران از سال ۱۹۸۳ (۱۳۶۲) ممنوع اعلام شد و اکثر اعضاى سه هیأت ملى اداره کنندۀ امور بهائیان به قتل رسیدند. در نبود شوراهاى مدیریت ملى (معروف به محفل روحانى ملى) یک مجمع موقت با عنوان “یاران ایران” با اطلاع کامل حکومت تشکیل شد که به امور اولیۀ جامعۀ سیصدهزار نفره بهائیان ایران رسیدگى کند.
تمام مسئولین حکومتى از سال ۱۹۸۳ (۱۳۶۲) تا کنون از وجود این گروه اطلاع داشته اند. در حقیقت در تمام این سال‌ها مقامات دولتى منظماً، هرچند غالباً به طور غیر رسمى، با اعضاى این هیأت در تماس بوده اند. خانم علائى گفت: "این که حالا مى گویند ‘یاران ایران’ یک گروه ‘غیرقانونى’ است به کلى بى‌پایه است."
محاکمه این جمع قدم دیگرى در جریان یک برنامه سى ساله تبلیغات منظم دولتى به قصد حذف جامعۀ بهائى به عنوان ارگانى زنده در جامعۀ ایران، محل تولد این آئین، است. نهادهاى سازمان ملل متحد مدارک مستندى در این زمینه ارائه کرده‌اند. (متن کامل این گزارش را در اینجا بخوانید)
بازداشت رهبران جامعۀ بهائى بخشى از حملات گسترده و سریعا در حال افزایش بر علیه این جامعه است که از جمله اینها را مى توان نام برد: تهیه و توزیع فهرستى از اعضاى این جامعه همراه با دستورالعملى براى تجسس مخفیانه در فعالیت هاى آنها؛ حملات سحرگاهى به خانه‌هاى بهائیان و ضبط و مصادره اموال شخصى آنها؛ افزایش شدید بازداشت بهائیان در دو ماه گذشته؛ انواع تحریکات و اشاعه نفرت بر علیه بهائیان در همه رسانه‌هاى تحت حمایت دولت؛ تشکیل همایش‌ها و سمینارهاى ضد بهائى توسط روحانیون و متعاقبا حملات برنامه‌ریزى شده به خانه‌ها و اموال بهائیان در شهرهائى که این گردهمائى ها در آن اتفاق افتاده؛ تخریب قبرستان هاى بهائى در سراسر کشور و از میان بردن اماکن مقدس و زیارتگاه‌هاى بهائیان؛ ایجاد آتش‌سوزى هاى عمدى در خانه ها و املاک بهائیان؛ جلوگیرى از تحصیل بهائیان در مؤسسات آموزش عالى؛ توهین به دانش‌آموزان بهائى در مدارس توسط آموزگاران، ممنوع کردن بهائیان از اشتغال به بسیارى از حرفه‌ها وامور بازرگانى؛ ندادن وام‌هاى بانکى به بهائیان؛ مهر و موم محل‌هاى کسب بهائیان؛ ندادن یا تمدید نکردن جواز کسب بهائیان؛ فشار بر مالکین محل هاى کسب بهائیان براى اخراج آنها؛ و تهدید مسلمانانى که با بهائیان در ارتباط اند.
خانم علائى نوع و زمان اعلام اتهامات بر علیه این هفت بهائى و محاکمه احتمالى آنها را خطیر ارزیابى مى کند. به گفته خانم علائى "اتهام جاسوسى براى اسرائیل را حکومت ایران در مواقعى که مى خواهد پرونده بى اساسى را بر علیۀ بهائیان پیش ببرد عنوان مى کند. از اوایل سال هاى ۱۹۳۰ (۱۳۰۸) مخالفان بهائیان مدعى شدند که این آئین نه یک دین بلکه فرقه اى سیاسى است که کشورهاى امپریالیست براى تضعیف اسلام ایجاد کرده‌اند. به دنبال آن بهائیان را به تناوب متهم کردند که آلت دست امپریالیسم روس، استعمار بریتانیا، توسعه طلبى آمریکا، و تازه تر از همه، صهیونیزم هستند."
"استقرار مرکز جهانى آئین بهائى در محدوده مرزهاى امروزى اسرائیل تنها در نتیجه تبعید حضرت بهاء الله، مؤسس این آئین، توسط دولت‌هاى ایران و عثمانى به این سرزمین‌ها در اواسط قرن نوزدهم میلادى است. در سال ۱۸۶۸ میلادى (۱۲۴۷ش)، هشتاد سال قبل از تأسیس کشور اسرائیل حضرت بهاء الله با محکومیت حبس ابد به شهر عکا تبعید شد."
خانم علائى ادامه داد: "اگر بهائیان متهم به جاسوسى براى اسرائیل هستند چرا هویت شان را پنهان نمى کنند؟ چراتا به حال صدها نفر از آنها به علت این که حاضر به انکار اعتقاداتشان نبوده‌اند اعدام شده اند؟ چرا هزاران نفر از آنها ، کار، حق بازنشستگى، شغل و امکانات تحصیلى‌شان را از دست داده اند؟ چرا اماکن مقدس، زیارتگاه‌ها و قبرستان‌هاى بهائى مصادره و ویران شده است؟ همه این ها نشان دهنده یک تلاش هماهنگ براى از میان بردن یک جامعه دینى است."
به گفته خانم علائى بقیه اتهامات هم به همین قیاس بى پایه اند: "اتهام ‘توهین به شعائر دینى’ بیشتر مربوط به ناروادارى هاى حکومت ایران در برابر ادیان و عقاید دیگر است تا بى حرمتى فرضى بهائیان به مقدسات اسلامى. همه مى دانند که بهائیان به منشاء الهى اسلام اعتقاد دارند و حضرت محمد را پیامبر بر حق مى دانند."
"در مورد این ادعا که این هفت نفر بر علیه رژیم فعالیت داشته‌اند باید گفت اینها تحت مراقبت دائم بوده‌اند و پیش از این هم دستگیر و مورد بازجوئى قرار گرفته بودند."
"دولت ایران مى داند که این هفت نفر، در پیروى از یکى از اصول آئین بهائى، در هیچ نوع فعالیت حزبى سیاسى، چه محلى، چه ملى و چه بین‌المللى شرکت ندارند. آنها هم، مثل همه بهائیان، مخالف خشونت و هر نوع مداخله در براندازى حکومت‌ها هستند. بیت العدل اعظم جهانى، شوراى حاکم بین المللى جامعۀ جهانى بهائى، اخیرا در پیامى خطاب به بهائیان ایران در این زمینه صحبت کرده است." (متن کامل پیام ٣١ اکتبر ٢٠٠٨ را در اینجا بخوانید)
خانم علائى گفت: "چون حکومت ایران مى داند که این اتهامات دروغ هستند فقط مى توان نتیجه گرفت که اقدام اخیر قدم دیگرى در جهت تشدید تلاش‌هاى چندین دهه اى این حکومت براى تنگ کردن عرصه بر بهائیان ایران است."
هرچند در گزارش هاى خبرى نام این متهمان ذکر نشده اما هفت نفرى که در سال گذشته دستگیر شدند عبارت اند از: خانم فریبا کمال آبادى، آقاى جمال الدین خانجانى، آقاى عفیف نعیمى، آقاى سعید رضائى، خانم مهوش ثابت، آقاى بهروز توکلى، و آقاى وحید تیزفهم. (بیوگرافی هفت نفر را در اینجا بخوانید)
همه این افراد به جز یک نفر در روز ۱۴ مه ۲۰۰۸ (۲۵ اردیبهشت ۱۳۸۷) در خانه هایشان در تهران بازداشت شدند. خانم ثابت در روز ۵ مارس ۲۰۰۸ (۱۵ اسفند ۱۳۸۶) در مشهد بازداشت شده بود.
خانم علائى همچنین اشاره کرد که در حال حاضر نزدیک به سى نفر در ایران فقط به دلیل بهائى بودن زندانى هستند. نزدیک به هشتاد بهائیى دیگر نیز با ارائه وثیقه‌هاى ملکى یا جواز کسب و به قید ضمانت آزادند. این افراد با اتهامات جعلى مشابهى منتظر محاکمه هستند. وى گفت این افراد نیز بیگناه اند و باید آزاد شوند
.برای اطلاعات بیشتر مقالات زیر را بخوانید:
For more information, go to:
http://news.bahai.org/story/632